«اَشعَث بن قیس کِندی» (م، ۴۰ ق)، از منافقان در عصر حکومت امام على (علیهالسلام) بود و به گفته بعضى از مورخان، ریشه اصلى تمام مفاسد جامعه اسلامى بشمار میرفت.
اشعث، سردمدار جریانى بود که حکمیت و ابوموسى اشعرى را در جنگ صفین بر امیرالمؤمنین (علیهالسلام) تحمیل کردند. او در توطئه قتل حضرت على نیز شرکت داشت.
پسر وی در کربلا رودرروی امام حسین (ع) قرار گرفت و دخترش نیز همسر امام حسن (ع) بود که با سم امام حسن (ع) را به شهادت رساند.