دانشمندان اجرام کوچک قرمز رنگ مرموزی را در فضا شناسایی کرده اند که در جهان اولیه وجود دارند و نمی‌توان آنها را با درک ما از چگونگی تولد کهکشان‌ها و سیاهچاله‌ها توضیح داد.

دانشمندان سه مورد از این اجرام اسرارآمیز را کشف کردند که درخشندگی آنها زمانی به ما رسیده که کیهان تنها ۶۰۰ تا ۸۰۰ میلیون سال سن داشت یا حدود ۵ درصد از سن کنونی خود را داشته است.

به نظر می‌رسد این اجرام مملو از ستاره‌های باستانی و سیاه‌چاله‌های غافلگیرکننده‌ای هستند که تصور می‌شد هیچ یک از آنها در چنین مراحل اولیه‌ای در کیهان نمی‌توانستند شکل بگیرند.

دانشمندان پس از تحقیق در مورد شدت طول موج‌های مختلف نور به این کشف دست یافتند.

به نظر می‌رسد که آنها ستاره‌های بسیار قدیمی و صد‌ها میلیون ساله هستند، اما نمی‌توان چنین انتظاری را در اوایل تکامل کیهان داشت.

آنها همچنین شواهدی از سیاهچاله‌های کلان جرم را در همان اجرام کشف کردند. آنها پیشنهاد می‌کنند که ممکن است تا ۱۰۰۰ برابر بزرگتر از سیاهچاله کلان جرم در کهکشان راه شیری ما باشد.

با توجه به درک فعلی از رشد کهکشان‌ها و تشکیل سیاهچاله نباید چنین اجرامی را مشاهده کرد. اعتقاد بر این است که رشد این اجسام میلیارد‌ها سال طول می‌کشد.

بینگی وانگ از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: ما تأکید کرده‌ایم که به نظر می‌رسد این ستاره‌ها پر از ستاره‌های باستانی هستند که صد‌ها میلیون سال قدمت دارند، در جهانی که تنها ۶۰۰ تا ۸۰۰ میلیون سال سن دارد. این اجرام رکورد قدیمی‌ترین نشانه‌های نور ستارگان باستانی را دارند.

او ادامه داد: پیدا کردن ستارگان باستانی در یک جهان به این جوانی کاملاً غیرمنتظره بود.

دانشمندان برای اولین بار این اشیاء را تقریباً دو سال پیش، در ژوئیه ۲۰۲۲ کشف کردند. مدتی بعد، آنها یک مقاله تحقیقاتی در مجله Nature منتشر کردند که وجود این اجرام را تأیید کرد.

آنها سپس فکر کردند که این اجرام کهکشان هستند، اما تحقیقات بیشتر جزئیات بیشتری در مورد نور ساطع شده از آنها ارائه کرد و توضیح داد که آنها چقدر دور هستند و این نور درخشان ممکن است از کجا آمده باشد.

اما این جزئیات اضافی سوالات بیشتری را ایجاد می‌کند. دانشمندان هرگز چنین چیز‌هایی را ندیده اند و نمی‌دانند چگونه ظاهر می‌شوند.

دانشمندان امیدوارند از طریق مشاهدات بیشتر، اشیاء را بهتر درک کنند. این به توضیح اینکه کدام بخش‌های نور از خود ستاره‌ها می‌آیند و زمانی که سیاه‌چاله‌ها مواد اطراف خود را می‌بلعند، ممکن است کدام بخش‌ها را بیرون بریزند، کمک می‌کند.

منبع: ایندیپندنت