ریانووستی گزارش داد، سرگئی لاوروف این سخنان را در فیلم مستند "بلگراد" که به بیست و پنجمین سالگرد تجاوز ناتو به یوگسلاوی اختصاص دارد، بیان کرده است.

وزیر امور خارجه روسیه گفت: اگر مکرون و اصرار او را بر این عبارت که «این امکان وجود دارد که ما نیرو‌های زمینی به اوکراین بفرستیم»، در نظر بگیریم، این موضوع دیگر مربوط به موضوع استقلال و ابتکار عمل استراتژیک اروپا نیست، بلکه به منظور راضی کردن آمریکا و تحریک متحدان پاریس در ناتو است.

لاوروف یادآور شد که سخنان اخیر مکرون، مواضع چند سال گذشته وی که به صورت دوره‌ای در فضای رسانه‌ای درباره ایجاد نوعی خودمختاری استراتژیک اروپا سخن می‌گفت را زیر سؤال برده است.

وزیر امور خارجه روسیه گفت: اروپا کاملاً تحت کنترل ایالات متحده قرار گرفته است، استقلالی وجود ندارد.

لاوروف افزود: رهبران کنونی کشور‌های اروپایی منافع ملی کشور‌های خود را در اولویت نمی‌دانند و آن را تابع خواست «غرب جمعی» می‌دانند.

وی اتحادیه اروپا را سازمانی خصومت‌آمیز توصیف کرد که در آن منافع ملی مردم و دولت‌های آنها در اولویت قرار نمی‌گیرند، بلکه برنامه‌ها و آرمان‌ها محدود به انگیزه‌های شخصی خودخواهانه است.

مصاحبه لاوروف به مناسبت سالگرد تجاوزات ناتو به جمهوری فدرال یوگسلاوی منتشر شد. تجاوزات ناتو ۲۴ مارس ۱۹۹۹ آغاز شد و ۷۸ روز به طول انجامید. دلیل اصلی عملیات تهاجمی ناتو، جلوگیری از نسل کشی جمعیت آلبانیایی در کوزوو بود.

بر اساس اطلاعات صربستان، در نتیجه این بمباران، سه هزار و ۵۰۰ تا چهار هزار نفر کشته و حدود ۱۰ هزار نفر مجروح شدند که دو سوم آنها غیرنظامی بودند. طی سه ماه بمباران یوگسلاوی توسط ناتو، ۱۵ تن اورانیوم ضعیف شده در خاک صربستان پرتاب شده بود. در طول ده سال اول پس از بمباران، ۳۰ هزار نفر به سرطان مبتلا شدند که ۱۰ تا ۱۸ هزار نفر از آنها جان خود را از دست دادند.

در پایان فوریه ۲۰۲۴ (اسفند ۱۴۰۲)، امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فرانسه گفت که پاریس برای جلوگیری از "پیروزی روسیه در این جنگ" هر کاری انجام خواهد داد. به گفته وی، رهبران کشور‌های غربی درباره امکان اعزام نیرو به اوکراین گفتگو کرده اند، اما هنوز توافقی حاصل نشده است.

بعدها، این سیاستمدار که به دلیل این اظهارات چه از سوی متحدان ناتو و چه در داخل کشور مورد انتقاد شدید قرار گرفت، خاطرنشان کرد که همه سخنان وی با دقت مورد توجه قرار گرفته است.

مکرون در دیدار با رهبران مخالف در اوایل ماه مارس (اواسط اسفند ۱۴۰۲) بار دیگر تاکید کرد که فرانسه «هیچ محدودیت و خط قرمزی» در مورد کمک به کی‌یف ندارد.

پیش از این، دیمیتری پسکوف سخنگوی کرملین درباره سخنان رئیس جمهور فرانسه درباره اعزام نیرو به اوکراین گفت که چنین تحولی ناگزیر به درگیری مستقیم نظامی بین روسیه و ناتو می‌شود.

ریشه خشم پاریس از نگاه پوتین

پیش از این، مجری یک رسانه روس از رئیس‌جمهوری روسیه پرسیده بود که آیا مکرون تصمیم گرفته است که از روسیه انتقام بگیرد، به این دلیل که ما در آفریقا، پا روی دُم او گذاشته‌ایم؟
ولادیمیر پوتین در پاسخ به این پرسش گفت: بله، من فکر می‌کنم نوعی نارضایتی وجود دارد؛ زمانی که ما با او تماس مستقیم داشتیم، کاملاً آشکارا در مورد این موضوع صحبت کردیم.
پوتین در این باره افزود: ما به آفریقا نرفتیم و فرانسه را از آنجا بیرون نکردیم؛ مشکل فرق می‌کند. گروه معروف واگنر ابتدا تعدادی پروژه اقتصادی را در سوریه انجام داد و سپس به کشور‌های آفریقایی نقل مکان کرد.

به گفته وی، وزارت دفاع روسیه از این فعالیت‌ها پشتیبانی می‌کند، اما فقط بر این اساس که این یک گروه روسی است، نه بیشتر.

رئیس جمهوری روسیه گفت: بنابراین، ما کسی را بیرون نکردیم؛ فقط رهبران برخی کشور‌های آفریقایی با فعالان اقتصادی روسیه توافق داشتند، می‌خواستند با آنها کار کنند، اما به هیچ وجه نمی‌خواستند با فرانسوی‌ها کار کنند. این حتی ابتکار ما نبود، این ابتکار از طرف دوستان آفریقایی ما بود.

منبع: ایرنا