حسن یزدانی پس از ۶۴ سال به رکورد آقا تختی دست یافت. تلاش‌ها جواب داد و حسن یزدانی به رکورد سه مدال جهان پهلوان غلامرضا تختی رسید؛ بیشترین مدال یک کشتی‌گیر ایران در ادوار مسابقات. جهان پهلوان تختی: «۱۹۵۶ ملبورن، ۱۹۵۲ هلسینکی و ۱۹۶۰ رم»، حسن یزدانی: «۲۰۱۶ ریو، ۲۰۲۰ توکیو و ۲۰۲۴ پاریس.»
افتخارآفرینی ورزشکاران ایرانی در مسابقات المپیک و دریافت چندین مدال رنگین در رقابت‌های کشتی و تکواندو و همچنین درخشش ورزشکاران در سایر رشته‌ها با واکنش‌های بسیاری در شبکه‌های اجتماعی همراه بود و کاربران از ذوق و شوق خود نوشتند. کاربران هر مدال‌آور ایرانی را افتخاری برای پرچم ایران دانستند و او را فرزند همه ملت ایران خواندند که موجب امید و سربلندی هستند. آنها همچنین برای سایر ورزشکاران تا پایان رقابت‌ها آرزوی موفقیت کردند. در ادامه بخش‌هایی از واکنش‌های کاربران را مرور کرده‌ایم.
مصطفی قمری وفا (تلخیص شده):
حسن یزدانی پس از ۶۴ سال به رکورد آقا تختی دست یافت. تلاش‌ها جواب داد و حسن یزدانی به رکورد سه مدال جهان پهلوان غلامرضا تختی رسید؛ بیشترین مدال یک کشتی‌گیر ایران در ادوار مسابقات. جهان پهلوان تختی: «۱۹۵۶ ملبورن، ۱۹۵۲ هلسینکی و ۱۹۶۰ رم»، حسن یزدانی: «۲۰۱۶ ریو، ۲۰۲۰ توکیو و ۲۰۲۴ پاریس.»
مهسا رجبی:
مبینا نعمت‌زاده دختر بردت چقدر چسبید. مبارکت باشه. مبارک همه‌مون. لحظه آخری که از خوشحالی پیروزی فریاد زدی رو حسش کردم و فکر کردم به جای تو دارم اون حال رو زندگی می‌کنم. پیروزی یک زن رو قطعاً یک زن بهتر حس می‌کنه و افتخار می‌کنه بهش.
کاربری با نام «سجاد»:
دلاور مرد دزفولی ایران سعید اسماعیلی. دمت گرم که «راحتی» رو با «سختی» تاخت زدی تا دل مردمت رو شاد و این پرچم رو بلند کنی.
محمد اکبرزاده:
عملکرد درخشان کشتی در المپیک پاریس قطعاً مرهون زحمات و مدیریت علیرضا دبیر در فدراسیون است. او بزرگ‌ترین کمپ کشتی جهان را ساخت و این رشته رو به افول ما را احیا کرد. خدا قوت به قهرمانی که زمانی مدال‌آور بود و حالا برای ایران «مدال‌آفرینی» می‌کند.
محسن فیروزی:
من اگر به جای کمیته ملی المپیک بودم، از ورزشکار سنگ‌نوردی کشور رضا علیپور در حد یک مدال آور تجلیل می‌کردم. این طفلک هم در پای فینال و هم رده‌بندی فوق‌العاده بود و در حد صدم ثانیه از راهیابی به فینال بازماند. رضا چهارم شد، خیلی حسرت برانگیز و البته افتخارآمیز بود. اونم در ورزشی که برای ایران مدال‌آور نبوده تا حالا.
دانیال معمار:
یک قهرمان ایران شال اباعبدالله بر گردن انداخت و قهرمان دیگرمان مدالش را تقدیم امام زمان کرد. بله، اینجا ایران اسلامی است و عشق اهل‌بیت تا ابد در دل‌های ایرانی‌ها.
علی‌اکبر رائفی‌پور:
من به خودم می‌بالم که هموطنانی، چون شما دارم. خداوند به لحظه لحظه زندگی شریفتان برکت بدهد. خانم مبینا نعمت‌زاده مدالش را تقدیم ساحت قدسی حضرت ولی عصر عجل‌الله تعالی فرجه الشریف کرد. امین میرزازاده پهلوانی کرد و حریفش را روی دوشش دور افتخار داد. هادی ساروی طلا گرفت و تبرکاً و تیمناً با خودش شال عزای هیئتش را به المپیک برده است.
نوید مستفیضی:
ساروی با شال متبرک ماتم و عزای حضرت ام‌البنین روی تشک رفت. مبینا نعمت‌زاده هم مدالش را به امام زمان تقدیم کرد. یه عده هم میخواستن دین و اهل بیت رو از زندگی مردم ایران حذف کنند تا پیشرفت کنند.
کوروش علیانی:
یک ملت به ورزشکارانی نیاز دارد که برایش نشاط و افتخار بیاورند؛ ورزشکارانی که پس از برد فریاد بزنند «پرچم! پرچم!» و چند سال بعد باز هم بمانند، نگذارند بروند زیر پرچم دیگری. مرحبا به قهرمانی که صحنه اول را برایمان محقق کرد. به امید پایداری‌اش زیر همین پرچم.
محسن معتمدکیا:
ناهید کیانی، دختر شایسته ایران با مدال نقره‌ای که در پاریس گرفت، در تاریخ ورزش ایران جاودانه شد. او حالا پرافتخارترین ورزشکار زن ایران است. عکس‌هایی که سارا عبداللهی نخستین عکاس زن ایرانی در المپیک از او گرفته هم در تاریخ ثبت می‌شود.
امیر راقب:.
اما هیچ چیز دلچسب‌تر از محو شدن آن دوگانه ساختگی بر سر تیم ملی در پاییز ۱۴۰۱ نیست. یکی از کشنده‌ترین زهر‌هایی که ایران‌ستیزان در کام جامعه ایران ریختند و مردم و ورزشکاران، خودشان دست در دست هم آن را قی کردند طوری که حالا دیگر کسی حتی تلخی آن را به یاد نمی‌آورد. زنده‌باد ایران.
منبع: روزنامه جوان
