کلماکره (Kalmakareh) از سه کلمه «کل»، «ما» و «کره» تشکیل شده است. «کل» در گویش لری نوعی حیوان حلال‌گوشت کوهی با شاخ‌های کمانی رو به بالا یا همان نرینه بز کوهی است. «ما» یا «مان» به‌معنای مأوا و مکان استقرار و «کره» نیز نوعی درخت مشابه انجیر با میوه‌های نامرغوب و غیرخوراکی است که در بدو ورودی غار قرار داشت. این درخت تا سال ۷۴ بر دهانه غار ودیده می‌شد؛ اما بعد از آن توسط حفاران غیرمجاز برای تهیه آتش قطع شد و در حال حاضر وجود ندارد.

داستان غار کلماکره از ابتدا تا انتها پر از رمز و راز است و روایت‌های مختلفی درباره آن وجود دارد. قدمت این غار به حدود ۲،۷۰۰ سال پیش بازمی‌گردد و برخی معتقدند که این مکان، مدفن ثروت پادشاهان ساسانی بوده و یکی از مهم‌ترین خزائن حکومت‌های ایران باستان مثل هخامنشیان و ساسانیان در این غار نگه‌داری می‌شده است. عده‌ای دیگر این غار را مربوط به دوران نوعیلامیان و ماقبل هخامنشیان می‌دانند و می‌گویند که این گنجینه، میراث یا هدایای پادشاهان متعدد است.