اولین و شاید مهم‌ترین اقدام هر رییس جمهوری در ابتدای شروع به کار دولتش، انتخاب کابینه هماهنگ قوی و کارآمد برای پیش برد اهداف اعلامی رییس جمهور است.

پزشکیان رییس جمهور منتخب این امر مهم را به شورایی سپرده که از میان گزینه‌های مختلف، برای هر وزارتخانه چند نفر را به ایشان معرفی نمایند تا او انتخاب نهایی را انجام دهد.

امیدواریم که این سازو کار جدید رییس جمهور منتخب منجر به نتیجه مطلوب شده و اخباری که توسط برخی اصلاح طلبان از نقایص و مشکلات و سهم خواهی‌هایی که بیشتراز سوی جریانات درون جبهه اصلاحات مطرح شده، در نهایت باعث عقیم ماندن این سازو کار نگردد.

به هر حال و در نهایت تا چند روز دیگر لیست نهایی وزرای پیشنهادی مشخص خواهد شد و آنها بایستی برای اخذ اعتماد مجلس برنامه‌های خود را مدون کرده و برای دفاع در صحن علنی مجلس ارائه دهند.

این برنامه‌های مدون می‌تواند به دو صورت تهیه شوند:

۱- برنامه پیشنهادی خود وزرا.
۲- برنامه پیشنهادی وزرا به اضافه برنامه و خواسته‌ای که رییس جمهور از آنها دارد.
در مورد نکته اول هر فردی که خود را در سطح وزارت تصور می‌کند بایستی بتواند یک برنامه مدون از اهداف و نحوه وصول به آنها را بدور از شعارزدگی و کلی گویی تهیه کرده و با قدرت از آن دفاع نماید.

در عین حال رییس جمهور و یا کمیته‌هایی که او تعیین می‌کند بایستی لیستی از اقدامات و اهدافی را که هر وزیر و وزارتخانه تحت امر او باید در طول مدت مدیریت و وزارت خود به سرانجام برسانند تهیه کرده و وزیر مربوطه ملزم به انجام آنها گردد.

یعنی هر وزیر در اولین روز پس از رای اعتماد بایستی بداند که چه باید بکند و چه اهدافی را محقق نماید، او باید نقشه راهی داشته باشد که پروژه‌های مختلف مرتبط با وزارتخانه‌اش را مشخص نموده و با مدیریت و زمان بندی مشخص بتواند در یک بازه زمانی تعیین شده آنها را محقق نماید.

به طور مثال بخشی از این برنامه مدون و نقشه راه برای وزیر صمت در زیرگروه خودرویی می‌تواند به شرح زیر باشد:

۱-کیفیت ساخت خودرو هر سال به میزان ۱۰ درصد افزایش یابد
۲- به میزان تولید خودرو هر سال ۵ تا ۷ درصد افزوده گردد
۳-ساخت خودرو‌های هیبریدی و برقی در اولویت قرار گرفته و هر سال ۵ درصد به تولید این خودرو‌ها اضافه شود و ....

در واقع این نقشه راه که مجموعه خواسته‌های رییس جمهور از وزیران می‌باشد در عین حالی که یک افق روشن و مشخص از آینده را پیش روی وزرا قرار می‌دهد، همچنین بهترین عامل در جهت نمره دهی مردم، مجلس و شخص رییس دولت به وزرای مربوطه خواهد بود.

مسلما این نقشه راه با هماهنگی خود وزرا و اخذ تعهد و موافقت آنها و با توجه به کلیه محدودیت‌ها و شرایط کشور اعم از شرایط اقتصادی سیاسی مالی فناوری و ... تدوین می‌شود.

هر فرد متقاضی یا انتخابی برای پست وزارت اگر تحقق این اهداف را در توان خود ندید و یا اصولا با آنها موافقت نداشت می‌تواند همان اول اعلام کرده و نه عرض خود را برد و نه زحمت مردم ومجلس و رییس جمهور دارد و اگر فردی با پذیرش این موارد ردای وزارت بر دوش نهاد باید بداند که عمل به مفاد این نقشه راه و محقق نمودن اهداف آنها مهم‌ترین ملاک تشخیص موفقیت و یا عدم موفقیت او خواهد بود و در پایان و یا اواسط دوره وزارت با این ملاک‌ها سنجیده می‌شود نه طومار‌های عریض و طویل ساختگی از اقدامات و شاهکار‌های ادعایی خود.

اگر او در مدت مشخص شده توانست اهداف را محقق نماید که آفرین بر او، اگر نتوانست شخص رییس جمهور با برکناری و یا مجلس با استضاح به سراغش خواهند آمد و اگر عملکردش فراتر از برنامه بود مستحق تشویق و قدردانی خواهد بود.

مخلص کلام اینکه کابینه‌ای واقعا کارآمد و موفق می‌باشد که وزرای آن توانایی به ثمر رساندن پروژه‌هایی که بدان‌ها واگذار می‌شود را داشته باشند و البته کار مهم رییس دولت این است که تمام آنچه را از وزرای خود می‌خواهد تدوین کرده و ضمن اشراف، هدایت و حمایت‌های خود، آن برنامه‌ها را برای اجرا به آنها واگذار نماید.

منبع: الف

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.