چند روزی بود که در کشور صحبت از اجتماع بزرگی در تمامی شهر‌های کشور بر علیه جنایات صهیونیست‌ها در نوار غزه و کشتار کودکان و مردم مظلوم و بی دفاع فلسطین شده بود و همه مردم از شنبه ۲۷ آبان و اجتماع بزرگ و حضور برای اعتقاد و باور خود و در جهت حمایت از فلسطین اشغالی حرف می‌زدند.

بالاخره روز ۲۷ آبان رسید و از صبح همه حتی دشمنان ایران اسلامی و مهمتر از همه رسانه‌های حامی صهیونیست‌ها منتظر شروع زمان راهپیمایی مردم ایران بودند. راهپیمایی که آن‌ها باز هم فکر نمی‌کردند که مردم ایران این گونه سربلند از آن بیرون آیند و چنین حضور پر شوری را ثبت کنند. حضوری که از ساعت‌ها قبل از آغاز زمان رسمی راهپیمایی مشخص بود که با همیشه تفاوت دارد و این بار این مردم ایران هستند که وارد میدان شده اند و می‌خواهند با حضورشان نشان دهند که رژیم صهیونیستی با نابودی فاصله کمی دارد و همگی تنها منتظر یک فرمان از رهبرشان  برای نابود کردن این رژیم منحوس هستند.

اما در شرایطی که حتی رسانه‌های غربی در این ۴۰ روز به دلیل حجم جنایات رژیم صهیونیستی نتوانستند چشم بر واقعیت‌ها ببنند و هر کدام حتی به کمترین حد نسبت به این جنایات اشاراتی کردند. این رسانه‌های فارسی زبان بودند که باز هم چشم بر حقیقت بستند و از روز‌های پیش شروع بر دروغگویی بر علیه ملت ایران کردند و سخنانی را مطرح کردند که سال‌ها است آرزوی عملی شدن آن را دارند و همیشه از آن یاد می‌کنند.

اینترنشنال و رسانه تعطیل شده من و تو در این روز‌ها حرف از عدم همراهی مردم ایران و با مردم فلسطین زدند و عنوان کردند که ایرانی‌ها چندان به حضور در خیابان‌ها برای حمایت از فلسطینی‌ها علاقه ندارند و این تظاهرات‌ها را تنها معدود به افراد کمی کردند.

تعدادی از تیتر‌های این رسانه‌ها بدین شرح  است: اینترنشنال: چرا تظاهراتی بزرگ به نفع غزه در خیابان‌های ایران دیده نمی‌شود؟ من و تو: در ایران مردم تمایل چندانی برای حمایت از فلسطین ندارند. این‌ها رسانه‌هایی هسند که تظاهرات چند صد نفره حمایت از اسرائیل می‌بینند و پوشش می‌دهند، اما هیچ گاه نمی‌خواهند و یا نباید از تظاهراتی و اجتماعاتی مانند آنچه که در ۲۷ آبان در تهران و سایر شهر‌های ایران گذشت را نشان دهند.

نماد این قضیه همین است. مشاهده کنیم که در زمان برگزرای این تجمع بزرگ این رسانه‌ها که حرف از مردم ایران می‌زدند چه عملکردی داشتند و چه چیز را به مخاطبان خود نشان می‌دادند. آن هم در شرایطی که اگر کوچکترین اعتراضی در کوچکترین نقطه کشور باشد این شبکه‌ها بار‌ها آن را پخش می‌کنند و آن اعتراض را نماینده تمامی مردم ایران معرفی می‌کنند، اما هیچ گاه جرئت صحبت از تجمعاتی مانند آن چه که در ۲۷ آبان و در جهت حمایت از فلسطینی‌ها گذشت نمی‌ندارند.

امروز آن چه که نمایان بود حضور همه جانبه مردم برای حمایت از فلسطینی‌ها بود؛ که اوج این حمایت را به راحتی می‌شد در تهران و در میدان انقلاب اسلامی مشاهده کرد.

تهران روز گذشته مرکز و مظهر حمایت از مردم مظلوم و بی دفاع فلسطین بود. جایی که از کودک شیرخواره تا پیرمرد ۹۰ ساله حضور داشتند. از کودک و نوجوانی که با لباس مدرسه خود را به میدان انقلاب رسانده بودند تا افرادی که کفن پوش آماده و حاضر برای نبر با اسرائیل بودند در میدان انقلاب حاضر بودند و تنها یک شعار را سر  می‌دادند آن هم مرگ بر اسرائیل بود. آن‌ها تنها یک فکر را در سر می‌پروراندند و یک موضوع را مطرح می کردند.

آن‌ها منتظر یک فرمان آن هم از رهبر خود بودند و همگی از آرزوی یک نبرد حرف می‌زدند. نبردی که همگی درباره آن و بر علیه نیروی صهیونیستی یک شعار را بر زبان می‌آوردند.

شعار این بود. حریفت منم

گزارش محمد حسین نیک خوی متین