در روش درمان بهبود اختلالات خودایمنی با پیوند سلول‌های یک اهداکننده، ابتدا سلول‌های لنفوسیت تی از دستگاه ایمنی بدن بیمار استخراج می‌شوند. سپس پروتئین‌های CAR یک اهداکننده که به‌طور خاص برای هدف قراردادن «لنفوسیت‌های بی» طراحی شده‌اند به آنها اضافه می‌شود.

زمانی که سلول‌ها دوباره به بدن بیمار تزریق می‌شوند، سلول‌های لنفوسیت تی تکثیر پیدا می‌کنند و لنفوسیت‌های بی را هدف قرار می‌دهند. سلول‌های اصلاح‌شده چند هفته در بدن بیمار زنده می‌مانند تا اینکه تاحد‌زیادی ناپدید می‌شوند. دراین‌شرایط، لنفوسیت‌های بی سالم جدیدی در بدن فرد تولید می‌شود.

طبق توضیحاتی که توسط مجله نیچر منتشر شده است، یکی از دریافت‌کنندگان مردی ۵۷ ساله مبتلا به «اسکلروز سیستمیک» است، بیماری خودایمنی که منجر به سفت‌شدن پوست و آسیب به اندام می‌شود. او می‌گوید که سه‌روز پس از درمان، احساس کرده که پوستش شل‌شده و می‌تواند انگشتانش را تکان بدهد و دوباره دهانش را باز کند.

دو هفته بعد نیز او به کار اداری خود بازگشته است و اکنون پس از گذشت یک سال از درمان می‌گوید که احساس بسیار خوبی دارد.

همچنین زنی ۴۲ ساله‌ای که تحت این درمان قرار گرفته است، از نوعی بیماری عضلانی خودایمنی که منجر به ضعف و خستگی می‌شود، رنج می‌برد. پس از گذشت شش‌ماه، شواهدی از بهبودی در او نیز یافت شده است.

درمان با سلول‌های ایمنی مهندسی‌شده در درمان سرطان‌های خون نیز نتایج امیدوارکننده‌ای به همراه داشته است. حالا در این تحقیق توانایی بالقوه آن در درمان بیماری‌های خودایمنی نیز مشخص شده است و دانشمندان می‌گویند در صورت موفقیت، تکنیک آنها به شرکت‌های داروسازی اجازه می‌دهد تا تولید خود را افزایش بدهند و به‌طور بالقوه هزینه‌ها و زمان تولید را کاهش می‌دهد.

نتایج این مطالعه در مجله Cell منتشر شده است.

منبع: دیجیاتو