تابستان گذشته وقتی دستمزد فوتبالیست‌ها افزایشی بی‌رویه داشت، مهدی طارمی در یکی از مصاحبه‌های خود با خنده گفت: «رقم‌هایی که می‌شنوم عجیب و غریب است. خب من هم اروپا را ول کنم بیایم اینجا، درآمد بیشتری خواهم داشت.»

سطح درآمد بازیکنان در ایران، با خروجی فوتبال هیچ سنخیتی ندارد و به همین جهت انتقادات گسترده‌ای را در پی داشته است. مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال هم مطمئن است باشگاه‌ها سقف بودجه را دور می‌زنند چراکه اگر غیر از این بود نمی‌گفت: «افزایش بی‌رویه هزینه‌ها، مرگ فوتبال است.» 

به طورمثال مهدی طارمی در اوج دوران خود و بعد از ۴ فصل درخشش بی‌سابقه در پورتو، توانسته بالاترین قرارداد زندگی خود را به ارزش سالانه ۳.۵میلیون یورو با باشگاه اینتر امضا کند. این دستمزد خالص ستاره ایرانی نیست. طبق قانون ایتالیا، فوتبالیست‌هایی که نزدیک به ۱۰۰هزار یورو در سال درآمد دارند، باید ۴۳ درصد دستمزد خود را به عنوان مالیات به دولت پرداخت کنند؛ بنابراین طارمی باید حدود ۱.۵میلیون یورو مالیات بدهد وعلاوه بر این، هزینه زندگی در کشوری مثل ایتالیا و شهر میلان، بالاست. فراموش نکنید او باید مثل یک کارمند از صبح تا حدود ۶ بعد از ظهر در کمپ تمرینی اینتر باشد. طارمی بدون شک برای تک تک یورو‌هایی که درآمد خواهد داشت، زحمت می‌کشد. فشار بازی در سری‌آ چند برابر بیشتر از لیگ‌هایی مثل لیگ ایران یا لیگ‌های عربی است.

بازیکنان برای رسیدن به بالاترین سطح آمادگی باید زندگی محدودتر و سخت‌تری داشته باشند و حتی رژیم غذایی‌شان متفاوت خواهد بود. میزان جرایم نیز بسیار بالاتر است. اما در عین حال درخشش در این فوتبال و موفقیت، می‌تواند درآمد بیشتری را به همراه داشته باشد. در ایران، اما خبری از این قوانین مرسوم فوتبال نیست. فوتبالیست‌ها حتی اگر ناکام باشند، دوباره مشتریان چند ده میلیاردی دارند، چون اسم‌ها تعیین‌کننده رقم‌ها هستند، نه عملکردها. این روز‌ها شنیده می‌شود رقم دستمزد بعضی بازیکنان تا مرز ۱۰۰ میلیارد هم رسیده است! به طور مثال باشگاه استقلال حاضر بود چنین رقمی برای جذب مهدی قایدی پرداخت کند. علیرضا بیرانوند با دستمزد بالاتری نسبت به ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر به تراکتور رفته است. سپاهان برای جذب آقایی‌پور مبلغ هنگفتی هزینه کرده است و احتمالا طارمی باید دوباره جمله معروفش را تکرار کند: «ول کنم بیایم ایران!» 

میزان مالیاتی که بازیکنان ایرانی می‌دهند، به مراتب کمتر از چیزی است که لژیونر‌ها پرداخت می‌کنند. فراموش نکنید درباره ستاره‌ها قراردادی که امضا شده واقعی نیست و بازیکنان زیر میزی پول‌هایی می‌گیرند. 

روزی خداتومن!

قوانین فوتبال ایران همه جوره به نفع فوتبالیست‌هاست. البته کمبود بازیکن هم باعث شده تا بهشت واقعی برای بازیکنان رقم بخورد. اکثر فوتبالیست‌ها و باشگاه‌های ایران برخلاف نام حرفه‌ای، حرفه‌ای نیستند. بازیکنان معمولا دو یا سه ساعت از روز در کنار تیم خود هستند. اگر تمرینات صبح باشد، آنها نیم ساعت قبل از تمرین می‌آیند و معمولا بعد از صرف ناهار به خانه خود برمی‌گردند! تمرین بعد از فقط ناهار ندارد و بازیکن سریعتر از کمپ تمرینی تیمش می‌رود. این یعنی بازیکنی که سالانه قرارداد ۵۰میلیارد تومانی امضا کرده و ماهانه ۴میلیارد و۱۶۰میلیون دستمزد دارد، به ازای هر روز که می‌تواند در هفته شامل یک بازی و جلسات تمرینی باشد، ۱۳۸ میلیون دریافت می‌کند! ارزش ندارد؟ یک جلسه تمرینی دو ساعته و بعد استراحت، ۱۳۸ میلیون تومان! در حالی که خبری از این پول‌ها در کشور‌های اروپایی نیست. مهدی طارمی با قراردادی ۲۰۰هزار یورویی به ریو‌آوه پرتغال رفت و تازه بخشی از آن را مالیات داد.

 در فرانسه فوتبالیست‌های مقیم این کشور باید حداقل ۴۵ درصد از درآمد خود را مالیات بدهند! دولت این کشور از لژیونرهایش هم به دلیل بازی در کشور‌های دیگر ۲۰ درصد مالیات می‌گیرد. بازیکنان خارجی هم در لیگ فرانسه تا سقف ۳۰ درصد از درآمد خود را مالیات می‌دهند. به طور مثال مسی در پاریسن‌ژرمن ۳۰ درصد رقم دستمزد خود را سالانه به حساب اداره مالیات این کشور واریز می‌کرد. در آلمان، اسپانیا و انگلیس هم فوتبالیست‌ها باید مالیات بدهند. مثلا در لیگ برتر انگلیس بازیکنان مقیم این کشور ۴۵ درصد و بازیکنان خارجی ۲۰ درصد از درآمدخود را مالیات می‌دهند. دراسپانیا قوانین سخت‌تر است. فوتبالیست‌ها باید ۴۷ درصد مالیات پرداخت کنند.

در آلمان هم سقف مالیات به ۴۵درصد برای بازیکنان مقیم و ۲۵ درصد برای بازیکنان خارجی می‌رسد. حالا تصور کنید با وجود این قوانین سخت‌گیرانه، بازیکن موفق نباشد. مشتری نخواهد داشت یا این‌که مجبور خواهد بود با پول به مراتب کمتر، به لیگ‌های پایین‌تر برود. حالا در ایران بازیکنانی حضور دارند که هر سال بدتر از سال قبل هستند، اما همچنان مشتری دارند و از این تیم به آن تیم می‌روند. به طور مثال گادوین منشا مهاجم سابق پرسپولیس همچنان گل نمی‌زند و مشتری دارد! فوتبالیست‌های خارجی که می‌آیند، اگر زیر متوسط هم باشند به راحتی مشتری گیر می‌آورند. درباره بازیکنان داخلی هم همین است. مربیان و باشگاه‌ها مجبورند تن به جذب بازیکنان بی‌کیفیت با رقم‌های بالا بدهند، چون می‌گویند نیازمند جذب بازیکن هستند. مهدی طارمی و سردار و لژیونر‌های دیگر اگر در این شرایط به ایران بیایند، نوه نتیجه خود را هم بیمه خواهند کرد!

منبع: جام جم