رقابت‌های مچ اندازی ۲۰۲۴ به میزبانی مولداوی با اتفاق خوبی همراه بود و محدثه تبریک، ملی پوش نوجوان کشورمان موفق شد در رده سنی نوجوانان به مدال برنز برسد.

فدراسیون بدنسازی و پروش اندام به عنوان مسئول و کمیته مچ‌اندازی و به عنوان متولی این رشته در این رقابت‌ها صحنه شرم آوری را رقم زد.

تصاویر پرچم چروکیده و نامناسب ایران آن هم در یک رویداد بین المللی در سطح جهانی در دستان ملی‌پوش مدال‌آور ایران تصاویر زشت و خجالت‌آوری را برای ورزش کشورمان رقم زد.

هزینه‌هایی که از بودجه کشور خرج اعزام‌ها می‌شود و ستون‌های عریض و طویل از افرادی که خود را محق می‌دانند در تمام اعزام‌ها حضور داشته باشند. توقع‌هایی که از بودجه مملکت برای آماده‌سازی دارند آن هم به بهانه برافراشتن پرچم ایران در رقابت‌های بین المللی؛ با این شکل و هیبت و با ظاهری چروکیده همخوانی ندارد و کاش اصلا به مدال نمی‌رسیدیم تا چروک‌های ذهن این افراد روی پرچم ایران نقش نبندد.

آن افتضاح لباس‌های المپیک که صدای داخلی‌ها و خارجی‌ها را در آورد و این هم از پرچم عزیز کشورمان که در دست نااهلان و قدر ناشناسان چروکیده شد.

حمل یک پرچم مناسب از سوی کمیته مچ‌اندازی و فدراسیون بدنسازی کار دشواری نبود، اما افرادی را می‌خواهد که قدر این پرچم را بدانند.

فیگور‌های بدنسازی کاش به فیگور‌های رفتاری این مدیران ناکارآمد هم سرایت می‌کرد تا بدیهی‌ترین کار برای حضور در رقابت‌های بین المللی به راحتی انجام شود.

همین دوستان گرامی در کمیته مچ‌اندازی درخواست تبدیل شدن به انجمن و فدراسیون را داشتند، اما توان بردن یک پرچم اتو کرده و مرتب را برای نمایش روی سکو نداشتند.

آقای کیومرث هاشمی، وزیر ورزش و جوانان، وقتی صحبت از پرچم ایران است و وقتی از احساس غرور حرف می‌زنیم باید به این نکته توجه کنیم که این پرچم نماد یک ملت است که الگوی خیلی از کشور‌های دیگر و مثالی از موفقیت، انسجام و پیشرفت است.

سطح مسابقات هر چه بود و دلیل اعزام هر چه که هست به متولیان این رشته مربوط می‌شود، اما سطح پرچم ایران بالاتر از تمام مدال‌ها و افتخاراتی است که به نام خود کارنامه می‌کنید.

جالب‌تر اینکه بعد از ۲ روز هنوز وزارت ورزش و فدراسیون در همان خواب بعد از المپیک زیر سایه پرچم‌هایی که تکواندو و کشتی بالا برد، به سر می‌برند و کارنامه دوران خود را می‌نویسند. منتظر پاسخ مناسب فدراسیون و وزارت ورزش در این افتضاح بین المللی هستیم؛ هر چند که معتقدیم چشم‌های مسئولان ورزش هنوز در برق مدال خیره بوده و چروک‌های پرچم را ندیده است.