خداپرستی در راستای تکامل بت پرستی، جهت یافتن نیروی فوق طبیعی در رفع مشکلات بیشمار و لاینحل است. با گسترش علم و فن اوری، درماندگی بشر در فقر و بیماریها به حداقل رسیده و باورهای دینی و خداپرستی کاربرد خود را ازدست داده اند. گرچه علم در مورد عالم پس از مرگ ادعایی ندارد اما زندگی دنیوی برای اکثریت افراد مهمتر از عالم پس از مرگ است که نابودی کامل محسوب میشود همانطور که قبل از تولد وجود نداشته ایم. وجود بهشت و جهنم گرچه ادعاهای غیرقابل اثبات، و ممکن است حقیقت نداشته باشند، اما برای عده زیادی که نگران دنیای پس از مرگ اند، انگیزه امید و اعتقاد بدون معرفت مبتنی بر ترس است. علم زمانی به باور تبدیل میشود که در زندگی نقش محسوس و مستمر داشته باشد. برهان وجود خدا و پیام پیامبران زمانی به باور تبدیل میشود که حداقل در پاره ای موارد نقش خدا در اجابت دعا و رفع مشکلات زندگی حس شود با این حال رفع مشکلات بطور موردی، ممکن است بطور اتفاقی تلقی، و ایمان ساز نباشد که در درازمدت پایدار بماند و دستخوش شک و ناباوری نشود.