دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی از سیستم‌های رایانه‌ای، شبکه‌ها و فناوری برای حمله و مختل کردن عملکرد‌های حیاتی سایر کشور‌ها استفاده می‌کنند و عموماً سیستم‌های رایانه‌ای دولتی، شبکه‌های مالی و زیرساخت‌های غیرنظامی را هدف قرار می‌دهند. 

جنگ سایبری ممکن است زیرساخت‌های حیاتی را فلج کرده، اطلاعات نادرست منتشر کند و به اقتصاد آسیب برساند.

تهدید‌ها ممکن است نه تنها شامل حملات بدافزار باشد، بلکه اهداف زیرساختی صنعتی حیاتی را نیز شامل می‌شود، زیرا این حملات از شبکه‌های برق گرفته تا اطلاعات حساس در سازمان‌های دولتی و سیستم‌های کامپیوتری آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

نقش هوش مصنوعی در جنگ سایبری

یادگیری ماشینی (ML) و هوش مصنوعی (AI) دفاع سایبری را خودکار و تقویت می‌کند، زیرا هوش مصنوعی می‌تواند حملات سایبری به زیرساخت‌های حیاتی، سیستم‌های کامپیوتری دولتی و شبکه‌های غیرنظامی را شناسایی و از آن جلوگیری کند.

یادگیری ماشینی برای تجزیه و تحلیل شبکه‌های کامپیوتری بزرگ و داده‌های سیستم ممیزی استفاده می‌شود و با نشان دادن روند‌ها و ناهنجاری‌هایی که ممکن است نشان‌دهنده هک باشد، به تلاش‌های امنیت سایبری کمک می‌کند.

الگوریتم‌ها را می‌توان برای شناسایی و خنثی کردن حملات مشکوک بدافزار برنامه‌ریزی کرد و یادگیری ماشین و فناوری هوش مصنوعی حتی توانایی هدف قرار دادن خودکار سیستم‌های کامپیوتری اصلی را دارند.

تیم‌های امنیت سایبری باید از این فناوری‌ها آگاه باشند و سازمان‌های بخش دولتی و خصوصی از ابزار‌های مبتنی بر هوش مصنوعی در برابر حملات باج‌افزار و DDoS استفاده کنند که امکان نظارت، شناسایی و پاسخ به حملات سایبری در زمان واقعی را فراهم می‌کند.

با این حال، هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی موقعیت ناخوشایندی را ایجاد می‌کنند، زیرا امکان حملات سایبری موثر و بسیار هدفمند را فراهم می‌کنند، بنابراین استفاده نادرست از این فناوری یک تهدید بزرگ برای امنیت ملی و بین‌المللی است.

منبع: الیوم السابع