فرهودی روانشناس بالینی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: شخصیت در روانشناسی الگو‌های ثابت شامل هیجانات، افکار و رفتار‌های انسان است همچنین ویژگی‌های غیر قابل تغییر و همیشه یکسان را شامل می‌شود.

او افزود: اگر این ویژگی‌های رفتاری، فکری و هیجانی نیز ناکارآمد، انحرافی و آسیب زا باشد و مبتنی بر فرهنگ نباشد اختلال شخصیت نامیده می‌شود.

روانشناس بالینی بیان کرد: از نظر آسیب شناسی روانپزشکی ۱۰ اختلال شخصیت وجود دارد که شامل سه مجموعه است و یکی از این اختلالات نیز اختلال شخصیت ضد اجتماعی است که آنتی سوشیال و در بعضی متون سایکوپات نامیده می‌شود.

او تصریح کرد: ویژگی‌های آن‌ها شامل هنجارشکنی، قانون شکنی و هنجارگریزی است و اغلب این افراد بی رَحم و فاقد وجدان هستند.

روانشناس بالینی اظهار داشت: روابط اجتماعی افراد دچار این اختلال در قالب بهره کشی از دیگران است و وقتی که ظلمی در حق فردی می‌کنند خود را مقصر نمی‌دانند بلکه قربانی را مقصر می‌دانند.

او ادامه داد: افراد دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی به کار خلاف و قانون شکنی علاقه دارند و کلاهبردار هستند در حالی که از ظاهر آن‌ها مشخص نیست که به این حالت نقاب فرزانگی گفته می‌شود.

روانشناس بالینی خاطرنشان کرد: این افراد در ظاهر انسان‌هایی موجه هستند و به همین دلیل اعتماد دیگران را به راحتی جلب می‌کنند، اما بعد به دیگران آسیب می‌زنند.

او افزود: افراد دچار اختلال آنتی سوشیال فریبکار، دروغگو و اهل خدعه و نیرنگ هستند همچنین اغلب آن‌ها این ویژگی را در کودکی نیز دارند.

روانشناس بالینی بیان کرد: اختلالی به نام سلوک که در دوران کودکی فرد به آن دچار می‌شود و گاهی کودک شیشه می‌شکند و از مدرسه فرار می‌کند.

او تصریح کرد: از دیگر ویژگی‌های کودکان دارای اختلال سلوک نیز شامل دعوا با همسالان، بیرون ماندن در شب و مصرف مواد مخدر است که ۵۰ درصد آن‌ها در بزرگسالی دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی می‌شوند.

روانشناس بالینی ادامه داد: نشانه‌های اختلالات شخصیت به خصوص آنتی سوشیال از ابتدای بزرگسالی، کودکی و نوجوانی ظاهر می‌شوند.

او گفت: اگر این اختلال در قالب قانون شکنی و قانون گریزی باشد، سایکوپات نامیده می‌شود همچنین افراد دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی درمانگر را فریب می‌دهند، چون ظاهر موجه دارند و به راحتی نقش بازی می‌کنند و دروغ می‌گویند که درمان آن‌ها سخت است.

روانشناس بالینی بیان کرد: این اختلال بسیار جدی است و بیماران دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی بیماری خود را قبول ندارند، چون خود واقعی آن‌ها همین طور است.

او خاطر نشان کرد: درمان بیماران دچار این اختلال بایدبا همدلی دادن، آموزش روابط اجتماعی و طرحواره درمانی صورت پذیرد که شاید به آن‌ها کمک کند، اما ممکن است قطعی نباشد.