یک پزشک درباره نحوه مصرف زینک گفت: منابع غذایی غنی از زینک، گوشت مرغ و گوشت قرمز هستند که اگر در رژیم غذایی افراد وجود داشته باشند، بدن از همین طریق نیاز خود را جبران می‌کند و نیاز به دریافت بیشتر آن از طریق مکمل‌ها نیست؛ اما اگر از پروتئین‌های حیوانی به اندازه کافی استفاده نشود، نیاز است که کمبود آن از طریق مکمل‌ها دریافت و جبران شود.

این پزشک گفت: البته زینک به جز نیاز طبیعی بدن گاهی اوقات برای متابولیسم استفاده‌های درمانی دیگری نیز دارد. به‌طور مثال برای کاهش اشتها یا بعد از بیماری‌های گوارشی و یا برای کمک به ترمیم پرز‌های گوارشی نیز استفاده می‌شود. همچنین مصرف آن در افرادی که بیماری‌های مزمن مانند دیابت، سوء تغذیه یا سندروم‌های سوء جذبی، شیردهی طولانی مدت یا افرادی که جراحی‌های باریاتریک معده انجام داده اند توصیه می شود. 

وی ادامه داد: مصرف مکمل زینک ضرر خاصی ندارد و بدن انسان تا روزی ۱۰۰ میلی گرم از آن را می تواند بدون بروز مشکل تحمل کند. معمولا در صورتی که در زمان طولانی مدت بیشتر از ۱۵۰ میلی گرم در روز استفاده شود، به این علت که در جذب با مس رقابت دارد باعث فقر ذخایر مس بدن می‌شود.

این پزشک افزود: کمبود زینک می‌تواند منجر به ریزش مو و نقص ایمنی شود. در صورتی که فقر زینک در بدن وجود داشته باشد، پزشک درمان را متناسب با وزن و شرایط بیمار بین ۴ تا ۶ هفته انجام می دهد و پس از آن مصرف مکمل درمانی قطع می‌شود.