فی حَدیثِ مُناجاةِ موسی(ع) وقَد قالَ: یا رَبِّ، لِمَ فَضَّلتَ اُمَّةَ مُحَمَّدٍ(ص) عَلی سائِرِ الاُمَمِ؟ فَقالَ اللّهُ تَعالی: فَضَّلتُهُم لِعَشرِ خِصالٍ.
قالَ موسی: وما تِلک الخِصالُ الَّتی یعمَلونَها حَتّی آمُرَ بَنی إسرائیلَ یعمَلونَها؟ قالَ اللّهُ تَعالی: الصَّلاةُ، وَالزَّکاةُ، وَالصَّومُ، وَالحَجُّ، وَالجِهادُ، وَالجُمُعَةُ، وَالجَماعَةُ، وَالقُرآنُ، وَالعِلمُ، وَالعاشورا
یا رَبِّ لِمَ فَضَّلْتَ أُمَّةَ مُحَمَّدٍ عَلَی سَائِرِ الْأُمَمِ؟ بارال‌ها چرا امت محمد (ص) را بر دیگر امت‌ها برتری داده ای؟ فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَی فَضَّلْتُهُمْ لِعَشْرِ خِصَالٍ. قَالَ مُوسَی: وَ مَا تِلْک الْخِصَالُ الَّتِی یعْمَلُونَهَا حَتَّی آمُرَ بَنِی إِسْرَائِیلَ یعْمَلُونَهَا. قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: الصَّلَاةُ وَ الزَّکاةُ وَ الصَّوْمُ وَ الْحَجُّ وَ الْجِهَادُ وَ الْجُمُعَةُ وَ الْجَمَاعَةُ وَ الْقُرْآنُ وَ الْعِلْمُ وَ الْعَاشُورَاءُ قَالَ مُوسَی یا رَبِّ وَ مَا الْعَاشُورَاءُ؟ قَالَ الْبُکاءُ وَ التَّبَاکی عَلَی سِبْطِ مُحَمَّدٍ وَ الْمَرْثِیةُ وَ الْعَزَاءُ عَلَی مُصِیبَةِ وُلْدِ الْمُصْطَفَی یا مُوسَی مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِی فِی ذَلِک الزَّمَانِ بَکی أَوْ تَبَاکی وَ تَعَزَّی عَلَی وُلْدِ الْمُصْطَفَی إِلَّا وَ کانَتْ لَهُ الْجَنَّةُ ثَابِتاً فِیهَا وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أَنْفَقَ مِنْ مَالِهِ فِی مَحَبَّةِ ابْنِ بِنْتِ نَبِیهِ طَعَاماً وَ غَیرَ ذَلِک دِرْهَماً إِلَّا وَ بَارَکتُ لَهُ فِی الدَّارِ الدُّنْیا الدِّرْهَمَ بِسَبْعِینَ دِرْهَماً وَ کانَ مُعَافاً فِی الْجَنَّةِ وَ غَفَرْتُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا مِنْ رَجُلٍ أَوِ امْرَأَةٍ سَالَ دَمْعُ عَینَیهِ فِی یوْمِ عَاشُورَاءَ وَ غَیرِهِ قَطْرَةً وَاحِدَةً إِلَّا وَ کتِبَ لَهُ أَجْرُ مِائَةِ شَهِید.
در حدیث مناجات موسی (ع) آمده است که گفت: پروردگارا! چرا امّت محمّد (ص) را بر دیگر امّت‌ها برتری داده ای؟
خداوند متعال فرمود: «به ده چیز، آن‌ها را برتری داده ام».
موسی (ع) گفت: آن ده چیز که آنان، بدان‌ها عمل می‌کنند، چیست تا به بنی اسرائیل دستور بدهم آن‌ها نیز به کار ببندند؟
خداوند متعال فرمود: «نماز، زکات، روزه، حج، جهاد، جمعه، نماز جماعت، قرآن، علم، و عاشورا».
موسی (ع) گفت: پروردگارا! عاشورا چیست؟
فرمود: «گریستن و گریه نمایی بر نواده محمّد، و سوگواری و عزاداری برای مصیبت فرزند مصطفی.ای موسی! هیچ بنده‌ای از بندگان من در آن زمان نیست که بر فرزند مصطفی بِگرید یا تظاهر به گریستن کند و عزاداری نماید، مگر آن که بهشت برای او باشد و در آن، پایدار می‌مانَد. هیچ بنده‌ای نیست که در راه محبّت به پسر دختر پیامبرش از مال خود، غذایی دهد یا درهم و دیناری خرج کند، مگر آن که در همان دنیا به او برکت می‌دهم. یک درهم [او]را به هفتاد درهم افزون می‌سازم و در بهشت به سلامت زندگی می‌کند و گناهانش را می‌آمرزم. به عزّت و جلالم سوگند، هیچ مرد یا زنی نیست که در روز عاشورا و غیر عاشورا، یک قطره اشک از چشمش فرو چکد، مگر آن که اجر صد شهید را برایش می‌نویسم».
مجمع البحرین: ج ۲ ص ۱۲۱۹، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۷، ص ۱۵۰
