آزيتا غريب روانشناس بالينی و شخصيتی در گفت‌‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان اظهار كرد: اولین قدم در آموزش کودکان عذرخواهی است .يعنی به کودک ابتدا یاد دهيم که بداند عذرخواهی چیست و چه ضرورتی دارد. 

او گفت: مجبور کردن کودک با جملات امری باعث یادگیری عذرخواهی نخواهد شد مگر اینکه از قبل مفهوم این جملات را یاد گرفته باشد.

غريب تصريح كرد: خودتان عذرخواهی کنید. در تمامی متون روانشناسی کودک همواره بیان می‌شود که برای این که کودک بیاموزد، خودت انجامش بده.در عذر خواهی هم رعایت این جمله موجب یادگیری کودک می‌شود. اگر در مورد فرزندتان عملی انجام می‌دهید که نیازمند عذرخواهی است، به گونه‌ای که متوجه ناراحتی شما شود از او عذرخواهی کنید.

او گفت:به او فرصت جبران و حمایت کافی برای آن دهید. به او کمک کنید که برای عذرخواهی تنها به گفتن "ببخشید" اکتفا نکند. آموزش را از فرزندان کوچک‌تر شروع کنید. فرزندان کوچک‌تر از خود محوری بالاتری بر خوردارند.فرزندان بزرگتر مفهوم عذرخواهی را بهتر می‌دانند پس انتظارات از او نیز بیشتر است، ولی فشار زیادی را بر او متحمل نکنید.

بگذارید کودک مشکل خود را حل کند

غريب گفت: کودک مقتدر‌ كودكی است كه بتواند مشكلاتش را چه بسا كوچك و كم به خوبی حل كند. برخی از والدین عادت دارند که مشکلات کودکشان را خود حل کنند. این والدین شاید برای راحتی و رفاه بیشتر کودک این کار را انجام می‌دهند، اما در واقع این کار باعث می‌شود تا کودک نتواند روی توانایی‌های خود تکیه کند و در آینده هم ممکن است نتواند مشکلات خود را حل کند، زیرا مطمئن است کسی هست که او را از این وضعیت نجات دهد. این عادت تا ابد با او همراه خواهد بود و او فردی می‌شود که در مقابل مشکلات تلاشی نمی‌کند و منتظر یک ناجی است تا او را نجات دهد.

از تحسین و تمجید زیاد خودداری کنید

او بيان كرد: درست است که کودکان نیاز دارند تا از آنجا تحسین و تمجید شود، اما این تحسین و تمجید همیشه به صورت مثبت جواب نمی‌دهد.

 غريب  تصريح كرد: کودک شما باید خودش به توانایی‌های خود ایمان داشته باشد تا بتواند عزت نفسش را تقویت کند و بتواند مدیر و مدبر باشد کودکان را باید به خاطر تلاش‌ها و توانایی هایشان تشویق کنید نه اینکه بیهوده آن‌ها را یک فرد موفق تلقی کنی در صورتی در حقیقت این گونه نیست.

دوست فرزندتان باشید

او گفت: پدر و مادر نباید آن‌قدر خشن باشند و محیط خانواده نباید به حدی سرد باشد که کودک یا نوجوان بترسد و مشکلش را بیان نکند.بچه‌هایی که از والدین خجالت می‌کشند قدرت ابراز وجود در مقابل آن‌ها را ندارند حتی با مواجه شدن مشکلی جدی آن را با والدین خود در میان نمی‌گذارند.

غريب  تصريح كرد: اگر پدر و مادر‌ها در برقراری ارتباط با فرزند‌شان موفق باشند به چنین مشکلاتی کمتر برخواهند خورد.کودک و نوجوان باید بتواند بدون اینکه بترسد از اینکه تنبیه می‌شود یا مورد قضاوت قرار خواهد گرفت مشکلات و مسائل پیش‌آمده را با والدین خود در میان بگذارد.