استاندارد «حفاظت از سوابق در برابر آتش‌سوزی» تدوین و برگزاری جلسه کمیتة ملّی در سازمان ملّی استاندارد ایران در آبان‌ماهِ سال ۱۴۰۱ انجام شد و در تابستان سال ۱۴۰۲ با شماره ملی ۱۸۰۴۳ در ۱۰۰ صفحه به چاپ رسید. 

در این استاندارد، موضوعات مهمی، چون طراحی مناسب سازة اصلی ساختمان آرشیو، ایمن سازی فضا‌های مختلف ساختمان آرشیو در برابر آتش‌سوزی، استفاده از دیوار‌ها و در‌های مقاوم در برابر آتش‌سوزی، و چینش مناسب قفسه‌های نگهداری اسناد در آشیوها، موردبحث قرار گرفته است.
 علاوه‌برآن، موضوع نصب دستگاه تشخیص دود و آتش، دستگاه اعلام آتش‌سوزی و دستگاه‌های اطفای حریق خودکار و دستی ازجمله آب‌افشان‌های مناسب در آرشیو‌ها نیز در این استاندارد مورد بررسی قرار گرفته است.

بر اساس این گزارش، در طول تاریخ و در مناطق مختلف دنیا، آتش‌سوزی باعث از بین‌رفتن اسناد و مدارک مهمی شده است. بنابراین، یکی از مهم‌ترین لازمه‌ها در ساختمان‌های آرشیو، برنامه‌ریزی‌های لازم برای پیشگیری از بروز آتش‌سوزی و مهار به‌موقع و مؤثر در صورت وقوع چنین حوادثی است؛ بنابراین وجود استاندارد‌های حرفه‌ای و دقیق که موردتأیید متخصصان این حوزه، به‌ویژه متخصصان آرشیو و سازمان آتش‌نشانی باشد؛ ضروری و مهم است. 

در همین راستا پژوهشکده اسناد بنابر انجام وظایف محوله خود در حوزة تدوین استاندارد‌های مورد نیاز در کتابخانه‌ها و آرشیوها، اقدام به تجدیدنظر در استاندارد «حفاظت از سوابق در برابر آتش‌سوزی» کرده است. این استاندارد که اولین‌بار در سال ۱۳۹۳ با حضور متخصصان درون و برون‌سازمانی در ۵۶ صفحه در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران تدوین شده بود، مورداستقبال متخصصان آرشیو و آتش‌سوزی قرار گرفته و در نهاد‌های آرشیو‌های مختلف، استفاده شده بود. با توجه به گذشت دورة پنج‌سالة اعتبار استاندارد‌ها و همچنین نیاز به افزودن مطالب به‌روز و دقیق در این حوزه به محتوای استاندارد، فرایند تجدیدنظر این استاندارد از سال ۱۳۹۹ در پژوهشکده اسناد آغاز شد.