شبابی، پژوهشگر و فعال فرهنگی درمورد اجباری یا اختیاری بودن حجاب و قانون آن در جامعه بیان کرد: باید ببینیم قانون برای چه کسانی گذاشته می‌شود؟ مثلاً آیا برای همه‌ی موجودات قانون وضع می‌شود یا اینکه قانون در حقیقت برای گروه خاصی از خلایق است؟ که پاسخ به این سؤال خیلی روشن است و اگرچه به ظاهر، قانون فقط برای انسان‌هاست ولی وقتی به واقعیت تکوین رجوع می‌کنیم، می‌بینیم همه‌ی موجودات قانون‌مدار هستند و باید باشند و از قانون و دستورات الهی پیروی می‌کنند و در این امر، همه‌ی موجودات یک جهت هستند؛ غیر از انسان که در برخی از موارد به او اختیار داده شده است. البته همیشه این‌طور نیست که انسان در همه‌ی موارد اجازه داشته باشد هر نوع قانونی برای خودش بریزد و یا هر نوع کاری که می‌خواهد انجام دهد. 

مثلاً قلب شما در اختیار شما نیست و با نیروی تکوین به قانون الهی در حال انجام فعالیت‌هایی است و در حیات به‌سر می‌برد و درواقع، این یک فعالیتی است که خداوند به او دستور داده و از آن‌جایی که قانون الهی است قانون تکوین و قانون پیدایش خلقت به شمار می‌آید.

این پژوهشگر فرهنگی تصریح کرد: در پیدایش خلقت، انسان خلق شد و او خلیفه‌ی الهی است و به همین دلیل، اگر از افراد مختلف پرسیده شود خداوند چیست؟ می‌گویند بهترین، برترین، داناترین، تواناترین. آیا همۀ انسان‌ها خلیفه و جانشین الهی هستند؟ که جواب آن، خیر است. چون انسان‌های بسیار شروری وجود دارند و به طور کلی، انسان کار‌های نامناسبی هم انجام می‌دهد و در نتیجه، چنین افرادی به هیچ عنوان خلیفه الهی نیستند؛ بنابراین جانشین خداوند متعال کسی است که کار‌های شایسته انجام داده است و به همین دلیل، ظرفیت خلقت انسان باید شایستگی خلیفگی را به خداوند مهربان نشان دهد. 

شبابی گفت: خداوند متعال، قدرت فکر و عمل را به هر انسانی داده و درواقع، به او اختیار داده‌اند و در برخی موارد تعیین کرده و به انسان فرموده‌اند تو اختیار داری نشان بدهی که آیا جانشین بهترینِ بهترین‌ها، کریم‌ترین کریم‌ها، می‌توانی شوی یا خیر؟ آیا می‌توانی این جانشینی را به‌عهده بگیری؟ اگر در این عالم قدرت داشته باشی چه کار می‌کنی؟ 

 او افزود: از جمله مسائلی که به انسان اختیار داده شده قوانین شرع است؛ یعنی ما به آن تشریع می‌گوییم. چون یک تکوین داریم یک تشریع. در تکوین، قوانین اجباری است و در تشریع، قوانین اختیاری هستند. آیا اختیاری بودن قوانین به این معنی است که مثلاً بعضی‌ها می‌گویند لااکراه فی الدین یعنی خدا خودش گفته خواستی دین داشته باش، نخواستی نداشته باش؟

این در حالی است که قرآن کریم به انسان می‌گوید ما تو را در گمراهی رها نکردیم بلکه ما به تو برنامه و مسیر راه را نشان دادیم آن هم از طریق پیامبرانی که آوردیم و کتاب و همه آگاهی‌هایی که دادیم و ادامه آیه قبلی، «قد تبین رشد من الغی» حالا اگر کسی رشد را انتخاب نکرد نتیجه‌اش این است که در گمراهی و تاریکی می‌افتد و در مقابل، اگر رشد را انتخاب کرد، بداند یکی از مسائل، حجاب است. آیا حجاب در برنامه‌ی الهی نیامده است؟ 

این پژوهشگر فرهنگی یادآور شد: بدانیم که افراد باید به قوانین حاکم بر جامعه احترام بگذارند و درواقع، نمی‌شود که بگوییم قوانین هرکسی برای خودش. مثلاً فرد نمی‌تواند بگوید که اداره‌ی راهنمایی و رانندگی را قبول ندارم و می‌خواهم برای خودم قانون بگذارم یا این چراغ قرمز را نمی‌پسندم و زمان یک دقیقه‌اش زیاد است. در نتیجه، باید دانست که همه این‌ها شامل جریمه می‌شوند و این موضوع درمورد حجاب هم، صدق می‌کند. چون قانون حجاب براساس کتاب آسمانی قرآن کریم گذاشته شده است. کسانی که دوست ندارند به قرآن عمل کنند بهتر است به قوانین آن احترام بگذارند و احترام به قوانین در همه کشور‌ها وجود دارد.