باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالاور - مصطفی فرجی منتقد سینما درباره فیلم سینمایی ناتور دشت که در چهل و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد، گفت: داستان ناتور دشت براساس واقعیت بود و روایتی از اتفاقی که برای یسنا در ۱۴۰۳ افتاد بود. ما در اردیبهشت ۱۴۰۳ دنبال اخبار گم شدن یسنا بودیم و متوجه شدیم که این فیلم روایتگر چنین داستانی است.

او ادامه داد: ناتور دشت تقریبا حدود یک ربع کسل کننده داشت، از آنجایی که نقش منفی فیلم یعنی سعید مولویان کاراکتر اصلی خود را لو داد و پس از آن به دنبال هدف دزدن بچه بود اما در نهایت علت دزدی مشخص نشد.

وی ادامه داد: این فیلم یک داستان واقعی بود و البته اینکه دخل و تصرف در داستان شده بود یا خیر مشخص نیست. برای مثال در قسمتی که سیمان درحال ریختن به چاه بود، آیا بچه‌ای که از چاه بیرون آمد نمی‌تواست به راننده چیزی بگوید؟ چون حرف می‌زد و قادر به صحبت بود ولی اگر در داستان دخل و تصرف شده بود می‌توان گفت باید جور دیگری کار ساخته می‌شد اما اگر اینگونه نبود و اصل ماجرا همین بود، داستان جور دیگری است. این ضعف‌های ناتور دشت بود.

وی افزود: به طور کلی فیلم سینمایی ناتور دشت خیلی نمی‌تواند در اکران عمومی موفق باشد و یک مقدار خسته‌کننده است. همچنین فیلم در یک سوم پایانی خود به اوج می‌رسد که فقط همان قسمت هیجان داشت.

فرجی منتقد سینما درباره پایان خوب آثار سینمایی که در گذشته پایان بندی فیلم‌ها خوب نبود بیان کرد: فیلم سینمایی شمال از جنوب غربی مانند ناتور دشت در لحظات پایانی کار فیلم به اوج خود رسید. نمی‌دانم چرا اخیرا قسمت پایانی فیلمنامه‌‌ها را اینطور می‌نویسند چون باعث آسیب به خود فیلم می‌شود لذا باید فیلم با اوج شروع شود تا بیننده مجذوب کار شود.

وی در پایان صحبت‌های خود گفت: قسمت قاچاق پرندگان در ناتور دشت که مباحث محیط زیستی در خود داشت، حاشیه‌های فیلم بود که می‌توانست نباشد و نبود این بخش‌ها ضربه ای به فیلم نمی‌زد اما معتقدم ناتور دشت می‌توانست به عنوان تله فیلم ۳۰ الی ۴۰ دقیقه‌ای تولید شود و نه اینکه چنین فیلمی برای زندگی یسنا ساخته شود.