سال زوال صهیونیست‌ها زیر ضرب مقاومت
جبهه مقاومت در یک سال اخیر که با موشک‌ها و پرتابه‌های خود کار را به جایی رساندند که صهیونیست‌ها به شکست خود اعتراف کنند.
هرچند برای ما به سرعت یک چشم برهم زدن بود، اما امروز دقیقاً یک سال است که غزه زیر آتش بمباران کور و بی‌هدف اسرائیل است. یک سال است که باریکه‌ای به مساحت ۲۶۰ کیلومترمربع درگیر یکی از مخرب‌ترین جنگ‌های ۵۰سال اخیر شده، اما همچنان سر پا ایستاده و مقاومت می‌کند. غزاوی‌ها همچنان به حماس اعتماد دارند و براساس آنچه در فضای مجازی منتشر شده اعتراض همه‌گیر یا شکایتی جریان‌ساز از این گروه مقاومت وجود ندارد.
گویی غزه این یک سال جنگ را در برابر ۷۰سال اشغال ناچیز شمرده و انگار جنگ به سبک زندگی اهالی این باریکه تبدیل شده است. اما در انتهای این یک سال نگاهی به برخی آمار‌ها خالی از لطف نیست. همین ابتدای گزارش هم بگوییم تاکنون بیش از ۴۰هزار نفر در غزه و لبنان شهید شده‌اند و باوجود سانسور جدی اسرائیل به نظر می‌رسد دست‌کم ۳هزار نفر هم شهرک‌نشین یا نظامی اشغالگر توسط مقاومت کشته شده‌اند.
۲۵هزار پرتابه به اراضی اشغالی
دقیقاً ۲۵سال پیش مقاومت اسلامی فلسطین برای مقابله با اشغالگری اسرائیل سلاحی به جز سنگ نداشت. اما امروز این محور عملاً یک زرادخانه مجهز از انواع راکت‌ها برای حمله به اراضی اشغالی و ناامن کردن زندگی صهیونیست‌ها دارد. بنا به روایت منابع اشغالگر، در طول یک سال گذشته ۱۳هزار و ۲۰۰پرتابه از سوی نوار غزه به سرزمین‌های اشغالی شلیک شده است. این پرتابه‌ها شامل انواع راکت کوتاه‌برد و راکت‌های میان‌برد است. این راکت‌ها به تمامی شهرک‌های اشغالی در حاشیه نوار غزه شلیک شده و حتی تا فواصلی دورتر مثل نقب و تل‌آویو هم رسیده است. اولین و مهم‌ترین نتیجه این راکت‌ها (که از قضا در آمار بالا توسط گنبد آهنین ردگیری می‌شود) هم ناامن‌کردن محدوده پیرامونی نوار غزه است. مقاومت تلاش دارد با این کار، هزینه زندگی در سرزمین‌های اشغالی را بالا ببرد.
در همین یک سال، از لبنان هم ۱۲هزار و ۴۰۰ پرتابه به سوی سرزمین‌های اشغالی شلیک شده و در میان آنها موشک بالستیک هم بوده است. حزب‌الله لبنان هم مانند مقاومت فلسطین اولویت خود را ناامن‌کردن نوار مرزی با سرزمین‌های اشغالی عنوان کرده است. هرچند برخی پرتابه‌ها مانند برکان و فادی با هدف مختل کردن و انهدام مراکز نظامی صهیونیست‌ها شلیک می‌شود.
در مجموع حدود هزار پرتابه هم از یمن به سمت سرزمین‌های اشغالی شلیک شده است. پرتابه‌های یمن هم شامل انواع پهپادها، موشک‌های کروز بلند برد، موشک‌های بالستیک فلسطین و حتی یک هایپرسونیک بوده است. نکته دیگر درباره پرتابه‌های یمن اینکه یکی از اهداف اصلی یمنی‌ها حمله به کشتی‌های غول‌پیکر مرتبط با اسرائیل، آمریکا و انگلیس بوده است. در یک سال گذشته (البته یمن کمی دیرتر وارد کارگزار مبارزه با اسرائیل شد) ۱۹۳ کشتی مختلف توسط یمن به‌طور کامل منهدم یا خارج از سرویس شده است. یمنی‌ها ۱۱ فروند پهپاد ام کیو۹ را هم سرنگون کرده‌اند. هر پهپاد ام کیو۹ معادل ۳۲میلیون دلار ارزش دارد.
عراق، سوریه و ایران هم پرتابه‌هایی به اراضی اشغالی داشته‌اند. در این میان هدف‌گذاری مقاومت فلسطین و لبنان، ناامن‌سازی و کور کردن پایگاه‌های رصد و اطلاعات اسرائیل بوده، یمنی‌ها و عراقی‌ها تلاششان را بر مختل کردن شریان‌های اقتصادی و حمل‌ونقل اسرائیل متمرکز کرده‌اند و ایران هم انتقام‌جویی حملات مستقیم به منافعش را در دستور کار داشته است.
