نیم‌فصل دوم رقابت‌های لیگ برتر درحالی از جمعه پیش‌رو برای جواد نکونام و تیمش آغاز می‌شود که به‌صورت کلی درباره وضعیت استقلال در نیم‌فصل دوم در مقایسه با نیم‌فصل اول و البته وضعیت تقویت سایر مدعیان در پنجره زمستانی شاید بتوان این‌طور نتیجه‌گیری کرد که آبی‌ها در امر تقویت فنی تا حدود زیادی ناکام مانده و باز هم مدیران باشگاه استقلال در روند جذب نیروهایی که نکونام درخواست جذب آنها را داده بود نتوانستند نمره قبولی کسب کنند.  در این بین و بعد از ناکامی از جذب دو لیست ابتدایی که نکونام آن را ارائه داده (که از نگاه مدیران به لیست‌هایی پرطمطراق و غیرممکن تعبیر شده بود) سرمربی استقلال لیست سومی را هم در همان روزهای باز شدن پنجره زمستانی ارائه داد که البته جذب نفرات این لیست در این مقطع زمانی شدنی نیست اما با دست روی دست گذاشتن مسندنشینان باشگاه، از این لیست هم نفرات زیادی جذب نشدند تا به دلایلی مشخص در این میان در کنار بازگشت سیلوا، فقط یک بازیکن خارجی جذب باشگاه شود!

بنابراین اگرچه استدلال‌های زیادی برای عدم تقویت آبی‌ها برای نیم‌فصل دوم وجود داشته باشد اما گذر زمان می‌تواند این فرضیه را به اثبات برساند که تنها با خرید یک ستاره ازبک و بازگشت سیلوا، استقلال به معنای واقعی کلمه تقویت شده یا اینکه برخلاف میل هوادارانش، در کوران رقابت‌ها کم می‌آورد و باز هم در انتهای مسیر با مشکل مواجه می‌شود.  البته در این بین با بررسی ترکیب آبی‌ها بهتر می‌توان به این سوال پاسخ داد که آیا در نیم‌فصل، استقلال برای کسب عنوان قهرمانی در فصل جاری و در رقابت با مدعیانی مانند پرسپولیس، سپاهان، تراکتور و سایرین واقعا تقویت شده یا خیر. 

جواد می‌خواهد روی اصولش بماند
استقلال در فصل جاری کار را با سیستم چهار دفاع خطی آغاز کرد. اگرچه این تیم از دو بازی ابتدای فصل هم موفق به کسب شش امتیاز شد، اما در ادامه و از بازی با سپاهان که اتفاقا شاگردان نکونام یکی از بهترین نمایش‌های فصل خود را ارائه دادند (با وجود شکست) تا ۱۳ هفته بعد؛ استقلال به سیستم سه‌دفاعه پایبند مانده و با وجود آن که در ادامه و با مصدوم و محروم شدن برخی نفرات دفاعی، دست نکو برای این سیستم خالی ماند، اما او روی اصول فنی خود استوار مانده و به قیمت بازی دادن به بازیکنی غیرتخصصی در خط دفاعی (صالح حردانی) هرگز از تداوم بازی با سه دفاع عدول نکرده تا سیستم پایه ۲-۵-۳ را برای استقلال در عمده دیدار‌های نیم‌فصل اول حفظ کرده باشد؛ بنابراین پرواضح است تیمی که چند ماه با همین سیستم و روش بازی به تمرین پرداخته، برای نیم‌فصل دوم نیز همین سیستم پایه خود را حفظ کرده و با همین روند به دنبال کسب نتیجه مناسب در نیم‌فصل دوم باشد. حال اینکه آیا نکونام صرفا برای کسب نتیجه لازم با این سیستم و روش بازی، ابزار لازم را هم به همراه دارد یا خیر؛ این سوالی هست که شاید بعد از خواندن ادامه این مطلب بهتر بتوان درباره آن به نتیجه‌گیری پرداخت.  

 همه دارایی‌های نکونام!
اگر بخواهیم همه موجودی و ظرفیت‌های انسانی جواد نکونام در فصل جاری را خط به خط مورد ارزیابی فنی قرار بدهیم شاید به جرات بتوان از خط دروازه آبی‌ها با وجود دو گلر مطمئن از نقاط قوت و باثبات استقلال یاد کرد. در هر صورت حسینی در نیم‌فصل اول با تجربه خود بهترین عملکرد را به ثبت رسانده تا جایی که این تیم در نیم‌فصل اول کمترین گل خورده را به ثبت رساند و از سوی دیگر هم خالدآبادی قرار دارد که در تغییر نسل فوتبال ایران می‌تواند به‌عنوان گلری آینده‌دار مطرح شود. بنابراین شاید کمترین مشکل نکونام در نیم‌فصل دوم در همین نقطه از زمین باشد. 

