واریان قبل از احداث سد در بستر کنونی دریاچه سد قرار داشت و در حال حاضر، تنها راه ارتباطی به روستای واریان، گذر از دریاچه سد کرج با قایق است.

آبادی‌ها و روستاهایی چون ارنگه بزرگ، خوزنکلا، دروان، کوشک بالا، قله منار، مورود و پل خواب در اطراف این روستای محاصره شده در میان کوه‌هایی سر به‌فلک کشیده قرار دارند.

 تاریخچه روستای واریان به دو دوره قبل از احداث سد کرج و بعد از آن تقسیم می ‌شود. این روستا به‌همراه دو روستای دیگر به نام‌های رزکان و کوشک‌ بالا در ابتدا در جایی قرار داشتند که در حال حاضر، بستر دریاچه سد امیرکبیر در آن واقع شده است. واریان در گذشته یک روستای مرکزی بود و حدود ۵۰۰ خانوار تا قبل از سال ۱۳۳۴ در این منطقه زندگی می‌کردند؛ سالی که سنگ بنای سد کرج گذاشته شد. در آن زمان، روستای واریان، مانند یک شهر بود و همه چیز در آن یافت می‌شد؛ زیرا دسترسی به آن از طریق ماشین امکان‌پذیر بود.

پس از ساخت سد، بخش بزرگی از روستا و خانه‌های آن، زیر آب رفت و بیشتر اهالی و ساکنان این روستاها به مناطق بالاتر کوچ کردند. برای تردد اهالی باقی‌مانده روستا نیز که با جاده اصلی فاصله داشتند، قایقی در نظر گرفتند تا بتوانند به محل زندگی خود، عبور و مرور کنند. به همین دلیل، از زمان پی‌ریزی سد، تنها راه ارتباطی روستاها، راه آبی بوده است.

واریان. نام دهی است از دهستان ارنگه کرج از شهرستان تهران واقع در ۲۵ هزارگزی شمال شرقی کرج و کنار جاده کرج به چالوس در دره رود کرج. ناحیه‌ای است سردسیر و دارای ۱۰۶۸ تن سکنه است. آب آن از رود کرج و چشمه سار تامین می‌شود و محصول آن غلات و میوه و لبنیات و عسل و دارای باغ‌های میوه است. شغل اهالی زراعت و گله‌داری و کرباس‌بافی و گیوه‌سازی است.

 آب واریان از رود کرج و چشمه سار تامین می‌شود. از محصولات روستای سرسبز و زیبای واریان می‌توان به غلات و میوه، لبنیات و عسل اشاره کرد.

شنا، اسکی (اسلا لوم، مارپیچ، پرش، تریک برموت، اسکی بدون چوب و اسکی با پای برهنه) و قایق‌رانی از ورزش‌های محبوب اهالی روستای واریان به‌خصوص بچه‌ها به شمار می‌آید؛ زیرا این روستا به آب، بسیار نزدیک است.