باشگاه خبرنگاران جوان؛ مریم رضایی - صبح امروز  طی مراسمی با حضور مسئولان ارشد نظامی و انتظامی همزمان با ۲۰ آذرماه، سالروز شهادت آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، آرامگاه این روحانی فقید در شیراز گلباران شد.

این مراسم با حضور جمعی از علما، فضلاب، طلاب و مسئولان ارشد استانی نظیر آیت‌الله لطف‌الله دژکام، نماینده ولی فقیه در استان فارس و امام جمعه شیراز، مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران فارس و... و همچنین بیت شهید آیت‌الله دستغیب برگزار شد.

شهید آیت‌الله دستغیب، امام جمعه فقید شیراز در روز جمعه، ۲۰ آذرماه ۱۳۶۰ و هنگام عزیمت به نماز جمعه، به دست منافقان کوردل به شهادت رسید.

مراسم بزرگداشت شهید دستغیب امروز سه‌شنبه ۲۰ آذر همزمان با نماز مغرب و عشا در مسجد جامع عتیق برگزار می‌شود و آیت‌الله لطف‌الله دژکام نماینده ولی فقیه در فارس و حجت‌الاسلام سید محمد ابراهیم دستغیب (نوه شهید) در این مراسم سخنرانی می‌کنند.

همچنین امسال کتاب‌شناسی توصیفی شهید دستغیب تالیف و منتشر شده و شامگاه سه‌شنبه ۲۰ آذر در مسجد جامع عتیق رونمایی می‌شود.

شهید دستغیب، نماینده امام (ره) در فارس و امام جمعه فقید شیراز، سومین شهید محراب انقلاب اسلامی است که بیستم آذر ۱۳۶۰ به دست منافقان و در سنگر نماز جمعه به شهادت رسید.

ومین شهید محراب، نماد مقاومت و ایثار

شهید آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب، سومین شهید محراب، نماد مقاومت و ایثار در تاریخ انقلاب اسلامی ایران است.

شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب، نماینده امام (ره) در استان فارس و امام جمعه فقید شیراز، سومین شهید محراب انقلاب اسلامی است که در بیستم آذر ماه ۱۳۶۰ به دست منافقان و در سنگر نماز جمعه به شهادت رسید. او در روز عاشورا سال ۱۳۳۲ هجری قمری در شیراز به دنیا آمد و، چون آن ایام، روز‌های شهادت امام حسین (ع) بود نامش را «عبدالحسین» نهادند. پدرش آقا سیدمحمدتقی دستغیب از عالمان وارسته شیراز بوده است.

سید عبدالحسین از برکت هوش سرشار و استعداد شکوفایی که خداوند در ذاتش به ودیعه نهاده بود، تحت حمایت و تعلیم پدر تا ده‌سالگی دروس مقدماتی را خواند. وی بعدازاینکه در ۱۲ سالگی از نعمت پدر محروم شد، به‌عنوان پسر بزرگ خانواده، سرپرستی مادر، سه خواهر و دو برادر خویش را بر عهده گرفت.

 دستغیب بعد از فوت پدر، راهی مدرسه خان شیراز شد؛ مدرسه‌ای که از سال‌ها پیش، فضای آن با انفاس قدسیه عالمانی بزرگوار، گرم و معطر شده بود و صاحب دلان را دل می‌ربود.

در آنجا نزد عالمانی بزرگوار، دوره مقدماتی و سطح را به پایان رساند. پایان یافتن دروس سطح حوزه آیت‌الله دستغیب، هم‌زمان با غائله کشف حجاب رضاخانی بود و دستغیب جوان، در همان سنین حدود ۲۲ سالگی، به مبارزه با این تهاجم بزرگ پرداخت.

سرانجام فشار مأموران حکومت برای خروج آیت‌الله دستغیب از روحانیت و خلع لباس و انصراف از منبری و مسجدی بودن و همچنین شوق ادامه تحصیل، وی را در سال ۱۳۱۴ از شیراز، پس از سال هارنج و مشقت و فقر شدید مادی، به نجف اشرف کشاند.

او مدت هفت سال در نجف اشرف، تحصیلات خود را تا نیل به مقام شامخ اجتهاد ادامه داد.

آیت‌الله دستغیب پس از سال‌ها تلاش و مجاهدت در کسب علوم دینی، در سال ۱۳۲۱ با کوله باری آکنده از معارف دینی و علوم عرفانی، به شیراز بازگشت و در مسجد جامع عتیق، ضمن اقامه نماز جماعت، برابر وظیفه خود در جهت نشر معارف دینی و علوم اسلامی، با سلاح دانش و ایمان، به پیکار با جهل و عصیان برخاست.

