ژن‌های ساخته شده از DNA ما چیز‌های زیادی در مورد رنگ چشم، بینی، صورت، شکل بدن و قد ما می‌گوید. ما ژن‌ها را از والدین خود به ارث می‌بریم و آن‌ها از لحظه‌ای که ما تک سلولی هستیم شروع به انجام همه کار‌ها می‌کنند، اما در نقطه‌ای به بدن ما می‌گویند: «بسیار خوب، اکنون زمان توقف رشد است.»

هنگامی که به اندازه کافی رشد کردیم، غدد تولیدمثل ما تولید هورمون ضروری برای بدن مان به نام استروژن را افزایش می‌دهند که غلظت بالای آن در خون ما منجر به همجوشی صفحات رشد استخوان‌هایمان می‌شود.

این فرآیند، رشد بیشتر استخوان‌های بلند را متوقف می‌کند، به علاوه آن‌ها دیگر قادر به تامین نیاز‌های هورمون‌هایی که در وهله اول باعث رشد شدند نیستند. اگر ژن‌ها پیامی را به بدن ما ارسال نمی‌کردند و ما به رشد قدمان ادامه می‌دادیم، بدن ما، و در درجه اول استخوان‌ها و عضلاتمان، باید استرس و مشکلات سلامتی زیادی را تحمل می‌کردند.

بیشتربخوانید

• عجایبی از بدن انسان که نمی‌دانید

قد ما، درست مانند وزنمان، در طول روز تغییر می‌کند. صبح‌ها قدمان بلندتر است، اما در پایان روز، حدود یک سانتیمتر کوتاه‌تر می‌شود. اکثر ما بیشتر روز در حالت ایستاده هستیم، بنابراین دیسک‌های ستون فقرات ما فشرده می‌شوند. همچنین، انسان از ۴۰ سالگی شروع به کوچک شدن می‌کند.

ستون فقرات ما دارای دیسک‌های پر از مایع است که بین استخوان‌هایی به نام مهره قرار دارند. با بالا رفتن سن، این دیسک‌ها مایع خود را از دست می‌دهند که باعث صاف شدن آن‌ها می‌شود. به این ترتیب فاصله بین مهره‌ها کوچکتر می‌شود که باعث کاهش قد ما می‌شود. با افزایش سن، ماهیچه‌های ما ضعیف‌تر می‌شوند، که به ما حالت خمیده‌ای می‌دهد و ما را کوتاه‌تر نشان می‌دهد.

اگر بخواهید کل سیستم گردش خون خود را بگسترانید، حدود ۶۰۰۰۰ مایل (۱۰۰۰۰۰ کیلومتر) شریان، سیاهرگ و مویرگ خواهید داشت. این میزان می‌تواند حدود ۲.۵ بار به دور سیاره ما بپیچد! با آنکه مویرگ‌ها از همه آن‌ها کوچکتر هستند، باز هم حدود ۸۰ درصد طول کل را تشکیل می‌دهند.

هر چه بدن بزرگتر باشد ضربان قلب کندتر است. این قانون در کل قلمرو حیوانات حاکم است. سرعت ضربان قلب انسان بالغ، درست مانند گوسفند بالغ، حدود ۷۵ تپش در دقیقه است. قلب نهنگ آبی به اندازه یک ماشین جمع و جور است و حدود ۵ بار در دقیقه می‌تپد.

اثر زبان مانند اثر انگشت منحصر به فرد است. همه ما الگو‌های متفاوتی بر روی زبان خود داریم. حتی دوقلو‌ها هم زبان همسانی ندارند. این بدان معناست که ما میتوانیم مانند انگشتان، از زبان خود برای احراز هویت بیومتریک استفاده کنیم. یک چیز جالب دیگر در مورد زبان ما این است که ۸ ماهیچه در هم تنیده دارد. ساختار آن‌ها کاملاً شبیه شاخک‌های اختاپوس و چیزی است که فیل‌ها در خرطوم خود دارند.

هنگامی که ما بیدار هستیم، مغز ما حداکثر ۲۵ وات تولید می‌کند. بنابراین، الکتریسیته‌ای که مغز تولید می‌کند می‌تواند یک لامپ را روشن کند.

انگشتان ما در طول عمر به‌طور متوسط تا ۲۵ میلیون بار خم و کشیده می‌شوند. همچنین، دست‌های ما «آنتن‌های» بسیار حساسی دارند که اطلاعات را از محیط اطرافمان دریافت می‌کنند. حدود ۱۷۰۰۰ گیرنده لمسی و پایانه‌های عصبی آزاد فقط در کف دست ما وجود دارد! به لطف آنها، ما حرکات، فشار یا ارتعاشات را دریافت می‌کنیم – به همین دلیل است که ما حس لامسه را با دستان خود، به ویژه با نوک انگشتان مرتبط می‌دانیم.

