وکیل اداره امور اسرا و بازداشت شدگان توانست از تعدادی از زندانیان غزه محبوس در زندان عوفر دیدن کند. او در این دیدارها. فهمید که اسرا به دست سربازان و زندان بانان صهیونیستی در معرض انواع شکنجه‌های عاری از ارزش انسانی و اخلاقی قرار گرفتند.

براساس گزارش سما الاخباریه، وکیل کمیسیون با بیان اینکه اسرای غزه در ماه‌های اول جنگ در معرض چه چیزی قرار داشتند، گفت که با سه تن از اسرای فلسطینی با نام‌های محمد جاموس (۴۴ ساله)، فادی عیاد (۳۹ ساله)  و فادی هویدی (۳۸ ساله) دیدار داشته است.

 در خلاصه‌ای از شهادت اسرا آمده است: آنچه که ما در معرض آن قرار گرفتیم فاشیسم واقعی است. درآوردن لباس، ضرب و شتم، شکنجه و آزار، بستن دست و پای ما، بستن چشمان ما. ما به طعمه این هیولا‌های هار تبدیل شدیم که از گرسنگی، تشنگی، فریاد‌ها و بیماری هایمان لذت می‌بردند، تا جایی که امروز باور نمی‌کنیم هنوز زنده ایم.

اسرا خطاب به وکلای کمیسیون ادامه دادند: ما در مورد فقط سه نفر صحبت نمی‌کنیم، این صدای تمام زندانیان غزه است که پس از ۷ اکتبر دستگیر شدند، زیرا سفر مرگ از لحظه دستگیری آغاز می‌شود، از طریق حمل و نقل در ماشین‌های نظامی و کامیون‌هایی که به ما توهین می‌کردند و انسانیت خود را با شکنجه‌ها و توهین‌های بی‌رحمانه انکار می‌کردند، تا زندان‌هایی که آرزو می‌کردیم زمین ما را به خاطر نفرت و جنونی که از سربازان می‌دیدیم، ببلعد.

آن‌ها افزوند: روزهای اولیه‌شان، با هر وسیله‌ای به ما بدرفتاری می‌کردند، استخوان‌هایمان را می‌شکستند، از بدن‌مان خون می‌ریخت. ما را به بیمارستان‌ها می‌بردند و مداوا می‌شدیم تا دوباره شروع به شکنجه ما کنند. تا جایی که ذهن ما نمی‌توانست بفهمد چه اتفاقی می‌افتد و ما در معرض چه چیزی هستیم.

این اسرا افزودند: از زمان دستگیری ما بیشتر وقت خود را به صورت نشسته یا دراز روی شکم می‌گذراندیم. هر چقدر هم که بر ما ظلم می‌کردند و شکنجه می‌شدیم، حق نداشتیم هیچ صدایی دربیاوریم و درد خود را ابراز کنیم. علاوه بر آن از گاز اشک آور و گاز فلفل برای حمله و ارعاب ما نیز استفاده می‌شد.

اسرای فلسطینی اعلام کردند: ضرب و شتم بی قید و بندی بود و ما شاهد شهید شدن برخی زیر ضرب و شتم بودیم مانند شهید اسیر اسلام سرساوی.

اسرا در پایان شهادت خود گفتند: امروز همه ما مریض هستیم، چون بدنمان از پا افتاده است و طعمه بیماری و جراحات ناشی از ضرب و شتم و شکنجه شده ایم و با وجود این همه شرایط اسفبار نه درمان داریم و نه دارویی اما هنوز هم به امید اینکه زنده به آغوش خانه‌ها و خانواده‌هایمان بازگردیم، واقعیت را با تمام جزئیات مرگبارش به چالش می‌کشیم تا دوباره مادران، پدران، همسران و فرزندانمان را در آغوش بگیریم.

مترجم: مینا عظیمی