علی رسولی گفت: داروی مینوسایکلین یک داروی تأیید شده و جزء گروه آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین به شمار می‌رود که حدود ۵۰ سال پیش، برای کاربرد‌های ضدمیکروبی وارد بازار شده است. این دارو علاوه بر داشتن طیف اثر گسترده ضدمیکروبی، دارای خواص مطلوب فارماکوکینتیک مانند جذب سریع و نسبتاً کامل از راه خوراکی، نفوذ بسیار خوب در بافت‌ها و نیمه‌عمر طولانی است. این دارو همچنین از نظر بی‌خطر بودن، سابقه ایمنی خوبی در مورد مصارف انسانی دارد.

رئیس بخش فارماکولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران افزود: در دهه‌های اخیر برای این دارو برخی خواص غیرآنتی‌بیوتیکی از جمله فعالیت‌های ضدالتهابی و ضدآپوپتوز در مدل‌های مختلف آزمایشگاهی و برخی تجربیات بالینی گزارش شده است.

این داروشناس درباره فرآیند پژوهش گفت: در این مطالعه، از روش ایجاد تورم تجربی پنجه پای موش‌های صحرایی با تزریق موضعی لیپوپلی‌ساکارید (LPS) استفاده شد و از طریق برخی معاینات بالینی، مطالعات هیستوپاتولوژیک، آزمایش‌های هماتولوژیک و آنالیز مولکولی بیان ژن برخی سایتوکاین‌های مرتبط با التهاب، اثرات مینوسایکلین ارزیابی شد.

عضو هیأت علمی دانشگاه تهران درباره یافته‌های پژوهش گفت: تمام گروه‌هایی که LPS دریافت کرده بودند، در ۲ ساعت پس از تزریق دچار تورم پنجه پا و افزایش دمای بدن شدند. اما این پارامتر‌ها در گروه‌هایی که مینوسایکلین، ملوکسی‌کام و یا متیل پردنیزولون نیز دریافت کرده بودند، ۲ ساعت پس از شروع آزمایش کاهش پیدا کرد و در عرض ۲۴ به حد طبیعی رسید.

 رسولی افزود: این مطالعه نشانگر اثرات ضد التهابی مینوسیکلین بر جنبه‌های مختلف التهاب بوده و اثرات این دارو با تأثیرات دارو‌های رایج ضدالتهاب ملوکسی‌کام و متیل پردنیزولون قابل مقایسه است. انجام تحقیقات بیشتر درباره اثرات غیرآنتی بیوتیکی مینوسایکلین و کاربرد‌های بالقوه بالینی آن می‌تواند خواص دیگر این دارو را آشکار کند.