بدن انسان در مجموع حدود ۶۰۰ عضله دارد، اما ما هیچ ماهیچه‌ای در انگشتان خود نداریم بلکه حرکات آن‌ها را به لطف حرکات ساعد و کف دست کنترل می‌کنیم. ۶۰۰ ماهیچه ممکن است زیاد به نظر برسند، اما این عدد در برخی از گونه‌های کاترپیلار بسیار بیشتر از این است: تا ۴۰۰۰ عضله!

طول پای شما تقریبا به اندازه طول ساعد شما است. می‌توانید این موضوع را بررسی کنید و بین قسمت داخلی آرنج و مچ دست خود را اندازه بگیرید.

هوا و غذا از طریق حلق پایین می‌روند، بنابراین نمی‌توانید همزمان ببلعید و نفس بکشید. این نوعی عملکرد هوشمندانه است که بدن ما برای جلوگیری از خفگی هنگام غذا خوردن دارد.

چشم‌ها باورنکردنی هستند و حتی می‌توانند نفس بکشند! قرنیه رگ‌های خونی ندارد، بنابراین اکسیژن خون را دریافت نمی‌کند، بلکه مستقیما از هوا اکسیژن دریافت می‌کند.

پوست ما سریع‌تر از سایر اعضای بدنمان رشد می‌کنند. پوست همچنین بزرگترین عضو بدن است و حدود ۱۵٪ از کل وزن بدن ما را تشکیل می‌دهد.

صدای رضایت بخشی که هنگام شکستن بند انگشتان می‌شنوید حباب‌های گاز نیتروژن است که در مفاصل شما می‌ترکد. پا بزرگترین قسمت بدن نیست، اما حدود ۲۵ درصد از استخوان‌های ما را در خود جای داده است.

بزرگ‌ترین و یکی از قوی‌ترین ماهیچه‌های ما ماهیچه‌ای است که روی آن می‌نشینیم – عضله سرینی ماکسیموس. وظیفه اصلی آن کمک به ما در نشستن نیست، بلکه این است که بدن ما را صاف نگه دارد.

دنده‌های ما هر بار که نفس می‌کشیم حرکت می‌کنند، یعنی بیش از ۵ میلیون بار در سال. استخوان ران طولانی‌ترین و بلندترین استخوانی است که در بدن ما وجود دارد و حدود یک چهارم کل قد ماست.

ما تنها حیواناتی هستیم که چانه داریم. هنگام تنفس، هوا بیشتر از طریق یک سوراخ بینی وارد و خارج می‌شود. هر دو ساعت یکبار جای این‌ها عوض می‌شود. دانشمندان هنوز دقیقاً مطمئن نیستند که چرا ما خمیازه می‌کشیم. آن‌ها بر این باور بودند که همه چیز در مورد افزایش سطح اکسیژن در جریان خون ما است، اما برخی تحقیقات جدیدتر نشان داد که این کار ما را خنک می‌کند. وقتی خمیازه می‌کشیم، این به ما کمک می‌کند دمای مغز را تنظیم کنیم. ما دهان خود را دراز می‌کنیم تا خمیازه بکشیم، که سرعت جریان خون به جمجمه ما را افزایش می‌دهد. به این ترتیب، هوای خنکی که در آن تنفس می‌کنید، دمای جریان خون شما را تغییر می‌دهد و هوای خنک تری به مغز شما می‌آورد.

مو‌های ما خیلی سریع رشد می‌کنند، حدود ۱۵ سانتیمتر در سال. تنها چیزی که در بدن خود داریم که سریعتر از مو رشد می‌کند مغز استخوان است.

پا‌ها یکی از غلغلکی‌ترین قسمت‌های بدن ما هستند. این به این دلیل است که ما تقریبا ۸۰۰۰ عصب در پا داریم و تعداد زیادی از آن‌ها بسیار نزدیک به پوست هستند.

مهم نیست هر چند وقت یکبار لباس خود را عوض می‌کنید یا دوش می‌گیرید، بدنتان همچنان پوشیده از باکتری است. هر سانتیمتر از پوست شما حدود ۳۲ میلیون باکتری روی خود دارد، اما بیشتر آن‌ها بی‌ضرر هستند.

وقتی سرخ می‌شوید، معده شما نیز این کار را انجام می‌دهد. این به خاطر هجوم آدرنالین است. وقتی خجالت می‌کشیم یا عصبی هستیم، آدرنالین ترشح می‌شود و قلب ما بلافاصله شروع به تپیدن می‌کند، در حالی که رگ‌های خونی ما جریان خون را افزایش می‌دهند. پوشش معده نیز از این جریان قرمز می‌شود.

منبع: روزیاتو