علی پتگر، نقاش پیشکسوت و منتقد ادبی درمورد هنر نقاشی در بستر انقلاب اسلامی گفت: الان بعد از چهل و چند سال که از انقلاب اسلامی گذشته است ممکن است کسی سوال کند بعد از این چند سال، از نظر سطح هنر و انتظارات هنری چه مرتبه‌ای را برآورده کرده‌ایم؟ امکان دارد فردی بگوید صد درصد موفق بوده‌ایم و به نتایج مطلوب و ایده‌آل رسیده‌ایم و در مقابل، فرد دیگری با دید دیگر بگوید که موفق نبوده و ضعیف عمل کرده‌ایم و همچنین، افراد دیگری نظرات متفاوتی داشته باشند.

 ام ادامه داد: به نظر بنده، این پاسخ‌ها به آن انتظارات ذهنی فرد نظر دهنده برمی‌گردند. از اینرو، ممکن است انتظارات حداقلی داشته باشیم و در خیلی از جا‌ها احساس کنیم بسیار موفق بوده‌ایم ولی یک موقعی وجود دارد که انتظارات ما حالت آرمانی دارند؛ یعنی اگرچه هنوز به خواسته‌هایمان دست پیدا نکرده‌ایم ولی بدنبال آن‌ها هستیم. 

این نقاش پیشکسوت تصریح کرد: انقلاب اسلامی ایران یک رهبری داشت که شخصیت ممتاز جهانی بود و ایشان از انقلاب چهار هدف داشتند. یک، استقلال سیاسی دوم، استقلال نظامی، سوم، استقلال اقتصادی و چهارم، استقلال فرهنگی بود. درمورد استقلال سیاسی و نظامی کاملاً موفق عمل کردیم و همه به این موضوع اذعان دارند. اما درمورد استقلال اقتصادی و فرهنگی با وجود این که احساس می‌کنم بعد از انقلاب اسلامی ایران خیلی به فرهنگ و هنر خدمت شده است ولی در مقایسه با استقلالی که امام خمینی رحمت الله علیه مدنظر داشتند و با وجود این‌که دو ارگان مذکور به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کرده‌اند، اما در رابطه با فرهنگ و هنر به آن نقطه‌ای که باید، نرسیده ایم.

پتگر مطرح کرد: مثلاً در بخش نظامی، می‌توانیم از افراد بزرگی نام ببریم ولی در بخش هنر نمی‌توانیم به این شدت و قوت از افرادی به بزرگی بخش سیاسی و نظامی نام ببریم. یعنی فعالیت‌هایی داشته‌ایم و هنرمندانی تأثیرگذار بوده‌اند ولی از نظر بینش، مضمون کار‌ها و حتی مسائل فنی و کارکردی نوسان داشته‌اند و به یک صورت عمل نکرده‌اند. حتی هنرمندان نقاشی که با انقلاب رشد کردند و متحول شدند و در مجموعه‌ای در حوزه هنری فعالیت کردند که اوایل انقلاب اسلامی ایران به نام حوزه اندیشه هنر اسلامی مشهور بود کار‌های ماندگاری هم گذاشتند که خودم آن کار‌ها را می‌بینم خیلی لذت می‌برم و استفاده می‌کنم، اما آن‌ها نیز، یک تغییر و تحولاتی در دیدگاهشان پدید آمد. 

این نقاش پیشکسوت ادامه داد: نمی‌خواهم قضاوت کنم و فقط می‌خواهم این را بیان کنم، چون ما قله‌هایی را درنظر داریم که باید به آن جا برسیم باید به ارزیابی این‌ها بنشینیم که چرا به این صورت درآمدند؟ 

وی خاطرنشان کرد: ما در حوزه هنری یک گنجینه داریم که آثار این هنرمندان در آن‌جا قرار دارند ولی بعضی از همین هنرمندان الان کجا هستند و چه کار می‌کنند؟ تولید هنری ندارند و چرا تولیدات هنری آن‌ها متوقف شده است؟ از روی مِهر و دوستی و رفاقت می‌خواهیم دلیل آن را بدانیم. 

او افزود: تا حدی باید دل‌ها را نزدیک کرد تا مثل یک جراح متوجه شویم چه اتفاقی در بدن آسیب دیده افتاده است؟ چون می‌خواهیم آن‌ها را شناسایی کنیم و با دوستی و رفاقت به هر نحوی که لازم است چنین آسیب‌هایی را برطرف کنیم تا به طور مجدد این موتور شروع به حرکت کردن کند تا آثار مثبتش را ببینیم.