علی حکیم جوادی، رئیس هیئت مدیره سازمان نظام صنفی رایانه ای تهران در نشست خبری این سازمان با اصحاب رسانه ضمن ابزار امیدواری درباره رونق وضعیت کسب و کارها در دوره جدید فعالیت هیات مدیره سازمان نصر اظهار داشت: سازمان نصر باید جایگاه اصلی خود را بیابد و برای این کار باید قدم‌های زیادی برداریم. چشم‌انداز خودم برای سازمان نصر، فراتر از آن چیزی است که امروز وجود دارد.

او گفت: متاسفانه شاهد یکسری تشکل‌ها، انجمن‌ها و مجموعه‌های مختلفی هستیم درحالی‌که تنها مجموعه‌ای که مجوز رسمی فعالیت دارد، سازمان نظام صنفی رایانه‌ای است و باید جایگاه خود را بیابد.

حکیم جوادی افزود: تنظیم روابط با دولت باید به درستی انجام شود درعین مطالبه‌گبری، حق بدهیم که دولت هم از ما مطالبه داشته باشد و بین اعضا هم باید تنظیم‌گری داشته باشیم.

رئیس سازمان نصر تهران عنوان کرد: بزرگ‌ترین چالش بخش خصوصی حقوق و دستمزد است. یکی از راهکارهای عملی و موثر، بالا بردن دستمزد است که می‌تواند مانع خروج نیروی انسانی متخصص شود. حقوقی که در کشورهای دیگر به این نیروهای متخصص داده می‌شود بسیار بیشتر از حقوقی است که این متخصصان در ایران می‌گیرند. سازمان نظام صنفی باید یک مرجع برای قیمت‌گذاری حقوق باشد و این موضوعی است که در این سازمان پیگیری خواهد شد. اگر قیمت‌گذاری در پروژه‌ها را منصافه کنیم مشکلات پروژه‌های نرم‌افزاری حل می‌شود و نگهداشت نیروی انسانی حل خواهد شد.

بهناز آریا، رئیس کمیسیون افتا و نایب رئیس دوم سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران در نشست خبری اعضای هیئت مدیره جدید نصر با اهالی رسانه مطرح کرد: این روزها شاهد این هستیم که نقش پلتفرم‌های ارائه‌دهنده خدمات عمومی در حال پررنگ‌تر شدن است؛ این یعنی مردم در حال وابسته‌تر شدن به فناوری اطلاعات هستند. پیش‌تر فقط سازمان‌ها و سطوح تخصصی با حوزه امنیت درگیر بودند اما اکنون آحاد جامعه و اطلاعات تمام مردم به موضوع امنیت وابسته شده است.

او مطرح کرد: یکی از مسائل سال‌های اخیر کشور در حوزه امنیت این است که در زمان وقوع یک رخداد امنیتی از آن اتفاق و روش‌های مقابله با تکرار آن اتفاق باخبر نمی‌شویم و بنابراین، کشور نمی‌تواند از توان بخش خصوصی برای جلوگیری از تکرار آن اتفاق و انجام اقدامات اصلاحی استفاده کند.

او در ادامه گفت: در مسائل مربوط به امنیت سایبری شاهد این هستیم که یک آسیب‌پذیری که سال‌ها پیش از آن ضربه خوردیم مجددا تکرار شده و از همان موضوع دوباره بار دیگر آسیب دیده‌ایم. یعنی ما از تجربه رخدادهای پیشین استفاده نکرده‌ایم تا اقدامات اصلاحی را انجام دهیم.