سال ۱۳۶۱ طرح آبخوان داری آقای کوثر، پدر علم نوین آبخیزداری ایران در گربایگان شهرستان فسا اجرا شد.
با اجرای این طرح با ساخت موانعی طبیعی جلوی سرعت سیل گرفته شده و سیلاب در دشت‌های اطراف پخش می‌شود تا فرصت فرو رفتن آب در زمین پیدا شود.
کمبود آب در تابستان و سیلاب در زمستان در دشت گربایگان فسا مردم را به مهاجرت وادار کرده بود، اما با اجرای این طرح و نتایج آن، مردم به روستا‌ها بازگشتند.
با اجرای این طرح، آب‌های سرگردان به منابع زیر زمینی تزریق شدند و علاوه بر تغذیه منابع زیرزمینی از فرسایش خاک هم جلوگیری شد.
آقای کوثر سال‌های زیادی از عمرش را برای اجرا و بررسی میزان تاثیرگذاری این طرح در دشت گربایگان صرف کرد که سبب شد یک مرکز تحقیقاتی با نام او در این دشت تاسیس شود.
جنگلی که سازمان ملل متحد آن را به عنوان یک طرح بین المللی برای نجات بشر معرفی کرده است.
او نتیجه تحقیقات و پژوهش‌هایش را در کتاب‌هایی که چاپ کرده، نوشته است تا برای آیندگان به یادگار بماند.
