آلمان امسال هم به سنت ۶۰ سال گذشته میزبان شماری از رهبران کشور‌های مختلف جهان در کنفرانس امنیتی مونیخ بود. کنفرانسی که اگرچه اهدافی، چون «وضعیت نظم بین‌المللی»، «آب‌وهوا» و «ناامنی غذایی» را هم برای خود تعریف کرده بود، اما تحت‌الشعاع دو جنگ اوکراین- روسیه و رژیم اسرائیل و غزه قرار گرفت. 

آنچه بر شدت و حدت این دو موضوع در این اجلاس سالانه افزود، خبر یورش رژیم صهیونیستی به رفح در جنوب غزه همچنین مرگ «الکسی ناوالنی»، منتقد مشهور ولادیمیر پوتین بود. هر چند عدم دعوت از روسیه همچنین ایران در کنار تریبون سخاوتمندانه این کنفرانس به «ولودیمیر زلنسکی»، رئیس‌جمهور اوکراین و «اسحاق هرتزوگ»، رئیس رژیم اشغالگر قدس، گواهی واضح از سوگیری سیاسی و امنیتی کشور میزبان و متحدانش بود، اما صحنه‌آرایی آلمان سبب نشد واقعیت به‌ویژه در جنگ غزه قربانی شود. بر همین اساس بود که حتی چهره‌ای، چون «جوزپ بورل»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، حامیان مالی و تسلیحاتی رژیم اسرائیل را مخاطب قرار داده و گفت: «اگر معتقدید تعداد زیادی از مردم کشته می‌شوند، شاید باید اسلحه کمتری برای جلوگیری از کشته‌شدن تعداد زیادی از مردم فراهم کنید!»

 هرچند شماری از رسانه‌ها منتظر بیرون آمدن دود سفید از محل گفت‌و‌گوی هرتزوگ با نخست‌وزیر قطر در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ بودند، اما اعلام مواضع جدید رژیم صهیونیستی برای یورش، خوش‌بینی‌ها را در خصوص امکان اجرایی شدن طرح آتش بس نقش بر آب کرد؛ چراکه تل‌آویو خبر داد بر خلاف توصیه متحدانش، حملات به رفح جنوبی‌ترین نقطه غزه را تشدید خواهد کرد. نقطه‌ای که به عنوان آخرین پناهگاه آوارگان فلسطینی، قریب یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از اهالی غزه را در خود جای داده است.

آمریکا در خلال کنفرانس امنیتی مونیخ تلاش کرد جامعه بین‌المللی را مجاب کند فشار‌های دیپلماتیک واشنگتن، کابینه جنگ رژیم اسرائیل را مجبور به تغییر مسیر خواهد کرد، اما با توجه به تجربه ماه‌های گذشته هیچ دلیل روشنی وجود نداشت که اطمینان بدهد پیش‌بینی ایالات متحده درباره تل‌آویو محقق می‌شود. 

آنچه امروز و بعد از چهارماه در غزه می‌گذرد، همچنان یک تراژدی به‌تمام معنا علیه کوکان، مجروحان، زنان و غیرنظامیان است، اما میهمانان کنفرانس امنیتی مونیخ به ابراز نگرانی در این‌باره بسنده کرده و جنگ اوکراین را در اولویت قرار دادند. البته بر خلاف سال گذشته، دیگر از خوش‌بینی‌های اروپا و امریکا درباره توفیقات احتمالی کی‌یف خبری نبود .

تصرف «آودیوکا» از سوی روسیه، نیزکه گامی تازه در جهت حفظ کنترل مسکو بر منطقه دونتسک تلقی می‌شود و اولین دستاورد ارضی روسیه از ماه می ۲۰۲۳ تاکنون است، اثرات خود را بر فضای کنفرانس بر جای گذاشت. روند نزاع نظامی میان روسیه و اوکراین بیش از گذشته به شرکت کنندگان در کنفرانس این واقعیت را یادآور شد که برخلاف تصور‌های ابتدایی، تحریم‌های امریکا و اروپا نتوانست اقتصاد روسیه را متوقف کند و از این رهگذر به جنگ پایان دهد. 

بر این اساس بود که ولودیمر زلنسکی با این سخنان که «لطفاً از اوکراین نپرسید که جنگ چه زمانی پایان می‌یابد؛ از خود بپرسید که چرا پوتین همچنان قادر به ادامه آن است؟»، درخواست‌های مالی خود را تکرار کرد. رئیس‌جمهور اوکراین با تاکید بر اینکه مهمات کشورش در جبهه شرقی رو به اتمام است همچنین نیاز مبرم به تجهیز توپخانه‌ها، خواستار مساعدت مالی امریکا و اروپا شد.

ضمیمه این درخواست‌ها، ادعای احتمال حمله مسکو به یکی دیگر از کشور‌های اروپایی بود؛ با این استدلال که بهتر است روسیه در اوکراین متوقف شود، قبل از اینکه به سمت اهدافی در قلمرو ناتو حرکت کند. ادعایی که البته هیچ مستند و شاهدی برای آن ارائه نشد. 

«کاملا هریس»، معاون «جو بایدن»، رئیس‌جمهور امریکا هر چند تلاش کرد طی سخنانی به شرکای اروپایی از جمله زلنسکی اطمینان دهد که امریکا در کنارشان خواهد بود، اما گرفتارشدن اختصاص بودجه جدید به اوکراین در بن‌بست حزبی امریکا همچنین انتخابات پیش‌رو در این کشور برای کی‌یف و سایر کشور‌ها یک پیام بیشتر نداشت‌: «مهم نیست چه کسی گفته و چه‌چیزی گفته؟ سال آینده ممکن است شاهد یک تیم متفاوت در راس دولت امریکا باشیم که اولویت‌هایش با اوکراین، ناتو و کنفرانس امنیتی مونیخ، متفاوت باشد».

منبع: نورنیوز