مسجد تاریخی آدینه رقه نو نوار شد
مسئول میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان بشرویه از اتمام فصلی دیگر در مرمت مسجد تاریخی آدینه رقه خبر داد.
سلیمانی رباطی مسئول میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان بشرویه گفت: در سال‌های اخیر با اختصاص اعتبارات ملی و استانی نجات بخشی، استحکام بخشی و مرمت مسجد تاریخی آدینه رقه انجام شده بود و امسال با اختصاص ۴ هزار میلیون ریال اعتبار، ساماندهی و استحکام‌بخشی ضلع غرب مسجد به اتمام رسید.
او افزود: روستای رقه از توابع بخش ارسک شهرستان بشرویه در ۱۵ کیلومتری غرب شهر بشرویه قرار دارد؛ این روستا در دوران اسلامی از آبادی‌های معروف بشرویه بوده که بنا‌ها و آثار تاریخی مهمی از جمله خانه باغ‌های علیرضا و محمد فروغ نصیرایی، قلعه دختر، آسیاب‌های تاریخی فروغ، دهنه و علی آباد، درخت چنار کهنسال رقه در این روستا و پیرامون آن قرار دارد که مسجد جامع رقه به عنوان قدیمی‌ترین اثر دوره اسلامی شهرستان بشرویه در ضلع شرقی روستا دیده می‌شود.
سلیمانی رباطی در خصوص اشارات مورخان و سفرنامه نویسان عنوان کرد: ناصر خسرو قبادیانی سیاح و جهانگرد ایرانی (۳۹۴ ه. ق-۴۸۱ ه. ق) اولین فردی است که به موجودیت آبادی رقه و مسجد آدینه‌اش با این تعبیر اشاره می‌کند «چون از طبس دوازده فرسنگ بیامدیم قصبه‌ای بود که آن را رقه می‌گویند، آب‌های روان داشت و زرع و باغ و درخت و بارو و مسجد آدینه و مزارع تمام دارد، نهم ربیع‌الاخر از رقه برفتیم و دوازدهم ماه به شهر تون رسیدیم میان رقه و تون بیست فرسنگ است.»
بیشتر بخوانید
مسئول میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان بشرویه در ارتباط با این مسجد تاریخی اظهار کرد: مسجد چهار ایوانه فعلی نمی‌تواند همان مسجدی باشد که ناصر خسرو در سفرنامه‌اش بدان اشاره کرده چرا که بخش‌های مختلف مسجد از جمله ایوان‌ها، نوع طاق‌های به کار رفته در پوشش شبستان و ایوان‌ها نشان می‌دهد در دوره‌های بعد دچار تغییر و تحولاتی شده است که سبک معماری قرون میانی اسلام مشخصه بارز این بناست، اما در بخش‌هایی از بنا بخصوص ایوان غربی و شبستان نشانه‌هایی از معماری قرون اولیه اسلامی دیده می‌شود هرچند در خصوص محل واقعی مسجدی که ناصرخسرو از آن یاد کرده با مسجد فعلی شک و تردیدی باقی نمی‌ماند.
او در خصوص ویژگی‌های نیارشی بنا تصریح کرد: بنای فعلی مسجد از یک میانسرا با چهار ایوان در اضلاع مختلف آن تشکیل شده است که مصالح به کار رفته در ساخت مسجد از ابتدا تا دوره‌های بعدی خشت خام بوده که به نظر می‌رسد شالوده بنا بر روی بستری از سنگ لاشه‌ای ایجاد شده است، نمای بیرونی با ملات کاهگل و نماسازی درون از نوعی ملات به نام خوم آهک استفاده شده و به جز ایوان قبله، باقی ایوان‌ها با تاق جناغی تیزه‌دار و ایوان قبله با نوعی قوس بیضی عمودی پوشیده شده است؛ نوع تاق در ایوان اصلی به صورت دو تاق آهنگ بزرگ در ابتدا و انتهای آن وجود داشته و تاق گردی نیز در وسط اجرا شده، اما پوشش دیگر ایوان‌ها با تاق آهنگ است.
