دانیل هیلی، کارشناس آمریکایی که مسائل ژئوپلیتیک آفریقا را تحلیل می‌کند، بی ثباتی و ناامنی را یکی از ویژگی‌های مداوم وضعیت شاخ آفریقا برشمرد.

این کارشناش گفت: این منطقه از درگیری‌های بسیاری رنج برده است که نمونه آن جنگ داخلی سومالی، جنگ استقلال اریتره، جنگ جدایی سودان جنوبی و نیز درگیری‌های متناوب بین اریتره و اتیوپی، و آشفتگی فعلی در سودان و اتیوپی است .

دانیل هیلی در مقاله‌ای در مجله آمریکایی نشنال اینترست ، اضافه کرد که اریتره تنها کشوری در شاخ آفریقا است که به لطف مشت آهنین و حکومت سه دهه‌ای ایسایاس افورکی، رئیس جمهور این کشور، هنوز جنگ داخلی در آن آغاز نشده است.

نویسنده این مقاله ابراز عقیده کرده است که حکومت افورکی برای همیشه پایدار نخواهد ماند زیرا در این منطقه همواره بحران انتخاب جانشین برای حاکم به جنگ داخلی تبدیل شده و اتیوپی نیز از این قاعده مستثنا نیست.

بر اساس نظر هیلی، منطقه شاخ آفریقا به کانون ناامنی تبدیل شده است، به طوری که کشور‌های سودان و اتیوپی در حال حاضر از آشفتگی شدید رنج می‌برند و سومالی نیز با گروه‌های مسلح دست و پنجه نرم می‌کند و قدرت مرکزی ندارد.

این نویسنده آمریکایی که در حال حاضر به عنوان یک افسر فعال در ارتش ایالات متحده در زمینه سلاح‌های شیمیایی، بیولوژیکی، رادیولوژیکی و هسته‌ای کار می‌کند، براین باور است که شاخ آفریقا بر سر یک دوراهی قرار دارد؛ به گونه‌ای که احتمال تداوم درگیری‌های قومیتی، سیاسی و نظامی دراز مدت در اتیوپی - با جمعیت ۱۲۳ میلیون نفری - و سودان - با جمعیت ۴۶ میلیون نفری - این منطقه را در وضعیت بی ثباتی دائمی فرو برده است.

وی تأکید کرد که منطقه ظرفیت تحمل دولت شکست خورده دیگری مانند سومالی را ندارد و ایده پیوستن سودان یا اتیوپی به صفوف کشور‌های شکست خورده ممکن است شاخ آفریقا را در باتلاق دائمی آشفتگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی فرو ببرد.

به گفته هیلی، به نظر می‌رسد امکان دستیابی به آتش بس از طریق مذاکره بین ژنرال عبدالفتاح البرهان، رئیس شورای نظامی انتقالی سودان و فرمانده نیرو‌های پشتیبانی سریع، محمد حمدان دوقلو، وجود ندارد وبهتر است به خاطر صلح، ثبات و امنیت، فردی شجاع با مشت آهنین بر خرطوم حاکم شود.

این کارشناس آمریکایی از عمر البشیر، رئیس جمهور برکنار شده سودان انتقاد کرد و گفت که او صحنه سیاسی را با همدستی با سرویس‌های امنیتی، اعمال سرکوب وحشیانه و بهره برداری استراتژیک از دو نهاد مخالف که نیرو‌های مسلح سودان و نیرو‌های پشتیبانی سریع بودند، اداره می‌کرد. 

ارشناس آمریکایی که مسائل ژئوپلیتیک آفریقا در پایان نتیجه می‌گیرد که فروپاشی احتمالی سودان و اتیوپی پیامد‌های عمیقی را برای کریدور اقتصادی بین المللی در امتداد دریای سرخ به همراه دارد که خاورمیانه و اروپا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و سرعت مهاجرت غیرقانونی در شرق و شمال آفریقا را افزایش می‌دهد. وی تأکید کرد که بحران‌های سودان و اتیوپی مسائلی هستند که جامعه جهانی نمی‌تواند چشمان خود را بر آن ببندد.