خسرو دهقان منتقد با سابقه فیلم‌ نظر خود را درباره ساخت آثار دنباله دار سینما تلویزیونی مانند خجالت نکش ۲، تگزاس ۳، پایتخت ۷، اخراجی‌ها، آتش بس ۳ و... اینگونه بیان کرد: سینما هنری وابسته به صنعت است که با مجسمه سازی و شعر فرق می‌کند، بنابراین از آغاز خود همراه با مخاطب و وصل به تماشاگر بوده است. تاریخ سینما، نقد، کتاب و سوی دیگر تماشاگر است؛ بنابراین اگر درباره فیلم‌های مختلف سینمایی و تلویزیون نسخه یک، دو، سه و چهار و... می‌آید این فیلم‌ها در بحث هنری مسیر منحرف کننده‌ای هستند و بیشتر بر روی علایق و خواسته‌های روز تماشاگر جواب می‌دهد. در ساخت این نوع فیلم‌ها تهیه کننده فیلم را می‌فروشد، استقبال می‌شود و در ادامه مخاطب از تهیه‌کننده می‌خواهد که نسخه، دو سه چهار و دیگر نسخه‌های دیگر این فیلم را بسازد.

وی ادامه داد: بنابر این تصمیم گیری در این مورد نقد و تحلیل پیچیده‌ای ندارد؛ بلکه این‌میان تماشاگر عام و کف خیابان تعیین کننده فیلم‌های سینما هستند و ما ممکن است جزء این مخاطبان باشیم یا نباشیم. لذا افرادی، چون ما تاثیر کمتری در تعیین فیلم‌های سینمایی دارند و تماشاگر عادی حائز اهمیت هستند تا نسخه‌های متعدد فیلم‌ها ساخته شوند یا خیر. طبیعت اینگونه فیلم‌ها این است تا چند نسخه ساخته شوند حالا برای مثال اینکه ما بحث کنیم چرا مرداد ماه گرم است نمی‌شود، چون طبیعت آن است. لذا طبیعت و بافت سینما هم همین‌گونه است. پس تعیین‌کننده و هدایت کننده اصلی فیلم‌ها تماشاگر عام و مخاطب عادی سینما است.

ارتباط تاریخ سینمای ایران  با ساخت انیمیشن

خسرو دهقان منتقد با سابقه حوزه فرهنگ درباره وضعیت فعلی سینمای کودک و کمبود این نوع فیلم برای قشر کودک و نوجوان بیان کرد: تاریخ سینمای ایران نشان می‌دهد که ما خیلی با معقوله کودک و نوجوان و با نوع انیمیشن دم خور نبوده‌ایم که این به دلایل مختلف صنعت و بیشتر به دلیل صنعت، ساخت گرافیک و فنی بوده است. ما  در حوزه سینمای کودک و نوجوان جشنواره داشته ایم اما این موضوع مطرح شده به گونه‌ای است که تاریخ سینمای ایران از این باب فیلم‌های کودک فقیر است و برای این امر متاسف هستیم و دست ما نیست.

وی درباره این موضوع که برخی کاگردان‌ها و تهیه‌کنندگان از ضعف نبود و یا مهاجرت افرادی که کار کودک می‌سازند یا انیمیشن ساز هستند می‌گویند، بیان کرد: این همه قضیه نیست و این مسئله ریشه در قبل و بعد انقلاب ندارد؛ بلکه تاریخ ۱۳۰ ساله سینمای ایران نشان‌می‌دهد گرایشی به این مسئله نبوده و به دلیل فقدان مسائل صنعتی و امکانات گرایش به این سمت و سو نداشتند.

وضعیت جسمی  و روحی برخی از هنرمندان در اولویت سازمان‌های حمایت‌کننده نیست

این منتقد درپایان صحبت‌های خود از وضعیت برخی از هنرمندانی که بر اثر کهولت سن ناتوان شده اند و حمایتی ندارند گفت: طبیعی است، خانه سینما، وزارت فرهنگ به فکر گذشتگان نباشند. فقط می‌توانم بگویم باعث تاسف است و از دست ما خارج است و نیاز به امکانات و تشکیلات دارد. حتما وزارت ارشاد، خانه سینما و خانه هنرمندان در توانشان است، اما چنین مسئله‌ای جزء اولویت‌هایشان نیست، اینکه سازمانی  علاقه‌مند به بررسی موضوع  مورد نظر و دلسوز باشند متفاوت است،اما درحال حاضر در عمل چیزی مشخص نیست و تنها می‌توانم بگویم این مسئله با غصه همراه است لذا از نقصان‌های سینما است.

شایان ذکر است خسرو دهقان منتقد فیلم و مدرس سینما است. وی در جشنواره‌های فیلم فجر، خانه سینما و دفاع مقدس داوری کرده است و در هفتمین جشن کتاب سال سینمای ایران دیر این رویداد هنری بوده است. کتاب نسیه و نقد نوشته این منتقد با سابقه خسرو دهقان است.

خبرنگار: زهرا بالاور