نارضایتی اجتماعی در میان صهیونیست‌ها
در این میان اگرچه اسرائیل تاکنون تخریب زیادی در غزه و جنوب لبنان رقم زده، اما اوضاع روحی و روانی صهیونیست‌ها چندان تعریفی ندارد. شرکت رادیو و تلویزیون رژیم صهیونیستی پس از یک سال یک نظرسنجی از مردم کرد. اگر با اغماض این آمار را درست در نظر بگیریم یا حداقل قبول کنیم که به اندازه کم تعدیل شده است، می‌بینیم بنا بر این گزارش، ۳۵درصد صهیونیست‌ها معتقدند اسرائیل در جنگ با حماس شکست خورده است. این عدد یک‌سال پس از جنگ، آن هم در شرایطی که از غزه عملاً به‌جز ویرانه‌ای باقی نمانده عدد کمی نیست. ۴۱ درصد اشغالگران هم می‌گویند اعتماد آنها به ارتش اسرائیل از بین رفته است. ۸۶درصد هم اعلام کرده‌اند آمادگی زندگی در شهرک‌های اطراف نوار غزه پس از پایان جنگ را ندارند. تنها همین یک جمله کافی است تا حماس و حزب‌الله را اکنون برندگان اصلی جنگ بدانیم. ۶۱درصد از اسرائیلی‌ها هم دیگر در سرزمین‌های اشغالی احساس امنیت نمی‌کنند. تصورش را بکنید اگر حزب‌الله و حماس خواسته باشند شهر‌های اصلی را هدف قرار دهند و راهبرد خود را به سمت گرفتن تلفات انسانی از اسرائیل ببرند، این درصد چه تغییری خواهد کرد.
شاهرگ اصلی اسرائیل زیر ضرب مقاومت
سی‌ان‌ان در گزارشی به نقل از اسموتریچ، وزیر بازرگانی رژیم صهیونیستی اعلام کرده است: «اقتصاد اسرائیل در حال حاضر دارد طولانی‌ترین و گران‌ترین جنگ تاریخش را تحمل می‌کند». از کاهش ۲درصدی رشد اقتصادی اسرائیل بگیرید تا قطع شدن پای گردشگر‌ها از اراضی اشغالی، هزینه سرسام‌آوری که شهرک‌نشینان آواره روی دست اسرائیل گذاشته‌اند، هزینه چندصد میلیون دلاری تسلیحات جنگی و از کار افتادن یا کاهش فعالیت بنادر سرزمین‌های اشغالی. برخی منابع پیش‌بینی می‌کنند جنگ یک سال گذشته، در یک دهه آینده دست‌کم ۴۰۰میلیارد دلار هزینه روی دست اسرائیل خواهد گذاشت.
اسرائیل رژیمی است که بیشتر تجارت آن از طریق دریا انجام می‌شود، چرا که با همسایه‌های خود روی زمین مشکل دارد. این رژیم ۶بندر اصلی دارد؛ حیفا، حضره، تل‌آویو، اشدود، عسقلان و ایلات. پس از آغاز طوفان‌الاقصی همه این بنادر زیر ضرب پرتابه‌های مقاومت قرار گرفته‌اند.
در این میان تنها بندری که در جنوب واقع شده و عملاً مقصد نهایی تبادلات دریایی رژیم با آسیاست بندر ایلات است. اکنون پس از یک سال از آغاز عملیات طوفان‌الاقصی بندر ایلات به‌طور کامل از سرویس‌دهی خارج شده است. از آنجایی که تجارت دریایی رژیم صهیونیستی به شکل قابل توجهی وابسته به دریای سرخ است، پس از عملی شدن تهدیدات نیرو‌های مسلح یمن علیه این رژیم در سایه تجاوزات اشغالگران ضد غزه، اسرائیلی‌ها به‌شدت نگران پیامد‌های اقتصادی محاصره دریایی هستند که یمن ضد اسرائیل اعمال کرده است. به گفته «گدعون گولبر» مدیر اجرایی بندر ایلات، در پی تهدیدات یمنی‌ها و ممانعت از عبور کشتی‌هایی که عازم فلسطین اشغالی هستند، بندر ایلات در سطح تجاری فلج شده است و کشتی‌ها دیگر وارد این بندر نمی‌شوند. مسیر جایگزین دریای سرخ، حرکت کشتی‌ها به سمت تنگه جبل‌الطارق است که مدت زمان کشتیرانی را به ۶ هفته (دو برابر زمانی که یک کشتی از چین به فلسطین اشغالی می‌رسد) افزایش می‌دهد. این امر قیمت یک کانتینر را از هزارو۵۰۰ به ۳هزار دلار افزایش می‌دهد.
منبع: روزنامه قدس
