ستاره شناسان کشف کرده اند که یکی از تاریک‌ترین مناطق در مرکز کهکشان راه شیری از میزان غیرمنتظره‌ای مولکول مونوکسید کربن منجمد تشکیل شده است.

این کشف جدید نشان می‌دهد تفاوت‌های قابل توجهی در ترکیب شیمیایی بین مناطق مرکزی و محیطی کهکشان راه شیری وجود دارند.

آدام گینزبورگ، استادیار دانشگاه می‌گوید: قبل از رصد این موقعیت با استفاده از تلسکوپ جیمز وب، هیچ کس نمی‌دانست چه تعداد ذرات یخ در مرکز کهکشان راه شیری وجود دارد. داده‌های ما به وضوح نشان می‌دهند که در نواحی مرکزی کهکشان، حجم زیادی از مونوکسید کربن منجمد وجود دارد و مقادیر آن به قدری زیاد است که باید هنگام مشاهدات به آن توجه کرد.

دانشمندان این کشف را حین مطالعه تصاویر و داده‌های علمی به دست آمده توسط مدارگرد جیمز وب هنگام مشاهده یکی از تاریک‌ترین مناطق در مرکز کهکشان انجام داده اند. ستاره شناسان این منطقه را که یک ابر مولکولی G ۰.۲۵۳+۰.۰۱۶ است؛ به دلیل رنگ، شکل و چگالی مواد آن، آجر نامیده اند.

ستاره‌شناسان مدت‌هاست که به دنبال کشف ماهیت این جرم کیهانی بوده‌اند؛ زیرا در مقایسه با سایر مناطق در مرکز کهکشان راه شیری، تعداد بسیار کمی از ستاره‌ها را در خود جای داده است. آن‌ها فرصتی برای به دست آوردن این اطلاعات تا پس از پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب در پایان سال ۲۰۱۹ نداشتند، به گونه‌ای که این تلسکوپ نه تنها توانست تشعشعات ناشی از مولکول‌های گاز، بلکه ذرات غبار و یخ را نیز رصد کند.

اندازه‌گیری‌های انجام‌شده توسط جیمز وب نشان داد که این «آجر» یک ابر یخی غول‌پیکر است که حدود ۸۰ درصد تابش ستارگان و دیگر اجرام آسمانی را که از آن عبور می‌کنند جذب کرده و تقریباً به طور کامل از مولکول‌های مونوکسید کربن منجمد تشکیل شده است. این کشف برای اخترشناسان غافلگیرکننده بود؛ زیرا مدل‌های نظری موجود اجازه حضور چنین تجمعات بزرگ مونوکسید کربن را در مرکز کهکشان راه شیری نمی‌دهند.

به همین دلیل، دانشمندان فرض می‌کنند که لبه‌های کهکشان و مناطق مرکزی آن از نظر ترکیب شیمیایی، از جمله از نظر سهم مونوکسید کربن و هیدروژن در ماده ابر گازی، تفاوت زیادی با یکدیگر دارند. این موضوع باید هنگام مطالعه کهکشان راه شیری و همچنین هنگام ارزیابی میزان تأثیر ترکیب گاز و غبار بر روند تشکیل ستاره در حومه و مرکز کهکشان در نظر گرفته شود.

منبع: تاس