رئیس مرکز تحقیقات، کشاورزی و منابع طبیعی استان و محقق این طرح گفت: رقم معرفی شده، رقم سالاری است و این طرح تحقیقاتی در حال اجراست.
گودرزی با اشاره به اینکه رقم جدید حدود سه برابر ارقام بومی عملکرد دارد، افزود: توانستیم عملکرد را ۳۰ درصد افزایش دهیم و با اجرای سامانه‎های جدید آبیاری میزان مصرف آب نیز حدود ۵۰ درصد کاهش یافته است.
او گفت: به طور متوسط مصرف آب در صنوبرکاری حدود ۱۸ هزار مترمکعب است که با اجرای سامانه‎های جدید این میزان به حدود ۹ هزار و ۲۰۰ مترمکعب در هکتار در سال رسیده است.
رئیس مرکز تحقیقات، کشاورزی و منابع طبیعی استان ادامه داد: یکی از دلایلی که کشاورزان کمتر به زراعت درخت صنوبر رغبت دارند، بازدهی طولانی مدت است که با کشت تلفیقی صنوبر با محصولات زراعی از جمله جو، یونجه و سیر در چهار تا پنج سال اولیه کشت می‌توانند در اِمرار معاش و درآمد به کشاورز کمک کنند.
گودرزی گفت: سن بهره برداری صنوبر بستگی به نوع مصرفی آن دارد و چوب آن در صنایع مختلف از جمله کاغذسازی، مبلمان سازی، صنایع ساختمانی و تولید کبریت کاربرد دارد ولی عمده‌ترین سن بهره برداری درخت صنوبر بین ۸ تا ۱۲ سال است.
عضو هیئت علمی و رئیس بخش تحقیقات منابع طبیعی مرکز تحقیقات کشاورزی استان هم گفت: این بخش یکی از بخش‌های مرکز تحقیقات است که از سال ۷۲ شروع به کار تحقیقاتی در گرایش‌های مختلف از جمله بیابان زدایی، مرتعداری، جنگلداری و گیاهان دارویی در زمینه آویشن، گل گاوزبان و گل محمدی کرده است.
فراهانی با اشاره به اینکه اکنون حدود ۱۰ طرح تحقیقاتی در بخش منابع طبیعی در دست اجراست، افزود: اجرای بیش از ۱۰۰ طرح تحقیقاتی در گرایش‌های مختلف به اتمام رسیده که مهم‌ترین دستاورد این بخش به حساب می‌آید.
او گفت: زراعت رقم جدید صنوبر چه به صورت استفاده از بادشکن و چه در زراعت چوب موجب درآمدزایی برای کشاورزان می‌شود.
صنوبر از گونه‌های بومی و سریع الرشد است که به مراقبت کمی احتیاج دارد و درآمدزایی برای کشاورزان را در پی خواهد داشت.