محمد ایمانی در یادداشتی تلگرامی نوشت: دقیقا یک ماه از بمباران بیمارستان "المعمدانی" در روز ۲۶ مهر می‌گذرد؛ جنایت شرم آوری که ۴۷۱ شهید و ۳۱۵ مجروح بر جا گذاشت. به همین دلیل، صهیونیست‌ها مسئولیت آن را گردن نگرفتند و به راکت کمانه کرده حماس نسبت دادند!

صهیونیست‌ها یک ماه بعد، ننگ دیگری را مرتکب شدند که کارفرمای آمریکایی هم مسئولیتش را نمی‌پذیرد. جان کربی، سخنگوی کمیته امنیت ملی کاخ‌سفید گفت: حمله به بیمارستان شفا با چراغ سبز ما انجام نشده است.

هر چند صهیونیست‌ها وانمود می‌کنند از هیچ چیز شرم نمی‌کنند و پیه همه بی حیثیتی‌ها را به تن مالیده اند، اما دقیقا می‌فهمند که چگونه در حال نابودی ته مانده آبروی خود هستند؛ حیثیت نایابی که ظرف ۷۵ سال اشغالگری، اورژانسی‌ترین نیاز شان بوده است.

فرعون نوزاد کُشی کرد تا کابوسش "موسی" (ع) متولد نشود و اسرائیل همان خبط منتهی به نابودی را مرتکب می‌شود. طی این یک ماه، صهیونیست‌ها به اطراف چند بیمارستان حمله کردند تا این که دو روز قبل (۱۵ نوامبر)، به بیمارستان شفا یورش بردند.

"پیتر لرنر" سخنگوی ارتش اسرائیل در اهمیت حمله گفته بود: «محوطه بیمارستان، مرکز اصلی عملیات و شاید حتی قلب تپنده و مرکز ثقل حماس است».

ادعا می‌کردند آنجا مقر حکومتی و پایگاه اصلی حماس است و لابد کلی اسیر می‌گیرند و اسیران شان را آزاد می‌کنند و ثابت می‌شود که ادعای تبدیل زیر زمین بیمارستان به پایگاه نظامی، درست بوده است.

آن‌ها موفق شدند ظرف یک ماه، دو بیمارستان را مایه ننگ ابدی اسرائیل کنند! کادر درمانی و مجروحان بمباران‌ها را برهنه و بازجویی کردند، شماری را کُشتند و عده‌ای را اسیر گرفتند! این‌ها لابد برای ارتش سرشکسته و بی دستاورد در طول شش هفته جنگ، دستاورد است!

اما دریغ از یک سند معتبر درباره وجود پایگاه در زیر زمین بیمارستان! آن‌ها به هیچ رزمنده‌ای از جوانان غزه دست نیافتند.

هر چند سخنگوی ارتش اسرائیل گفته: "نیرو‌های ما در تلاشند شبکه حماس در زیر بیمارستان را پیدا کنند و این کار هفته‌ها طول خواهد کشید"، نتانیاهو می‌گوید: "نشانه‌های قوی داشتیم که گروگان‌های ما در بیمارستان هستند؛ اما هیچ اسیری پیدا نشد".

شبکه سی‌ان‌ان که بخشی از سامانه دروغ پراکنی به نفع صهیونیست‌ها بوده، اذعان کرد: "مطمئنا هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نیرو‌های اسرائیل، تونلی را زیر بیمارستان کشف کرده باشند؛ چیزی که سخنگوی ارتش اسراییل، سه هفته قبل نقشه آن را نشان می‌داد»!

یوسی ملمان، تحلیلگر امنیتی صهیونیست، اهمیت شکست تازه را می‌فهمد که نوشت: "احساس بدی دارم. اسرائیل در حمله‌ای بی‌سابقه، اعلام کرد مقر فرماندهی حماس زیر بیمارستان است؛ اما نه اسیران را پیدا کرد و نه خبری از مقر حماس بود. سخنگوی ارتش می‌گوید در آنجا مقادیری اسلحه و نقشه پیدا کرده. آیا این در مقابل آسیبی که به حیثیت ما در سطح بین المللی وارد شد، مفید است؟ "

امیر بوخبوط تحلیلگر نظامی "واللا" هم می‌گوید: "آنچه را که در بیمارستان شفا دنبالش بودیم، پیدا نکردیم. باور ما این است هر چقدر سازمان اطلاعات ما در پی مراکز قدرت حماس باشد، هر بار غافلگیر خواهد شد".

"اریک باربینگ" افسر سابق سرویس امنیتی شاباک هشدار داده: "سران حماس می‌دانند چگونه نبرد را به طور منظم کنترل کنند. حماس همچنان کنترل اوضاع غزه را در دست دارد. اغلب سیستم‌های فرماندهی آن‌ها آسیبی ندیده و تسلیحاتی که دارند، برای وارد کردن خسارت قابل توجه به ما کافی است. باید از دست کم گرفتن حماس خودداری کنیم".

رژیم صهیونیستی در این ۴۲ روز، قریب۱۲ هزار غیر نظامی از جمله کودکان و زنان را قتل عام کرده، اما در کف میدان، به هیچ دستاوردی نرسیده است. بی تردید باید این شکست را بزرگ‌تر از شکست ۷ اکتبر (۱۵ مهر) تلقی کرد.

غافلگیری ۷ اکتبر، شکست بدی بود؛ اما می‌شد ادعا کنند که، چون غافلگیر شده اند، بدترین تلفات چند دهه گذشته را داده اند (!)

آن‌ها بعد از شش هفته، و با وجود حجم گسترده عملیات هوایی و زمینی، هیچ حرف برای گفتن و توجیهی برای ارائه ندارند. این "هیچ بزرگ"، تصویری دقیق از توانمندی ارتش اسرائیل و سرویس‌های اطلاعاتی آن، (به علاوه مدیریت میدانی، بمب‌های ممنوعه و عملیات کماندویی آمریکا) در باریکه ۳۶۰ کیلومتر مربعی غزه است.

هر چه جنگ پیش می‌رود، برای رژیم صهیونیستی فرسایشی‌تر می‌شود. تاکنون حدود ۲۰۰ تانک مرکاوا، از سوی رزمندگان غزه منهدم شده است. اسرائیل، شمار تلفات نظامی خود را ۳۷۰ نفر اعلام کرده که بر اساس تجارب گذشته باید، دست کم، ضرب در ۳ کرد.

نتانیاهو، حتی وقت اضافه جنگ و جنایت را هم تلف کرد. اسرائیل نه تنها شکست ۷ اکتبر را جبران نکرد، بلکه نوار شکست‌ها را به بدترین شکل ممکن ادامه داد.

منبع: ایسنا