علیرضا الماسوندی در جلسه مدیریت توأمان آب و برق و دستورالعمل اجرایی آن در شهرکرد گفت: طی چند دهه گذشته ۱۴۰ میلیارد مترمکعب آب از آبخوان‌ها (آب زیرزمینی) به‌صورت تجمعی برداشت شده است که این میزان برداشت باعث شد از ۶۰۹ محدوده آبخوان‌ها، ۴۲۲ محدوده بحرانی و فوق بحرانی شود.
رئیس حوضه آبریز رودخانه زاینده‌رود و حوضه‌های جنوب غربی فلات افزود: موضوع احیا و تعادل بخشی آبخوان‌ها بعد از دهه ۶۰ به دلیل رشد جمعیت، معیشت بخش کشاورزی، سبک زندگی و اشتغال مطرح شد.
وی اضافه کرد: رشد جمعیت، نوع برداشت‌ها و شرایط مصرف، تقسیم اراضی و خرده مالکین و توجه میزان تولید در هکتار و افزایش درآمد باعث شد، عده‌ای منابع طبیعی را متصرف شوند و یا اراضی دیم را از طریق برداشت آب زیرزمینی به اراضی آبی تبدیل کنند.
بیشتر بخوانید
الماسوندی ادامه داد: الگو‌های کشت کم‌مصرف به سمت پر مصرف سوق پیدا کردند و با وجود قوانین برنامه پنج ساله‌های توسعه و تاکید بر تعادل و احیا بخشی، با وجود برنامه‌ها و قوانین به لحاظ نبود کنترل برداشت و نبود نصب کنتور‌ها هوشمند و مدیریت مصرف، متاسفانه امروزه شاهد اُفت شدید آبخوان‌ها، شوری منابع آب و در برخی آبخوان‌ها شاهد فرونشست هستیم.
وی ادامه داد: در برخی چاه‌های مجاز به لحاظ نبود کنترل و رسیدگی، بیش از اندازه سهم پروانه، برداشت آب صورت می‌گیرد و چاه‌های غیرمجاز نیز به تهدید آبخوان از نظر کمی و کیفی اضافه شده است.
الماسوندی گفت: با توجه به اینکه ۲۱۰ هزار چاه برقدار کشاورزی در کشور وجود دارد، در گام نخست این چاه‌ها باید کنترل‌پذیر شوند که تا پایان شهریورماه همه چاه‌ها تطبیق شده در سامانه ساماب، کنترل‌پذیر خواهند شد و این سهم برداشت بر اساس روشی که میزان انرژی را با دِبی می‌تواند مشخص کند و با این روش، بررسی و کنترل خواهد شد.
رئیس حوضه آبریز رودخانه زاینده‌رود و حوضه‌های جنوب غربی فلات اظهار داشت: این قابلیت وجود دارد که برداشت‌ها به صورت سیستماتیک از طریق سامانه و کنترل انرژی مصرفی که تبدیل به میزان برداشت می‌شود در سامانه ملی در دیسپاچینگ مرکزی شرکت توانیر و سامانه دو سویه آب و برق قابل مدیریت است.
وی افزود: دستورالعمل کنترل برداشت و یا مدیریت توامان آب و برق در قالب شیوه‌نامه و آیین‌نامه به تمامی شرکت‌های آب منطقه‌ای کشور ابلاغ و این نشست بین دو استان چهارمحال و بختیاری و اصفهان برگزار شده است و شرکت‌های دانش‌بنیان در این زمینه فعال شده‌اند و به سمت تولید رفته‌اند.
زیرا که استان ما با وجود سرچشمه بودن رودهای ملی بیشتر در حوضه کارون است و این غفلت همه مسولان استان و کشور و نمایندگان نابخشودنی و خیانت به این استان بام ایران ،چهارمحال و بختیاری است
قرار نیست رودها و چشمه ها خشکیده شوند که همه بیابانهای پایین دست آباد شوند آنهم با کشتهای غرقابی و آبیاری منسوخ شده و سنتی غرقابی
این مدیریت نیست این بی مدیریتی و نادانی است
پر بارشترین شهرستان بعد از بندر انزلی
بعد چگونه است که دستهای بیابانها در صدها و هزاران کیلومتر دور تر از خودش آبیاری میشوند ولی دستهای خودش خشکند؟؟؟؟
مسولان استان و نمایندگان و مسولان وزارت نیرو و کشور کجایند که نمی بینند؟؟؟؟
از سهم زاینده رودش نمی‌دهد دست کنار سهم کارونش و یا بخشی از همانانتقال آب از سرشاخه های کارونش به فلات مرکزی را برای دشت زرین کوهرنگ اختصاص دهید و این دشت را آبرسانی کنید
مسولان استان بام ایران بفکر دشتهای سرچشمه ها هم باشند
سهم دشتهای کوهرنگ همچون دشت زرین چه از انتقال آب از سرشاخه های کارون و زاینده رودش چیست؟؟؟؟
با این افکارتان فقط بیابانهای خشک را توسعه میدهید
و ببینید چقدر در خوزستان و اصفهان آب شیرین به تالاب و مرداب و باتلاق و کشتهای غرقابی می‌ریزند
و بدتر اینکه آبهای لوله کشی و شیرین و شرب مردم را صرف کشاورزی میکنند
در سرچشمه همه هنرمندید ولی در پایین دستها احمق به تمام معنا