اوتافیانو رویش، محقق دانشگاه مونستر آلمان می‌گوید: ما  سنگ‌های بزرگ با خواص مغناطیسی منحصر به فردی را در دهانه قمری Rainer-K مستقیماً پس از مطالعه اولین عکس از این منطقه از ماه کشف کردیم. ماهیت آن‌ها به طور اساسی با طبیعت سایر سنگ‌های مجاور متفاوت است، زیرا آن‌ها نور را بسیار ضعیف‌تر از سایر سنگ‌ها پراکنده می‌کند و معتقدیم که ظاهر غیرعادی این سنگ‌ها به شیوه تعاملشان غبار و ساختار مولکول‌های آن باز می‌گردد.

دانشمندان این کشف را هنگام مطالعه عکس‌های باکیفیت از «اقیانوس طوفان‌ها» در منطقه استوایی ماه انجام دادند که با استفاده از دوربین مدارگرد ماه LRO به دست آمد. دانشمندان در این تصاویر به جستجوی سنگ‌های بزرگ ماه پرداختند که در اثر گرما و سایر عوامل طبیعی متلاشی شده بودند. فرض بر این است که آن‌ها قطعاتی از سنگ‌های باستانی از پوسته و گوشته ماه هستند که آن‌ها را در زمینه مطالعه تاریخ شکل گیری ماه جالب می‌کند.

هنگامی که دانشمندان شروع به جستجوی سنگ‌های ترک خورده مشابه در مجاورت Rainer-K کردند، متوجه شدند که بخش کوچک، اما قابل توجهی از سنگ‌های محلی بسیار متفاوت از سایر سنگ‌هایی با اندازه مشابه در سطح ماه هستند. در زوایای دید خاص، آن‌ها بسیار تیره‌تر از سنگ‌های همسایه به نظر می‌رسند، و این به این دلیل است که این سنگ‌ها نور خورشید را به روشی منحصربه‌فرد پراکنده می‌کنند که مشخصه همه بخش‌های دیگر سنگ‌های قمری نیست.

بررسی بعدی تصاویر این صخره‌های ماه نشان داد که آن سنگ‌ها در لایه ضخیمی از غبار پوشیده شده اند. اندازه ذرات این سنگ ها، و همچنین خواص فیزیکی و آرایش آنها، در مقایسه با سنگ‌های همسایه کاملاً متفاوت بود. محاسبات و مشاهدات بعدی نشان داد که دلیل این تفاوت‌ها این است که این سنگ‌ها دارای خواص مغناطیسی غیرعادی هستند.

این فرضیه به‌ویژه با وجود یک ناهنجاری مغناطیسی قمری که دانشمندان ماهیت آن را برای مدت طولانی در داخل دهانه راینر-K و مطالعه کرده اند، پشتیبانی می‌شود.

محققان به این نتیجه رسیده اند که مشاهدات بعدی این حفره به آشکار شدن ماهیت "مغناطیسی" و دیگر خواص غیرعادی آن سنگ‌ها کمک می‌کند.

منبع: تاس