رژیم صهیونیستی، بیست روز پس از آغاز عملیات «طوفان الاقصی»، عملیات زمینی در نوار غزه را آغاز کرد. ورود رژیم صهیونیستی به مرحله حمله زمینی به نوار غزه به معنی وارد شدن نیروی زمینی ارتش صهیونیستی در خاک غزه و انجام عملیات در آنجا بود. هدف رژیم صهیونیستی از عملیات زمینی یافتن اسیران این رژیم و از بین بردن توان نظامی جنبش حماس و گروه‌های مقاومت فلسطینی بیان شد. ورود زمینی ارتش صهیونیستی به غزه و انجام عملیات در آنجا-که در آخرین روز‌های اکتبر ۲۰۲۳ میلادی آغاز شد- سه مرحله متفاوت را به خود دیده است:

حمله به شمال غزه

رژیم صهیونیستی در اولین ورود زمینی به نوار غزه به مناطق شمالی نوار غزه، مثل بیت لاهیا و جبالیا و شهر غزه حمله کرد. این حمله زمینی- که پیش از این تنها در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۴ سابقه داشت- به دلیل عدم شناخت از زمین غزه و ترسی که صهیونیست‌ها از شگفتی ساز‌های مقاومت داشتند با احتیاط فراوان انجام شد. اولین ورود و پیشروی‌های زمینی در مناطق بیابانی و خالی از سکنۀ شمال غزه و با هدف محاصره منطقه شمالی و شهر غزه و در عین حال با پشتیبانی و آتش سنگین هوایی، صورت گرفت.

این مرحله برای صهیونیست‌ها چیزی جز کشتار غیر نظامیان بی دفاع و خرابی‌های وسیع در بر نداشت. آنها نه به هیچ یک از اسیران خود دست یافتند، نه توانستند ساختار نظامی مقاومت در شمال را از بین ببرند. صهیونیست‌ها در پایان این مرحله تلاش کردند، جمیعت منطقه شمالی و شهر غزه را تخلیه کنند؛ لذا بیشتر جمعیت این منطقه که پرتراکم‌ترین منطقه جمعیتی در کل نوار غزه بود به مناطق مرکزی و جنوب غزه آواره شدند و پس از آن صهیونیست‌ها یک خط حائل بین این منطقه و مرکز غزه ایجاد کردند تا مانع بازگشت جمعیت به آنجا شوند.

حمله به مرکز و خان‌یونس

مرحله دوم عملیات زمینی رژیم صهیونیستی در نوار غزه، به منطقه خان‌یونس و حومه آن در مرکز نوار غزه محدود شد. صهیونیست‌ها پس از عدم دسترسی به فرماندهان مقاومت در شمال غزه، مدعی شد مراکز اصلی فرماندهی مقاومت در خان‌یونس قرار دارد. در این زمینه حتی «ایهود اولمرت»، نخست وزیر اسبق و زندانی شده رژیم صهیونیستی نیز بر این ادعا مهر تأیید زد که فرماندهان مقاومت در خان‌یونس اقامت دارند. با این ادعا رژیم صهیونیستی سنگین‌ترین و طولانی عملیات زمینی اش را در این مرحله انجام داد. در این برهه حملات سنگین هوایی و به کارگیری بمب‌های ممنوعه، موجب کشتار‌های وسیع فلسطینیان شد و جمعیت این منطقه و بخشی از جمعیت منتقل شده از شمال نوار غزه به مناطق جنوبی‌تر کوچانده شدند.

این مرحله در روز‌های پایانی سال ۱۴۰۲ در حالی به اتمام رسید که صهیونیست‌ها باز هم نه به اسیران خود دست یافتند، نه فرماندهان مقاومت را پیدا کردند و از آن زمان خود را برای مرحله سوم، یعنی حمله به منطقه رفح آماده می‌کنند.

منطقه رفح در شرایطی در دستور کار عملیات زمینی رژیم صهیونیستی قرار گرفته که جمعیت کوچانده شده از شمال و مرکز نوار غزه در آن متراکم شده است. براساس برخی آمار ارائه شده از سوی نهاد‌های زیر مجموعه سازمان ملل، بین ۱.۵ تا ۱.۷ میلیون نفر در این منطقه در وضعیتی سخت و غیر انسانی، مجبور به اقامت شده اند.

در زمان حمله زمینی رژیم صهیونیستی در دو مرحله اول، بخشی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی نوار غزه فعال بودند. اما حمله به رفح در شرایطی صورت می‌گیرد که دیگر در نوار غزه هیچ مجتمع پزشکی و بیمارستانی کامل وجود ندارد. صهیونیست‌ها ساختار بهداشت و درمان نوار غزه را از بین برده اند. آوارگان مستقر در جنوب، با کمترین امکانات حیات، بیشتر در چادر زندگی می‌کنند. در این شرایط رژیم صهیونیستی این منطقه را آماج حملات زمینی و هوایی قرار داده است.

 حمله با وجود هشدار‌های بین المللی 

از زمانی که صهیونیست‌ها از تصمیم خود برای حمله به منطقه رفح خبر داده اند، جامعه بین الملل و افکار عمومی جهان نسبت به انجام این اقدام صهیونیست‌ها هشدار داده اند؛ چرا که حمله به یک منطقه جغرافیایی کوچک با تراکم جمعیتی بالای ۱.۵ میلیون نفر در شرایطی که امکانات درمانی آن تقریباً از بین رفته و مردم در تأمین ابتدایی‌ترین نیاز‌های خود با مشکل روبرو هستند، قطعاً یک فاجعه انسانی با خود به همراه خواهد داشت.

