علیرضا جعفری زند رییس هیات کاوش باستان شناسی تپه اشرف اصفهان گفت: شواهد بطور کامل نشان می‌دهد که جسد بانوی یافت شده در کاوش‌های باستان شناسی تپه اشرف، متعلق به دوره اشکانی است.
وی ادامه داد: نوعِ تدفینِ این بانو، پشت سنگی بوده که مُعرف تدفین مردگان دوره اشکانی است.
رییس هیات باستان شناسی فصل هفتم کاوش‌ها در تپه اشرف اصفهان گفت: در دوره اشکانی، نوع تدفین و قرار دادن اجساد ویژگی‌های خاصِ خود را داشته و صورت جسد به سمت خورشید و شمال و پاها به سمت جنوب گذاشته می‌شده است.
جعفری زند یادآور شد: در تپه اشرف تدفین خُمره‌ای، آیینی و پشت سنگی پیدا شده است که از انواع تدفین‌های دوره اشکانی هستند.
به گفته این باستان شناس، در گورهای دوره اشکانی تنوع وجود دارد و مردگان هم در تابوت، هم در خاک و هم در گوهای سنگ چین شده یا در خُمره، چاه‌ها یا در دخمه‌های سنگی تراشیده شده در کوه، دفن می‌شدند.
وی اظهار داشت: باستان شناسان بر اساس شواهد تشخیص می‌دهند که یک اثر مربوط به چه دوره‌ای است بنابراین آثاری که شاخص، تاریخ‌گذاری می‌شوند.
جففری زند افزود: البته زمانی که با آثار و تدفین‌های پیش از تاریخ روبه‌رو می‌شویم و زمان تدفین‌ها مشوش است یا در کنار آنها سُفال یا آثار دیگری وجود ندارد نیاز به تشخیص آزمایشگاهی داریم ولی وقتی تدفین شاخصه‌های معینی همچون آثارِ مجاورت، نوع تدفین و لایه قرارگیری دارد، باستان شناس آن را تاریخ‌گذاری می کند.
جعفری زند خاطرنشان کرد: زمانی یک باستان شناس به آزمایشگاه نیاز دارد که نتواند برای آثار کشف شده، پاسخ قاطعی داشته باشد.
وی ادامه داد: در محل تدفین بانوی اشکانی، لایه و گورستان مشخص است و آثار و سکه دوره اشکانی بدست آمده در آن، علامت سووالی برای ما باقی نمی‌گذارد.
جعفری زند گفت: در نزدیک جسد بانوی اشکانی، سکه کالکویی دوره فرهاد چهارم متعلق به دوره اشکانی پیدا شده که از سکه‌های کم ارزش این دوران بوده است.
وی افزود: در کنار این جسد سکوی قرار دادن اشیا هم وجود دارد و در فاصله نیم متری سر آن سفال نیز پیدا شده است.
وی ادامه داد: البته معمولا در تدفین های پشت سنگی به همراه اجساد، اشیا گرانبهایی وجود ندارد و این سکه هم از این جمله است.
مهمترین دستاورد ۶ فصل کاوش اولیه در سال‌های پایانی دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ شناسایی بخش‌هایی از قلعه ساسانی بود که آثار آن در مجاورت خیابان مشتاق دوم اصفهان مشهود است. سکه ساسانی و سُفال‌های مربوط به قرن سوم پیش از میلاد و همچنین حوضخانه و بنای نیمه تمام کاخ اشرف متعلق به قرن دوازدهم هجری قمری از دیگر یافته‌های این کاوش‌ها بود.
در فصل ششم کاوش‌ها بخش هایی از یک سازه هخامنشی یافت شد که بدلیل نبود بودجه کافی و توقف کاوش در زیر خاک و با رعایت اصول باستان شناسی مدفون شد.
در اردیبهشت ماه سال ۹۹ عملیات نجات‌بخشی آثار تپه اشرف در طول ۶۵۰ متر لوله‌گذاری شرکت آبفا، دستاورد مهمی برای اصفهان دربرداشت و آن پرده برداشتن از چهره غبار گرفته تاریخ کمتر شناخته شده سکونت اشکانیان در اصفهان و فلات مرکزی ایران بود.
گور خمره‌های اشکانی، تدفین آیینی اسب، پیدا شدن اسکلت بانوی اشکانی که به شکل آیینی تدفین شده بود، کارگاه عصاره‌گیری انگور، کارگاه ذوب فلزات و دو چاه اشکانی از جمله یافته‌های عملیات نجات بخشی یا فصل هفتم کاوش‌ها در تپه اشرف اصفهان بود.
بنابراین یافته‌ها، این تپه تاریخی در شهر اصفهان مربوط به دوران هخامنشی تا قرن دوازدهم هجری قمری است و از این جهت این تپه اهمیت زیادی در روشن شدن ابعاد تاریک تاریخ شهر اصفهان دارد.
تپه تاریخی اشرف در شرق اصفهان و در کرانه زاینده‌رود قرار دارد؛ یافته‌های این تپه تاریخی در شهر اصفهان مربوط به دوران هخامنشی تا قرن دوازدهم هجری قمری است.
شاهنشاهی اشکانی که در ادبیات غرب با نام «امپراتوری پارت‌ها" شناخته می‌شود، از ۲۴۷ پیش از میلاد تا ۲۲۴ پس از میلاد، قدرت سیاسی و فرهنگی در ایران باستان بودند که ۴۷۱ سال بر قسمت اعظم غرب آسیا و آسیای میانه حکومت می‌کردند. پایه‌گذار دودمان اشکانی، پارتی‌ها بودند که در مناطق شمال شرقی ایران سکونت داشتند.
