کارشناسان معتقدند که بیش از یک میلیون ماهواره در مدار پایین زمین قرار دارند. برای رسیدن به این عدد، محققان پرونده‌های اخیر را در پایگاه داده اتحادیه بین المللی ارتباطات (ITU) وابسته به سازمان ملل متحد مطالعه کردند.

برای پرتاب و راه اندازی یک مجموعه‌ ماهواره ای، کشور‌ها باید اطلاعات مربوطه را در اختیار اتحادیه بین المللی ارتباطات قرار دهند.

سوابق نشان می‌دهد که کشور‌های سراسر جهان پیشنهاد پرتاب بیش از یک میلیون ماهواره در قالب سیصد مجموعه بزرگ را که شبکه‌های گسترده‌ای از ماهواره‌ها برای ارائه خدمات اینترنتی است، ارائه کرده اند.

مطالعه جدید نشان داد که ماهواره‌های پیشنهادی ۱۱۵ برابر بیشتر از تعداد ماهواره‌هایی هستند که در حال حاضر به دور زمین می‌چرخند.

اندرو ویل، نویسنده اصلی مطالعه و محقق موسسه فضایی دانشگاه بریتیش کلمبیا، گفت: اگر حتی بخشی از این میلیون‌ها ماهواره واقعاً پرتاب شوند، به تصویب قوانین ملی و بین‌المللی محکمی برای رسیدگی به چالش‌های مرتبط، مانند خطرات برخورد و آلودگی نوری و خطرات بازگشت به جو نیاز است.

اطلاعات مربوط به سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ در پایگاه‌داده اتحادیه بین‌المللی مخابرات نشان می‌دهد که کشور‌ها درخواست‌هایی را برای مجموعه ماهواره‌ای بسیار بزرگ‌تر از استارلینک، متعلق به SpaceX ایلان ماسک که بزرگترین صورت فلکی ماهواره‌ای غول‌پیکر در فضا تا به امروز و شامل تقریباً ۵۰۰۰ جزء است، ارسال کرده‌اند.

به عنوان مثال، صورت فلکی ماهواره دارچین-۹۳۷ در رواندا بزرگترین صورت فلکی منفرد است که به ITU ارائه شده است و از ۳۳۷۳۲۰ جزء تشکیل شده است.

این مطالعه همچنین نگرانی بزرگ‌تری را برجسته می‌کند: حجم زیاد پرونده‌های موجود در پایگاه داده ITU ممکن است نشان‌دهنده این باشد که دولت‌ها یا شرکت‌ها درخواست‌های بیشتری را برای دستیابی به فضای مداری بسیار بزرگتر ارائه خواهند کرد.

گرچه محققان می‌گویند که بسیاری از ماهواره‌های پیشنهادی ممکن است هرگز به دلیل مشکلات مالی، تغییر در حمایت سیاسی، یا مشکلات مهندسی یا تکنولوژیک پرتاب نشوند، اما با این حال، پر شدن بیش از حد فضا هشداری هولناک است که بشریت در حال ایجاد چالش‌های ایمنی برای استفاده به ظاهر نامحدود خود از فضای مداری است.

محققان می‌گویند حداقل یک فرصت بزرگ برای کاهش این مشکل وجود دارد. برای رسیدگی به نگرانی‌های فزاینده در مورد فضای شلوغ مداری، ITU در سال ۲۰۱۹ نقاط عطف صورت فلکی ماهواره‌ای را معرفی کرد که شرکت‌ها برای حفظ حقوق خود در موقعیت‌های مداری باید رعایت کنند. این قوانین شرکت‌ها را ملزم می‌کند که ۱۰ درصد از صورت فلکی ماهواره خود را ظرف ۲ سال پس از پرتاب اولین ماهواره، ۵۰ درصد در عرض ۵ سال و صورت فلکی کامل را تا سال هفتم به فضا پرتاب کنند.

یوان رایت، دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه بریتیش کلمبیا و یکی از نویسندگان مطالعه جدید، توضیح داد که این اقدام به ITU اجازه می‌دهد تا پیش بینی واقع بینانه تری در مورد تعداد ماهواره‌هایی که واقعاً پرتاب می‌شوند، داشته باشد و این به کاهش مشکلات مربوط به انتظارات و واقعیت کمک می‌کند.

نتایج این مطالعه در یک مقاله تحقیقاتی در مجله Science منتشر شده است.

منبع: روسیا الیوم