ازآنجاکه وی خود عالمی وارسته و اهل عمل بود، سخنان و اندرز‌های دل‌نشین او دل‌های بسیاری از مردم را نرم و با یاد خدا و آخرت گرم می‌کرد.

او از سال ۱۳۴۱، به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و ازآن‌پس نه‌تنها با جهل و عصیان که با جور و سلطان نیز درافتاد و مسجد جامع عتیق را همچون دژی استوار در برابر شیطان و سلطان قرارداد.

در سال ۱۳۴۱ که طرح لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی تصویب شد، هم‌زمان با تصویب این طرح، مخالفت‌های علما و امام خمینی (ره) آغاز شد. وقتی نخستین اعلامیه رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی از قم به دست شهید دستغیب رسید، صریحاً با اعلام مخالفت با این طرح و حمایت از امام خمینی؛ بیان کرد: کلاً و دربست در اختیار اسلام هستم.

در پی حمایت همه‌جانبه آیت‌الله دستغیب از امام خمینی پس از دستگیری حضرت امام در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، مأمورین شاهنشاهی برای مقابله با حرکت‌های اعتراضی احتمالی مردم در نقاط مختلف کشور، برخی از وابستگان به امام را نیز دستگیر کردند. یکی از این افراد آیت‌الله دستغیب در شیراز بود.

در سال ۱۳۴۳ نیز یک‌بار دیگر مزدوران رژیم مانند دفعه قبل، نیمه‌شب به منزل ایشان ریختند و باز مستقیماً او را به تهران و زندان قزل‌قلعه منتقل کردند که پس از آزادی، مدت ۳ روز میهمان حضرت امام خمینی (ره) بودند.

آیت‌الله دستغیب بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مانند قبل به فعالیت‌های روشنگرانه خود جهت استحکام بخشیدن به‌نظام نوپای اسلامی ادامه داد.

نخستین هفته پس از اقامت نماز جمعه تهران در سال ۱۳۵۸، مردم شیراز با مراجعه پیاپی از آیت‌الله دستغیب خواستند، نماز جمعه را در شیراز برپا کند. ایشان در پاسخ به مردم اعلام کردند که نماز جمعه از مناصب خاص و اختیارش به دست ولی امر است که در حال حاضر امام خمینی می‌باشد، لذا اگر ایشان دستور بفرمایند، مانعی ندارد.

مردم شیراز بی‌درنگ طوماری بلندبالا با امضای افراد زیادی نوشتند و آن را برای رهبر کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی که آن زمان در قم مستقر بودند، ارسال کردند. ایشان نیز بنا به درخواست مردم با دست خط خویش حکم امامت جمعه آیت‌الله دستغیب را صادر کردند.

ایشان نیز با دل‌وجان این مسئولیت را پذیرفتند و همواره تا زمانی که زنده بودند، همه وجودشان را برای انجام هرچه بهتر این مسئولیت صرف کردند.

ایشان در تمام جریانات بعد از پیروزی انقلاب، بر اساس موازین و اندیشه‌های امام خمینی، رفتار و تلاش می‌کردندکه مردم شهر شیراز را آن‌گونه که در نظر امام است، هدایت و رهبری کنند.

او عارفانه می‌گفت: (من اطاع الخمینی، فقد اطاع الله) و بنابر همین اعتقاد از همان آغاز نهضت اسلامی تا پایان عمر همواره پشت سر ایشان حرکت می‌کرد و ازنظر خاص و عام، سخت‌ترین مدافع ولایت‌فقیه بود.

در سال ۱۳۶۰، منافقان طرح ترور آیت‌الله دستغیب را تهیه‌کرده و مدت‌ها برای جمع‌آوری اطلاعات تلاش کردند. تشکیلات منافقان زمان ترور را روز جمعه ۱۳ آبان تصویب کرد و برای این کار، دختری به نام «گوهر» انتخاب شد.

او به‌موجب مشکلات خانوادگی از کانون خانواده رهیده شده بود و در شیراز جذب تشکیلات منافقان شده بود. برنامه ترور، روز ۱۳ آبان به‌صورت غیرمنتظره به هم خورد و بخشی از تلاش گروه هدر رفت.

اما بالاخره آن پیر روشن‌ضمیر، در روز جمعه ۲۰ آذر ۱۳۶۰، مصادف با ۱۳ صفر سال ۱۴۰۲ هجری قمری، درحالی‌که برای اقامه نماز جمعه راهی مصلی بود، براثر انفجار بمب توسط منافقی کوردل، به شهادت رسید و پیکر پاکش که روزه‌های بسیار، آن را نحیف کرده بود، پاره‌پاره گردید، ولی یاد این شهید در دل عاشقان فضیلت و ملت وفادار ایران، زنده است