«ام وهب» دختر «عبدالله» و همسر «عبدالله بن عمیر الکلبی» و مادر «وهب نمریه قاسطیه» یکی از زنان تاثیرگذار در واقعه عاشورا است که در معرکه جنگ وارد میدان شد، ام وهب پس از مجروحیت همسرش عبدالله، عمودی برداشت، نزد شوهر خود رفت و گفت: «پدر و مادرم به فدایت! در راه این خاندان پاک جهاد کن و لحظهای آرام نگیر.»
عبدالله بار دیگر به میدان شتافت و کارزاری سخت نمود و پس از هلاکت چند نفر در اثر حمله گروهی از سپاه پسر سعد با ضربه هانی بن ثبیت حضرمی بر خاک افتاد و شهید شد.
اُمّوهب خود را بر سر جسد شوهرش رساند و چهره او را که خاک و خون پوشانده بود، با دست پاک کرد و گفت: «عبدالله! بهشت بر تو گوارا باد. از خدایی که بهشت را بر تو ارزانی داشت، میخواهم مرا نیز در آنجا مصاحب تو گرداند.»
شمر به یکی از غلامانش به نام رستم دستور داد که این بانو را بکشد و او به شهادت رسید و در کنار شوهرش برخاک افتاد. عبدالله به هنگام شهادت ۳۰ سال و همسرش ۲۰ ساله بود.