نگاهی به برنامه‌های حمایتی کشور‌های مختلف از فرزندآوری نشان می‌دهد که موضوع رشد نرخ جمعیت در این کشور‌ها از چه درجه اهمیتی برخوردار است. دولت‌ها تلاش زیادی می‌کنند تا خانواده‌ها را به فرزندآوری تشویق کنند.
در سوئد مرخصی والدین ۱۵ ماه است و آن‌ها اجازه دارند بعد از این مدت تا ۸ سالگی کودک شان به طور متناوب مرخصی بگیرند و در زمان مرخصی، ۸۰ درصد حقوق خود، معادل ۴۸۰ روز کاری بهره‌مند شوند.
در آلمان برای مادرانی که در خانه به مراقبت از بچه‌های خود مشغول هستند، حقوق هزار و ۸۰۰ یورویی در نظر گرفته است که تا ۵ سالگی فرزند به مادر پرداخت می‌کند. مشوق‌های دیگری از جمله مرخصی طولانی مدت با حقوق برای والدین را هم باید به این مشوق‌ها افزود.
در ایتالیا دولت برای حمایت از خانواده و تشویق مردم به بچه دار شدن در کنار مشوق‌های مالی مشوق‌های دیگری هم دارد. مثلا صاحبخانه‌ها اجازه بیرون کردن مستاجری را که فرزند زیر ۱۸ سال دارد، ندارند حتی اگر مستاجر کرایه نپرداخته باشد.
در فرانسه حدود ۵ درصد تولید ناخالص ملی کشور صرف حمایت از فرزندآوری می‌شود. دولت هزینه مراقبت‌ها از پیش از تولد تا بعد از تولد و رسیدن بچه به سن ۷ سال را بر عهده می‌گیرد و به خانواده‌های بالای ۳ نفر در تمامی خدمات عمومی تخفیف‌های عمده داده می‌شود.
در ژاپن به خانواده‌ها تا رسیدن فرزند به سن ۱۵ سالگی، ماهانه حقوقی تا ۱۳ هزار ین حدود ۹۵ دلار پرداخت می‌کنند. همچنین پدر و مادر هرکدام می‌توانند با دریافت نصف حقوق خود تا سقف تعیین شده به مرخصی بروند و بعد از آن بدون هیچ نگرانی به کار قبلی خود بازگردند.
در ایران با گذشت سه سال از تصویب قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، نرخ رشد جمعیت هنوز کاهشی است. متولدین دو سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ کاهش ۳.۷ و ۱.۶ درصدی نسبت به سال پیش، و کاهش ۳۱ درصدی نسبت به سال ۱۳۹۵ دارند.
