شیطان مات و مبهوت چشم به لب‌های حسین (ع) دوخته، با خودش می‌گوید پسر علی (ع) را چه شده و از چه کسی لبیک می‌طلبد؟ آن هم وقتی سرباز‌های عمرسعد شمشیر‌ها را به قصد کشتن آخته و مهیای غارت اهل‌بیت شده‌اند.

امام، اما هر بار مصمم‌تر به امید نفوذ در دل‌های زنگار گرفته ندا سر می‌دهد، هَلْ مِنْ ذَابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ، (آیا کسی هست از حرم رسول خدا دفاع کند)، هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ یَخَافُ اللَّهَ فِینَا (آیا یگانه‌پرستی هست که دربارهٔ ما از خدا بترسد)، هَلْ مِنْ مُغِیثٍ یَرْجُو اللَّهَ بِإِغَاثَتِنَا (فریادرسی هست که با فریادرسی از ما به خدا امید داشته باشد)؟.

عاشورا به نیمه راه رسیده و امام همچنان ندای «کیست مرا یاری کند؟» سر می‌دهد، حسین (ع) امیدوار به بیداری آن هم در تاریکی‌های محض است، از همان بارقه‌هایی که حُر را لحظه آخر از بند غفلت رهانید و روانه کشتی نجات کرد.

شاید آن روز لشکریان شیطان گمان می‌کردند که گوش زمان از ندا‌های حسین پر شده و هیچ شبی را سپیده سر نخواهد زد، اما نمی‌دانستند کربلا سرزمینی است به وسعت یک جهان و عاشورا زمانی است به امتداد شب قدر و هر بار آزاده‌خواهانی هستند که ظلم ظالمان را بر نتافته و علیه غارتگران به قیام بلند می‌شوند.

سال‌ها گذشت و تاریخ به عصر خمینی (ره) رسید، آن پیر آگاه به زمان که به خوبی پیام حسین را در سال ۶۱ درک کرده بود مقاومت و جهاد مخلصانه را در گوش سربازانش برای رسیدن به پیروزی زمزمه کرده و در آخر استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی را برای ملت آزادی‌خواه ایران به ارمغان آورد.

همان فرزندان روح‌الله که در ۸ سال جنگ تحمیلی با وجود قلت امکانات، اما به تاسی از قیام عاشورا از امام خویش دست نکشیده و جانانه از سرزمینشان دفاع کردند و دشمن را به عقب راندند.

سال‌ها بعد همان فرزندان در گهواره با سربند‌های سرخ یا حسین (ع) راهی دمشق و عراقی شدند که حرامیان به قصد تکرار عاشورای دیگر آنجا حاضر شده بودند، اما حیدریون ابابیل‌وار بر لشکر کفر فرود آمده و به فرموده آیت‌الله سیستانی «جمهوری اسلامی اگر نبود، داعشی‌ها عراق را جمع می‌کردند».

انقلاب اسلامی تحول یک آرمان جدید بود و ایران، امروز به نقطه‌ای برجسته از تاریخ رسیده، ملتی که بار‌ها مقتدرانه پنجه در پنجه دشمن کرده و با صلابت‌تر و پیروزمندانه‌تر از قبل باطل را شکست داده است.

نشان به آن نشان که برژینسکی در اجلاس آتلانتیک با حالتی از اضطراب می‌گوید: «تاریخ به پیچ بزرگی رسیده است که خمینی و خامنه‌ای تابلو‌های راهنمای آن را نصب کرده‌اند». همان پیچ بزرگی که رهبر انقلاب پیش از او خبرش را داده بودند.

همچنان که ریچارد نیکسون، رئیس جمهور آمریکا در دهه ۷۰ میلادی درباره انقلاب اسلامی گفته است: توفانی در جهان به راه افتاده و ما قادر به مهار این توفان نیستیم.

امروز، اما غزه کربلای دیگر شده است، با همان مختصات چمبره کفر بر ایمان، مردمانی که در باریکه‌ای تنگ چشم به لبیک یاران بسته‌اند تا مبادا کودکی باز از تشنگی بمیرد و زنی به اسارت گرفته شود.

امروز فریاد مظلوم در کرانه باختری گستره جهانی پیدا کرده و طنین هل من ناصر ینصرونی مسلمانان آزادی‌خواه در گوشه گوشه این دنیا با لبیک همراه شده است.

دیدیم که چگونه هدف قرار دادن قلب سیاسی استکبار جهانی بدنبال فریاد مظلوم‌خواهی مردم غزه وعده صادقی شد که عاشقان ثارالله آن را کیلومتر‌ها دورتر از وطن خویش به منصه ظهور رساندند، آنگاه که موشک‌ها پی در پی بر دیواره آهنین فرود آمده و هر یک تیری شدند بر باور‌های پوشالی دنیاپرستان.

هر که را امروز لبیک یا حسین است باید بداند «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاس» شده و نبرد شیطان با اصحاب خدا در جریان است.
برای تنبیه دشمن باید دست به دست یکدیگر داد تا به هنگام ظهور. مگر نه این که خدا وعده داده است مستضعفان وارث زمین خواهند شد و شیطان و شیطانیان در گدازه‌های فوران شده خواهند سوخت.

منبع: فارس