علی آقاحسینی در نشست خبری با تصریح بر این نکته که موسیقی تئاتر هنوز در ایران ناشناخته است و کمتر به آن پرداخته شده، گفت: البته هنرمندان تئاتر هم کمتر دیده می‌شوند، چه برسد به هنرمندان موسیقی‌تئاتر.

او تاکید کرد: ما نیازمند حضور روی صحنه هستیم و تصور می‌کنم هیچ هنر دیگری به این حد جذاب نیست.

این فعال حوزه موسیقی تئاتر و فیلم با بیان اینکه از بدو تولد تئاتر، همواره موسیقی در کنار و همراه آن بوده و به نوعی این دو هنر لازم و ملزوم هم هستند، گفت: موسیقی زبان دوم تئاتر است.

آقاحسینی همچنین بر این باور است که موسیقی تئاتر نیاز به تجربه، خلاقیت و نوآوری دارد و ادامه داد: موسیقی تئاتر شامل ۵۰ درصد تجربه و علم و ۵۰ درصد خلاقیت است.

او با بیان اینکه یکسری خلاقیت تنها حین اجرای تئاتر رخ می‌دهد، افزود: در موسیقی نظر آخر و مهم، نظر آهنگساز است تا نظر کارگردان، چرا که آهنگساز باتجربه و ابعاد شنیداری و حسی را مدنظر قرار می‌دهد، اما کارگردانان معمولا از بعد نمایشی به آن می‌نگرند. البته باید این نکته را هم مدنظر قرار داد که دخالت ندادن نظر کارگردان، می‌تواند به کلیت کار ضربه وارد کند.

این فعال حوزه موسیقی تئاتر با تاکید بر اینکه نباید تحت هیچ شرایطی برای تئاتر موسیقی ضبط کرد مگر در برخی موارد نظیر اجرای فرم، آن هم در برخی مواقع و یا موسیقی افکتی، گفت: تئاتر به موسیقی زنده نیاز دارد و باید نوازندگان هم هر شب همراه با عوامل، حضور داشته و به‌طور زنده قطعاتی را مناسب موضوع نمایش اجرا کنند تا گروه بازیگران و گروه موسیقی بدانند قرار است چه تبادلاتی داشته باشند.

آقاحسینی تصریح کرد: یک اثر خوب، از تولید حداقل سه ماه زمان می‌برد البته گاهی تا ۹ ماه هم طول می‌کشد و همانگونه که بسیاری از صحنه‌ها در جریان تمرین و حتی در هنگام اجرا شکل می‌گیرد، روند موسیقی آن هم به همین منوال خواهد بود.

او خاطرنشان کرد: برای یک تئاتر ۴۵ دقیقه‌ای نیاز به ۳۰ دقیقه موسیقی نیست و در صورت طولانی شدن دیگر تئاتر محسوب نمی‌شود؛ لذا تنها تئاتر‌های موسیقیایی می‌توانند واجد چنین شرایطی باشند.

آقاحسینی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه تئاتر کشور ما به ویژه شیراز به لحاظ اقتصادی غنی نیست و افرادی که در این حیطه فعالیت می‌کنند باید عاشق تئاتر باشند، چرا که تئاتر به لحاظ مالی جوابگوی نیاز هنرمندان آن نیست، گفت: موسیقی در تئاتر جزو موضوعاتی است که کمترین هزینه برای آن می‌شود.

او با اشاره به نبود اسپانسر مالی در این رشته هنری، عنوان کرد: متاسفانه در بسیاری از نمایش‌ها بخش موسیقی و آهنگساز جایزه گرفته اند، درحالی‌که از قطعه‌هایی از اساتید بزرگی، چون استاد ابوالحسن صبا و ... به صورت زیرکانه و به اسم خود استفاده کرده و هیچ کسی هم متوجه قضیه نبوده است.

آقاحسینی عنوان کرد: کسی که در دانشگاه تئاتر می‌خواند با طراحی و صحنه نور و دیگر مباحث مختلف تئاتر آشنا می‌شود، اما موسیقی مسئله‌ای نیست که با یک واحد درسی بتوان بر آن مسلط شد؛ بنابراین این حیطه باید به صورت تخصصی از بازبینی جدا شود. داور چهارم یا بازبین باید در جشنواره‌ها حضور داشته باشد و در واقع داوری موسیقی باید به صورت تخصصی انجام شود و سلیقه‌ای نباشد.

او به دیگر مشکلات این رشته هنری پرداخت و با اشاره به نبود سالن مناسب در شیراز، گفت: اگرچه اکنون در چند سالن موجود یکسری سیستم صوتی داریم، اما همگی با توجه به عدم مشورت با متخصصین صدا عملا هیچ کاربردی ندارند.

آقاحسینی همچنین نبود یک رشته دانشگاهی و مراکز آموزشی در خصوص فراگیری چگونگی استفاده از نقش موسیقی در هنر تئاتر، نبود بانک اطلاعات از هنرمندان تئاتر در اداره ارشاد و ... را از دیگر چالش‌های موجود برشمرد و تصریح کرد: هیچ‌گاه سیاست‌های حمایتی از افراد توانمند و بااستعداد برای پروش و پیشرفت در حوزه موسیقی تئاتر وجود نداشته و ندارد و صرفا هنرمندان با تلاش خود به این جایگاه می‌رسند.