با این وجود صهیونیست‌ها همچنان بر حمله به این منطقه در این شرایط تأکید دارند. «نتانیاهو» یک هفته قبل و چند روز پیش از آغاز حمله به رفح در دیدار با نمایندگان خانواده‌های اسیران رژیم صهیونیستی اعلام کرد به هر قیمتی به رفح حمله خواهد کرد. این در حالی است که خانواده‌های اسیران رژیم صهیونیستی مخالف اجرای این عملیات هستند؛ چرا که این حمله را موجب کشته شدن اسیران رژیم صهیونیستی می‌دانند که ممکن است در حین عملیات رخ دهد و از سویی این اقدام را موجب بسته شدن راه‌های انجام توافق برای مبادله اسیران می‌دانند.

توسعه عملیات 

رژیم صهیونیستی در گام نخست حمله به رفح، گذرگاه مرزی رفح و محور موسوم به «فیلادلفیا» را- که تنها پنجرۀ تنفسی نوار غزه با جهان خارج است- اشغال کرد. با اشغال این منطقه و انجام عملیات زمینی در آن، راه انتقال اندک کمک‌های انسانی به نوار غزه که با فشار صهیونیست‌ها به شدت محدود شده بود، تنگتر شده است.

از حدود یک هفته قبل، عملیات زمینی به رفح آغاز شده، رژیم صهیونیستی در حال توسعه عملیات در این منطقه است. همانند مدل عملیات در خان‌یونس، ارتش رژیم صهیونیستی نقشه‌ای را پیش از حمله ارائه کرده که در آن، شهر و حومه آن را به مناطق کوچک‌تر تقسیم کرده است.

صهیونیست‌ها مدعی اند، پیش از حمله به هر نقطه از این مناطق کوچک، با ارسال پیام هشدار از ساکنان آن منطقه می‌خواهند منطقه را تخلیه کنند. اما این تقسیم بندی مناطق به مناطق کوچک‌تر و ادعای ارسال پیام هشدار برای تخلیه جمعیت هر منطقه پیش از حمله، در خانیونس یکبار اجرا شده است و همه می‌دانند بیش از یک نمایش رسانه‌ای نیست؛ چرا که صهیونیست‌ها هشدار‌های محدودی برای ساکنان ارسال می‌کنند و بسیاری از مناطق شماره بندی شده را بدون هشدار، آماج حملات خود قرار می‌دهند.

بسیاری از هشدار‌های صادر شده تنها چند دقیقه قبل از آغاز حمله ارسال می‌شوند و ساکنان آن منطقه عملا فرصت تخلیه مناطق مورد حمله را ندارند. از سوی دیگر در موارد بسیاری، هنگامی که از ساکنان یک منطقه خواسته می‌شود مثلاً از منطقه الف به منطقه ب نقل مکان کنند، صهیونیست‌ها به منطقه ب نیز حمله می‌کنند. این غیر از آن است که جمعیت، در زمان نقل مکان، در مسیر تخلیه منطقه نیز هدف قرار می‌گیرند.

 چالشی که رفح برای صهیونیست‌ها به همراه دارد 

حال صهیونیست‌ها بدون رسیدن به هیچ یک از اهداف اعلان شده از روز نخست نبرد، وارد مرحله عملیاتی در رفح شده اند. همین مسئله موجب ایجاد سر در گمی و اختلاف در مقامات نظامی و سیاسی شده است. هرتسی هالوی، رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی اعلام کرده، هیچ راهبرد مشخص نظامی وجود ندارد، ما به دفعات نقشه‌های خود را تکرار کرده ایم. همزمان با عدم وجود راهبرد مشخص در نزد ارتش رژیم صهیونیستی، اعتراضات خیابانی در رژیم صهیونیستی در حال گسترش است. راهپیمایی‌های سراسری در تل آویو و قدس شلوغ‌تر از قبل شده، در حال گسترش به دیگر شهر‌ها هستند. خانواده‌های اسیران رِژیم صهیونیستی نتانیاهو را قاتل فرزندانش می‌دانند که آزادی آنها را در اولویت‌های سیاسی قرار نداده، تنها به دنبال منافع شخصی خود است. علاوه بر این استعفای مقامات نظامی در حال افزایش است و تمرد در ارتش نیز به مرور تشدید شده است. اما با این وجود صهیونیست‌ها همچنان به حملات خود ادامه می‌دهند.

 مرثیه سرافرازی در رفح 

اظهارات هالوی مؤیّد این نکته است که صهیونیست‌ها فقط به دنبال کشتار و ویرانی در غزه هستند. اما رفح، نقطه سرافرازی ملت فلسطین و ذلت صهیونیست‌ها است. از همین حالا همگان می‌دانند که صهیونیست‌ها در رفح هم طرفی نخواهند بست و همچون سایر مناطق درگیری در رفح نیز به نتیجه مدنظر خود نخواهند رسید. سؤالی که افکار عمومی رژیم صهیونیستی و حتی رده‌های عالی نظامی رژیم صهیونیستی از نتانیاهو و کابینه افراطی اش می‌پرسند این است که پس از رفح به کجا حمله خواهی کرد؟ پس از رفح به کجا خواهی رفت؟

رفح با مرثیه بر شهدا، سرود پیروزی و سرافرازی را سر خواهد داد. رفح نقطه سرافرازی مقاومت و ذلت صهیونیست‌ها است. جایی که صهیونیست‌ها چاره‌ای جز سر فرود آوردن برابر اراده پولادین ملت فلسطین ندارند.

منبع: تسنیم