در خط دفاعی اما با وجود عدم کمبود نیروی انسانی، مشکلات دیگری هستند که می‌توانند در همین ابتدای مسیر نیم‌فصل دوم چالش‌های جدی را برای نکونام به وجود بیاورند. در این بین شاید با بازگشت سیلوا به تهران از لحاظ مسائل مالی اتفاق بزرگی برای آبی‌ها رخ داده باشد اما نباید فراموش کرد که بازیکن برزیلی حدود هفت ماه از میادین دور بوده و برای بازگشت به میدان و از سوی دیگر برای حضور در اندیشه‌های فنی نکونام، به نظر می‌رسد این مدافع مدتی کار داشته باشد. 
بنابراین بازی دادن به سیلوا در این مقطع پرریسک خواهد بود هرچند فعلا چشمی تا رسیدن رافائل به شرایط بازی می‌تواند جایگزین مناسبی برای وی باشد. این در حالی است که با وجود سه مدافع تخصصی دیگر به نام‌های مرادمند، سلیمی و سهرابیان شاید نقطه قوت بعدی آبی‌ها در زمین را بتوان به خط دفاعی این تیم تعمیم داد اما فعلا نکته ناامید‌کننده جایی است که سلیمی و مرادمند بعد از بازگشت به میادین همچنان به آمادگی صد در صدی نرسیده و همان‌طور که پیش از این هم نوشتیم، این دو بازیکن از ظرفیت‌های زیادی برای آسیب‌دیدگی در ادامه فصل برخوردار هستند! در خط میانی اما وضعیت برای نکونام تا حدودی عجیب و پرابهام است. در سمت راست و به‌طور مشخص در وینگ بک راست بعد از مصدومیت فعلا بی‌بازگشت یامگا، عملا جایگزین خاصی برای این نفرات جذب تیم نشده و خلا هافبک فرانسوی می‌تواند دردسرهای فنی زیادی را درست کرده و عواقب جبران‌ناپذیری را به همراه داشته باشد. با این تفاسیر در جناح راست فعلا با وجود حردانی و تورانیان که برای رسیدن به ترکیب به نظر می‌رسد حداقل نیم‌فصل دیگر نیاز به تجربه داشته باشد؛ استقلال نیاز به یک بازیکن دیگر دارد.

در این سمت اصرارها برای خرید تیکدری به جایی نرسیده و در سمت چپ هم تلاش‌ها برای جذب گودرزی ادامه دارد. این در صورتی هست که در سمت چپ شاید با وجود نفراتی مانند سلمانی و جلالی، تا حدودی خیال نکونام در مقایسه با جناح راست راحت‌تر باشد اما برای این منطقه هم سرمربی استقلال قصد دارد تا بازیکن آینده‌داری مانند گودرزی را جذب تیم کند.  در میانه میدان اما با اضافه شدن چشمی شاید بتوان تا حدودی نسبت به آینده امیدوار بود اما جنگندگی و سبک بازی درگیرانه هافبک‌های استقلال باعث می‌شود تا با قطعیت بتوان این‌طور مطرح کرد که آنها باید روی نیمکت از جانشین‌های مطمئنی برخوردار باشند. بنابراین در همین خط میانی استقلالی‌ها به دو بازیکن در جناحین راست و چپ (وینگ بک‌ها) یک هافبک رونده و یک هافبک خلاق و تکنیکی همچنان نیاز دارد.  درنهایت و در خط حمله استقلال اگرچه شاهد تنوع تاکتیکی و قابلیت‌های متنوع از سوی مهاجمان این تیم هستیم اما با خارج شدن مطهری از بازی و ورود ماشاریپوف که تا حدودی قابلیت بازی در پشت مهاجم را هم دارد، شاید بتوان نقطه امیدواری هواداران را در همین پست با حضور نفراتی مانند بلانکو، محمدی، بابایی، رمضانی به همراه بازیکن جدید ازبک مطرح کرده با این حال شاید بتوان همچنان جای یک مهاجم گلزن و تمام‌کننده قهار در پیشانی خط حمله آبی‌ها را خالی دانست. 

 کادرفنی باید پاسخگو باشد اما... 
بعد از ارائه لیست آخر نکونام که در بین آنها چهار بازیکن جوان و آینده‌دار لیگ دیده می‌شد دو دسته به انتقاد از این لیست پرداختند و واکنش‌های منفی از خود بروز دادند. یک دسته هوادارانی که به‌صورت طبیعی به انتقاد پرداخته اما دسته دوم نفراتی هستند که با جملاتی عینا شبیه به آنچه مدیران باشگاه در جلسات و محافل خصوصی می‌گویند درباره لیست نکونام به اظهارنظر می‌پردازند! حقیقت این است که وقتی ادبیات مدیران این باشگاه از زبان نفرات نزدیک به آنها مدام تکرار می‌شود به خودی خود این اتفاق نمی‌تواند به سود آبی‌ها تمام شود.  البته که تحت هر شرایطی و در هر صورتی این نکونام است که باید در پایان فصل پاسخگوی مسائل فنی و نتایج استقلال باشد. اما اینکه با وجود محدودیت منابع ارزی، تعدد پرونده‌های خارجی و به دنبال آن باز و بسته شدن مدام پنجره استقلال، از خرید بازیکنان باکیفیت اما ارزان‌قیمتی که سرمربی درخواست آنها را می‌دهد ممانعت به عمل آمده و همچنان اصرار به خریدهای خارجی در بدنه مدیران باشگاه وجود دارد هم می‌تواند گویای بسیاری از ابهاماتی باشد که این روزها درباره آنها حرف و حدیث‌های بسیاری شنیده می‌شود.  این در حالی است که نکونام در این مدت به جز یک مصاحبه که در واکنش به برخی اتفاقات بود تا حدی همراهی خود را با اوضاع فعلی نشان داده اما از طرف مقابل هرگز اراده‌ای برای تحقق درخواست‌های سرمربی تیم تا این لحظه نشان داده نشده است. 

منبع: روزنامه فرهیختگان