استاد محسن فرهمند آزاد، خطیب و ذاکر اهل بیت (ع) در گفت‌وگوی رادیو گفتگو درمورد شرایط ویژه دوران امام حسن مجتبی علیه السلام بیان کرد: امام حسن مجتبی (ع) یک شرایط زمانی ویژه‌ای داشتند که وقتی بعد از شهادت حضرت علی علیه السلام به امامت رسیدند در بین صفوف مسلمین تفرقه کلامی، اعتقادی، سیاسی، اجتماعی عجیب و غریبی حاکم بوده است و کار به جایی رسید که امام حسن مجتبی علیه السلام ناچار به پذیرش یک معاهده با شخصی به نام معاویه شدند که امام حسن مجتبی علیه السلام بهتر از هر فرد دیگری در عالم می‌دانند که معاویه به پیمان‌های خود پایبند نیست ولی همه عالم باید بدانند که امام حسن مجتبی علیه السلام پیمان را بستند، اما نقض توسط معاویه صورت گرفت.

این خطیب تصریح کرد: هرکجا از امام حسن مجتبی علیه السلام سوال کردند که چرا تن به چنین معاهده‌ای داده‌ای؟ 

امام حسن مجتبی علیه السلام با عبارت‌های مختلف، یک پاسخ به همه دادند و این بود که من یاور ندارم و در این میان، یک سری مصیبت بر سر امام حسن مجتبی علیه السلام وارد شد که عظمت و سوزانندگیشان و ناراحت کنندگی آنها کمتر از مسموم کردن امام حسن مجتبی علیه السلام نبود.

افرادی مثل سلیمان بن صُرَد خزاعی رو به امام حسن مجتبی علیه السلام ایستاد و گفت: السلام علیک یا مذل المؤمنین.

 استاد فرهمند آزاد گفت: تمام اهل بیت علیهم السلام یاور پیدا کرده و دادخواهی کردند ولی یکی از علل تداوم غیبت عدم تکمیل آن عده است. یعنی اگر این عده به ۳۱۳ نفر برسند در روایت‌هایی به صراحت آمده است که ظهور محقق خواهد شد و عکس نقیض آن، یکی از دلایل تداوم غیبت جور نشدن این تعداد است. در نتیجه، وقتی یاور نیست امام وظیفه‌ای ندارند. 

او ادامه داد: یکی از ائمه‌ای که در این جریان از همه مظلوم‌تر است امام حسن مجتبی علیه السلام هستند. در نتیجه، ما با اهل مدینه‌ای که امام حسن مجتبی علیه السلام و امام حسین علیه السلام را تنها گذاشتند چه اندازه فرق داریم؟ با اهل کوفه‌ای که امام علی علیه السلام و امام حسن مجتبی علیه السلام را تنها گذاشتند چقدر تفاوت داریم؟ 

فرهمند آزاد افزود: نباید درون منتظران مصلح از صلاح خبری باشد؟ یعنی سراسر وجود ما را تاریکی و ناراحتی و فساد و زشتی بگیرد ولی زبانمان فقط گویا باشد که اللهم عجل لولیک الفرج؟ یاور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بودن ادعا نیست و درست است که توقع عصمت نیست ولی توقع تبعیت و در مسیر بودن است.