یمن از دیرباز به توان موشکی چه در حوزه موشکهای پدافندی و چه در بخش موشکهای تهاجمی شهره بوده و در واقع ارتش این کشور را میتوان در قالب یک نیروی موشکپایه دستهبندی کرد. این قابلیت و ترس از توان موشکی یمن بود که آمریکا را وادار کرد بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ مذاکرات مخفیانهای را با «علی عبدالله صالح» رئیسجمهور وقت یمن برای کاستن از قدرت موشکی این کشور به ویژه در حوزه موشکهای پدافندی در ازای دریافت مبالغ مالی، به جریان بیندازد.
همین پتانسیل و ظرفیت بالای موشکی ارتش یمن که طی دههها به دست آمده بود، بعد از روی کار آمدن دولت جدید یمن زمینه گسترش و تنوع بخشی به قدرت موشکی این کشور را فراهم آورد و عملا یک انقلاب موشکی در ساختار نظامی این کشور روی داد. در واقع ارتش از نو سازماندهی شده یمن با محوریت نیروهای انصارالله خیلی زود طیف گستردهای از موشکهای دوربرد، میانبرد و و کوتاه برد و نیز موشکهای پدافندی زمین به هوا و زمین به دریا را تولید کرد که به کارگیری آنها در هدف قرار دادن موضع کشورهای عضو ائتلاف سعودی به ویژه عمق عربستان و امارات با وجود سامانههای پدافندی آمریکایی این کشورها، کارشناسان نظامی را بهت زده کرد.