تلسکوپ فضایی جیمز وب اولین شواهدی را کشف کرد که نشان می‌دهد گسل‌های ناشی از سیاه‌چاله‌های پرجرم واقع در کهکشان‌های باستانی مقادیر زیادی گاز سرد را به محیط بین کهکشانی منتقل می‌کنند.

دانشمندان تیم تلسکوپ توضیح دادند که چرا فعالیت زیاد سیاهچاله‌ها منجر به توقف کامل فرآیند تشکیل ستارگان جدید می‌شود.

روبرتو مایولینو، استاد دانشگاه کمبریج، می‌گوید: ما مدت‌ها پیش فرض می‌کردیم که سیاه‌چاله‌ها تأثیر قابل‌توجهی بر ظاهر کهکشان‌ها دارند و نقش مهمی در توقف فرآیند تشکیل ستاره دارند، اما قبل از انجام این مطالعات با جیمز وب، نتوانستیم تأیید کنیم این فرضیه مستقیماً قابل تأیید است یا نه و این کشف تأیید دیگری بود که پرتاب «جیمز وب» یک جهش بزرگ در مطالعه جهان اولیه و تکامل آن بود.

دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل داده‌های جمع آوری شده توسط تلسکوپ مداری جیمز وب آمریکایی در حین رصد کهکشان بزرگ باستانی GS-۱۰۵۷۸، واقع در صورت فلکی Fornax، در فاصله ۱۱.۷ میلیارد سال نوری به این نتیجه رسیدند. مردم آن را همان‌گونه می‌بینند که در دوره‌های اول وجود کیهان بوده است، یعنی حدود دو میلیارد سال پس از انفجار بزرگ.

این جرم آسمانی از دیرباز توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است، زیرا کاندیدای ایفای نقش یکی از اجداد کهکشان‌های مرده مدرن است که به دلیل عدم وجود ذخایر بزرگ گاز سرد، ستاره‌ها در آن‌ها تشکیل نمی‌شوند. مطالعات انجام شده با کمک جیمز وب نشان داد که فرآیند‌های تشکیل ستاره در کهکشان GS-۱۰۵۷۸ قبلا متوقف شده است و انتشارات از سیاهچاله عظیم در مرکز آن نقش مهمی در این امر ایفا می‌کند.

در نتیجه، کهکشان GS-۱۰۵۷۸ بیش از ۹۰ درصد از ذخایر اولیه گاز سرد خود را از دست داد و تشکیل ستاره تقریباً در مدت زمان بسیار کوتاهی به طور کامل متوقف شد.

ستاره شناسان خاطرنشان می‌کنند که فرآیند تشکیل ستاره‌های جدید به روشی مشابه در حدود نیمی از کهکشان‌های نزدیک ما متوقف شده است، جایی که ذخایر زیادی از تجمع سرد گاز و غبار وجود ندارد. محققان امیدوارند که پیروی از GS-۱۰۵۷۸ به آن‌ها کمک کند تا بفهمند چگونه انتشارات سیاهچاله‌ها جریان‌های مواد ساختمانی ستاره‌ای را می‌کشند و این معمولاً در چه مرحله‌ای از تکامل کهکشان رخ می‌دهد، که برای درک چگونگی به دست آوردن ظاهر فعلی جهان بسیار مهم است.

منبع: تاس