آیتالله سید احمد علمالهدی در دیدار با مدیران نظارت و ارزیابی عملکرد ادارات کل آموزش و پرورش در استانها گفت: با وجود اینکه در کشور مشکلات متعددی در حوزههای مختلف اعم از فرهنگ و اقتصاد وجود دارد و شاهد صبر انقلابی مردم در مواجهه با چالشهای مختلف معیشتی هستیم، حقیقت این است که در برخی مسائل خاص، بروز چالش حتی در خفیفترین مقیاس آن نیز امری غیرقابلپذیرش است و مردم به هیچ عنوان این نواقص را تحمل نخواهند کرد.
عضو مجلس خبرگان رهبری افزود:آموزش و پرورش یکی از بزرگترین سازمانهای کشور است و به همین ترتیب، باید سازوکار نظارتی آن نیز در زمره منجسمترین و سازمانیافتهترین تشکیلات نظارتی کشور باشد. در سازوکار نظارتی هم باید متمرکز بر عمق بخشی به جریان تربیت و پرورش باشند تا این حوزه بر عرصه تعلیم و آموزش پیشی بگیرد و نسلی تربیت کند که بهموازات دانا و عالم بودن، متعهد به وطن و ملت هم باشد.
وی گفت:بهطور مثال، اینکه بچههای مردم الآن سر کلاس رفتهاند اما معلم ندارند، اگرچه مشکلی نیست که غیرقابل حل باشد اما بدیهی است همه را نگران کند. این مسائل خواب را از چشم خانوادهها میگیرد زیرا سرنوشت تربیت و آموزش فرزندان دلبندشان مطرح است. به همین دلیل است که میگوییم به این عرصه توجه داشته باشید و به دغدغهها رسیدگی کنید.
آیتالله علمالهدی با بیان اینکه مشکل اصلی نظام تعلیم و تربیت کشور بر پایه چالش در عرصههای پرورشی است، افزود:بنده بارها به اساتید حوزه و دانشگاه و معلمان برتر آموزش و پرورش گفتهام که در امر تربیت، محدود به تألیف کتاب نباشید. کتاب و دستورالعمل و آییننامه در این باره زیاد نوشته شده اما آنچه لازم است، اجرای صحیح این مبانی تربیتی است که مغفول مانده و تاکنون حتی معیار و شاخص دقیقی مشخص نشده که بهموازات نظارت و ارزیابی معلمان، با چه منطقی باید مربیان پرورشی را مورد ارزیابی قرار داد.
امام جمعه مشهد گفت"نظارت امروز بر معلمان پرورشی منحصر در حوزههای اجرایی است که مثلاً چه جلساتی در کلاس حضور پیدا کرده اما اینکه چه محتوایی در ذهن فرزند ملت تزریق کرده و چه یاد بچههای مردم داده است، مسئلهای است که از آن غفلت میشود.
نماینده ولیفقیه در استان خراسان رضوی، مهمترین بستر پرورش و تربیت را دوره مدرسه و تحصیل غیردانشگاهی دانست و گفت: از همان روزی که جوان در مقام دانشجو، پا به دانشگاه میگذارد، دوره تربیتپذیری او تمام میشود زیرا فرد از مرحله وابستگی به خانواده و مدرسه و جامعه، پا در عرصه استقلال هویتی و فکری میگذارد و هر روز، گامبهگام در این مسیر به پیش میرود. بر همین اساس است که میگوییم هرچه قرار باشد تأثیر بر هویت و شخصیت فرد گذاشته شود و انسانیت او پرورش پیدا کند، باید در دوره دبستان و دبیرستان دستبهکار شویم و نظام آموزش و پرورش ما، مبانی معرفتی را به مخاطب نوجوان دانش آموز تعلیم دهد.