سوره نحل شانزدهمین سوره قرآن جزء چهاردهم و از سوره‌های مکی قرآن است این سوره به نحل (زنبور عسل) و الهام خداوند به آن اشاره می‌کند سخن از نعمت‌های خداوند، اشاره به معاد و دلالیل توحید و عظمت خدا از موضوعات مطرح در این سوره است.

سوره نحل به عدل و احسان و هجرت و جهاد توصیه می‌کند و از ظلم و ستم و پیمان‌شکنی نهی می‌کند؛ حرام‌بودن خوردن شراب، گوشت مردار، گوشت خوک و خون، از جمله احکام عملی مطرح‌شده در این سوره است.

از پیامبر (ص) نقل شده است هر کس این سوره را بخواند خداوند نعمت‌هایى که در دنیا به او داده با او حساب نخواهد کرد و پاداش او به اندازه کسى است که بمیرد و وصیتى نیکو از خود به یادگار گذارد و اگر در همان روز یا شبى که این سوره را خوانده بمیرد پاداش او مانند کسى است که با وصیت نیکو و پسندیده از دنیا رفته است از امام باقر (ع) نیز روایت شده هر کس سوره نحل را در هر ماه بخواند در دنیا زیان نبیند و هفتاد نوع بلا که آسان‌ترین آن‌ها جنون و جذام و پیسى است از او دور خواهد شد و جاى او در بهشت عدن است که در وسط بهشت‌هاى دیگر قرار دارد.

مرحوم طبرسی در مکارم الاخلاق برای تلاوت این سوره خواصی، چون در امان ماندن از ابلیس و لشکریان و پیروانش نقل کرده است.

منبع: برنا

برچسب ها: قرآن ، سوره نحل
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.